بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

همه مردم برابرند اما برخی برابر ترند! جورج اورول اگر شعار عدالت‌خواهی و عدالت‌طلبی را نقطه‌ی عزیمت همه انقلاب‌ها و شورش‌های مردمی بدانیم – که به یقین چنین است – تبعیض و بی‌عدالتی نقطه شروع انحراف از آرمان هر انقلابی نیز به شمار می‌آید. اختلاف طبقاتی، فقر، تبعیض و بی‌عدالتی هر انسانی را به خشم می‌آورد و روح‌اش را می‌آزارد. رمان قلعه حیوانات، تحت تأثیر انقلاب جماهیر شوروی و حکومت کمونیستی نوشته شد. اما آیینه تمام نمای همه انقلاب‌هایی شد که به امید نجات، برابری و رفاه، مردم را به میدان آوردند، اما پس از چندی آتش شوق همه آن آرزوها به خاکستر سرد و سیاه استبداد به سردی گرایید و شعله‌ی همه آن روشنی‌ها و امیدها فرو مرد و مردم چون گوسفندانی مظلوم هم در عزا قربانی شدند و هم در عروسی به خون نشستند. جالب این که گوسفندان در قلعه‌ی حیوانات نماد توده مردم هستند.

شجاعت کافی نیست، وفاداری و پیروی مهم‌تر است

همه مردم برابرند اما برخی برابر ترند!

حالا دیگر می‌شد با اطمینان گفت چرا چهره‌ی خوک‌ها تغییر کرده بود. نگاه حیوانات از پشت پنجره از خوک به آدم و از آدم به خوک می‌چرخید اما دیگر امکان نداشت یکی را از دیگری تشخیص بدهند.

اوایل بهار در مزرعه‌ی حیوانات اعلام جمهوری شد و لازم بود که رئیس جمهور انتخاب شود. جز ناپلئون نامزد دیگری نبود و با رأی بالا انتخاب شد.

برای صرفه جویی در مصرف نفت روشن کردند چراغ در آخورها قدغن شد. اما انگار خوک‌ها تو رفاه بودند و داشتن چاق می‌شدند.

همه مردم برابرند اما برخی برابر ترند! جورج اورول

زندگی همه‌ی حیوانات بدبختی و برد گی است و این یک حقیقت محض است. اما به نظرتان این است معنای زندگی؟ و این یک روال است؟ به نظرتان به این خاطر است که این مملکت آن‌قدر فقیر است که نمی‌تواند خوشبختی را به کسانی که در آن زندگی می‌کنند ببخشد؟ نه رفقا، ابداً این مملکت پر برکت است

اگر شعار عدالت‌خواهی و عدالت‌طلبی را نقطه‌ی عزیمت همه انقلاب‌ها و شورش‌های مردمی بدانیم – که به یقین چنین است – تبعیض و بی‌عدالتی نقطه شروع انحراف از آرمان هر انقلابی نیز به شمار می‌آید.

نمی‌توانستند چیزی به یاد بیاورند و معیاری نداشتند که زندگی حالا را با آن موقع مقایسه کنند. فقط آمار اسکوئیلر بود که همه چیز را بی‌تغییر نشان نمی‌داد و فقط از بهبود اوضاع حرف می‌زد. موضوع برای حیوانات غیر قابل حل بود، به‌هرحال آنها وقتی برای فکر کردن به این چیزها نداشتند.