بریده‌هایی از کتاب ستون دنیایم باش

«این به معنی ادامه‌دادن نیست لیبز. این یعنی تو جهت مختلف حرکت‌کردن. همه‌ش همینه. زندگی متفاوت. دنیای متفاوت. قوانین متفاوت. ما هیچ‌وقت اون دنیای قدیمی رو پشتِ سر نمی‌ذاریم. ما فقط یه دنیای جدید خلق می‌کنیم.»

«چیزی‌که الان شنیدی، صدای مردن قلبم در یک مرگ سریع و ناگهانی بود.»

«بهتر شکارچی باشی تا شکار. حتا اگه خودتو شکار کنی.»

«وزنت چقدره؟» «پنجاه‌وچهار کیلو.» همه زل می‌زنن. «اوه ببخشید، منظورت وزن فیزیکی‌م بود یا وزن روحی‌م؟»

«یه‌کم دیگه هجده سالم می‌شه.» «کی؟» «اول اکتبر.»

بعضی وقتا کل قضیه دربارهٔ یه نفر دیگه‌ست و تو فقط اتفاقی اون‌جایی. درست مثل این‌که بعضی وقتا شخص دیگه‌ای نیاز داره یه درسی رو بگیره یا یه چیزی رو تجربه کنه، حالا یا خوب یا بد و تو فقط به نوعی یه شی تزئینی هستی، مثل نقش مکمل نمایش اونا.

«تو فقط سرت رو بگیر بالا و مشت‌هاتو پایین نگه دار.

من آدم آشغالی نیستم، ولی قراره یه کار آشغالی بکنم،

چرا اونا اینو نمی‌بینن؟ چرا یکی نمی‌گه "آهای به نظر می‌آد بار دنیا رو شونه‌هاته. بذار یه چند وقت اونو ازت بگیرم تا مجبور نباشی دائما با خودت حملش کنی."

یه فشار عجیب تو سینه و سرمه، انگار که یه مار بوآ در حال خفه‌کردنم باشه.