بریده‌هایی از کتاب هزار خورشید تابان

«از هر نظر، زن و مرد با هم برابر هستند و وقتی که مردها سربرهنه هستند، دلیلی ندارد که خانم‌ها سرشان را بپوشانند.»

خدا که انسان نیست از کسی کینه بگیرد.

کمک‌های مالی که به افغانستان وعده دادند فقط حرف است. روند بازسازی آرام پیش می‌رود، فساد فراوان است، طالبان در حال تجدید قوا هستند و برای انتقام خیلی زود برمی‌گردند و به زودی دنیا، افغانستان را فراموش می‌کند.

یک روز ملا پیش مریم اعتراف کرد که خودش معنی بعضی از کلمات قرآن را نمی‌داند ولی از لحن سحرآمیز کلمات عربی روی زبان خوشش می‌آید و به او آرامش می‌دهد و قلبش را راحتی می‌دهد. «مریم جون، به تو هم آرامش می‌دهد، هر موقع که درمانده شدی، بخوان و مطمئن باش که جواب می‌گیری. دختر جان، هیچ وقت کلام خدا به تو بی‌وفایی نمی‌کند.»

دخترم، همیشه این حرفم را آویزان گوشت کن، همان‌طور که همیشه عقربهٔ قطب‌نما سمت شمال را نشان می‌دهد، انگشت اتهام مردها هم همیشه به سمت زن‌هاست، مریم این را همیشه یادت باشد.»

تنها دشمنی که یک افغان نمی‌تواند شکست بدهد، خودش است.

دختر جان، هیچ وقت کلام خدا به تو بی‌وفایی نمی‌کند.

لاک نمی‌زنید، اگر ناخن‌هایتان لاک داشته باشد، یک انگشت شما قطع می‌شود. مدرسه رفتن برای دخترها ممنوع است. تمامی مدارس دخترانه تعطیل می‌شود. برای زن‌ها، کار کردن ممنوع است. اگر جرم زنا ثابت شود، سنگسار می‌شوید. خوب گوش کنید، اطاعت کنید، الله اکبر.

مار گزیده خوابش می‌رود، ولی گرسنه نه.

«دخترم، همیشه این حرفم را آویزان گوشت کن، همان‌طور که همیشه عقربهٔ قطب‌نما سمت شمال را نشان می‌دهد، انگشت اتهام مردها هم همیشه به سمت زن‌هاست، مریم این را همیشه یادت باشد.»