بریده‌هایی از کتاب سفر روح (سیری در جهان‌های معنوی، دیدار از طبقات مختلف برزخ با هیپنوتیزم)

در اینجا هیچ‌کس حرف نمی‌زند، ما از طریق ذهنی ارتباط برقرار می‌کنیم. یعنی به‌شیوه‌ی «تله‌پاتی»؟ بله.

وقتی افراد در یک حالت بحرانی قادر به حل مشکل خودشان نیستند، ناگهان می‌بینید که دوستی، آشنایی، یا حتی غریبه‌ای از راه می‌رسد و در لحظه‌ی حساس کمکشان می‌کند. این نتیجه‌ی همکاری بین راهنمایان است.

«اعمال شیطانی‌ای که ما در زندگی جسمی مرتکب می‌شویم، سبب انزوای روح ما در آن دنیا می‌شود

حرفه‌ی من «خواب‌درمانی» Hypnotherapy و کار اصلی من اصلاح ناهنجاری‌های رفتاری برای درمان اختلالات روانی است. قسمت اعظم فعالیت من، کمک به بیماران برای مرتبط کردن افکار و عواطفشان است، تا از این راه به هویت تازه‌ای دست یابند و رفتار سالم و به‌هنجارتری داشته باشند. با همکاری خود بیماران سعی می‌کنیم به معنا، نقش و نتیجه‌ی هر یک از باورهای آنها پی ببریم. زیرا من معتقدم که هیچ‌یک از مشکلات روانی، تخیلی نیستند.

اگر کسی در زندگی زمینی مرتکب خودکشی بشود، روح او را در برزخ تنبیه می‌کنند؟ اینجا تنبیه به‌صورتی دیگر و نه به‌صورتی که در زمین مرسوم است وجود دارد و جنبه‌ی آموزش نیز دارد. کلودیس از این جهت ناراضی خواهد بود که من زود از میدان در رفتم و شهامت رویارویی با مشکلات را نداشتم. خودکشی مسئله‌ی مرا حل نکرده و همه چیز به همان صورت وجود دارد. حالا باید در قالب جسمی دیگر برگردم و با همان مشکلات روبه‌رو شوم. فقط در این میان فرصت زیادی را از دست داده‌ام و دچار ندامت و پشیمانی هستم.

آیا جهنم برای این است که روح‌های خوب را برای همیشه از روح‌های بد جدا کند؟ اظهارات سوژه‌های مختلف مرا قانع کرده است که برای روح هیچ جایی به اندازه‌ی زندگی جسمی در کره‌ی زمین همراه با زجر و درد و ناراحتی نیست. سوژه‌ها به من می‌گویند که تمام ارواح عادی بعد از مرگ جسم به جایی برده می‌شوند که آنها را با حوصله و محبت پذیرا می‌شوند.

روح‌های خطاکار به دو گروه تقسیم می‌شوند: یک گروه آنهایی هستند که نمی‌خواهند واقعیت مرگ جسم خود را قبول کنند و به دلیل اضطراب و نگرانی شخصی، در مقابل بازگشت به برزخ مقاومت شدید می‌کنند. گروه دوم، آنهایی هستند که به جهت ارتکاب یا هم‌دستی با تبه‌کاری‌های جنایت‌کارانه در جامه‌ی بشری، روحشان آسیب فراوان دیده و معیوب شده است. گروه اول منزوی شدن را خودشان انتخاب کرده‌اند (چاره‌ای دیگر نداشته‌اند) ولی گروه دوم را راهنمایان معنوی به حالت زندانی، برای مدت نامعلومی، از تماس و ارتباط با سایر روح‌ها محروم می‌کنند.

انسان بالاخره باید به کمال انسانیت خود دست یابد، چه در این دنیا و چه در آن دنیا و برای این کار هم فرصتی طولانی‌تر از یک زندگی در پیش دارد.

اما در هر حال همه‌ی روح‌ها مسئول و جواب‌گوی اعمال و رفتار زندگی‌های متوالی در زمین هستند و باید در مقابل اختیار و مسئولیتی که داشته‌اند، پاسخ‌گو باشند.

فصل چهارم: روح‌های خطاکار (منزوی) بعضی روح‌ها آن‌قدر آسیب‌دیده و معیوب هستند که از مسیر طبیعی و همگانی بازگشت به موطن اصلی کنار گذاشته و منزوی می‌شوند. تعداد این روح‌ها در مقایسه با کل روح‌هایی که به برزخ بازمی‌گردند زیاد نیست. ولی آنچه در زندگی زمینی انجام داده‌اند، از لحاظ تأثیرگذاری روی سایر روح‌ها بسیار مهم است

ما قادر هستیم حضور تسلی‌بخش روح عزیز تازه درگذشته‌ای را، به‌خصوص در حین یا بلافاصله بعد از مراسم تدفین حس کنیم. برای آنکه روحی بتواند با تماس خود، ضربه‌ی عزا و اندوه را کاهش دهد، لازم است سعی کنید حتی برای مدت کوتاهی، ذهن خود را آرامش دهید و آزاد بگذارید. در این لحظات، قدرت گیرندگی احساسات ماوراءالطبیعه ما بیشتر آماده‌ی دریافت تماس‌های مثبت آمیخته با عشق، گذشت، امید، دل‌داری و حصول اطمینان از اینکه فرد مورد علاقه‌ی ما در جای خوبی به‌سر می‌برد خواهد شد.

اگر مرگ پایان همه چیز ما باشد، به‌راستی زندگی بی‌معنا و بیهوده خواهد بود. اما نیرویی درونی به انسان‌ها این توان را می‌دهد، که به جهان پس از مرگ، ارتباط و وابستگی به یک نیروی برتر و همچنین به جاودانگی روح اعتقاد پیدا کنند.

وجود روح که از دم پروردگار است و وجه تمایز ما انسان‌ها با سایر موجودات کره‌ی زمین است و موجودیتش با پایان عمر از بین نمی‌رود، مطلب و مفهوم تازه‌ای نیست. در آیه‌ی ۸۰ از سوره‌ی اسراء، خطاب به رسول اکرم (ص) می‌فرماید: «تو را از حقیقت روح می‌پرسند جواب ده که روح به فرمان خداست و آنچه از علم به شما دادند، بسیار اندک است».

ما موجودات الهی ولیکن به کمال‌نرسیده‌ای هستیم، که در دو جهان مادی و معنوی وجود داریم. این سرنوشت ماست که بین این دو جهان از طریق فضا و زمان، رفت و برگشت کنیم و ضمن آن بیاموزیم، که چگونه بر نفس خود مسلط شویم و چطور بر دانش و آگاهی خود بیفزاییم.

در دوران زندگی زمینی سخت است که انسان درست بفهمد روابط خود را با افراد مختلف در چه حدی نگه دارد ...

درسی که باید در تماس با انسان‌ها در طول زندگی‌مان بیاموزیم این است که افراد را همان‌طور که هستند قبول کنیم و خوشحالی خود را در گرو رفتار آنها نپنداریم.

همه‌ی ما در طول زندگی خود به موقعیت‌هایی برخورد می‌کنیم که می‌توانند سرنوشت ما را عوض کنند. گاهی اوقات این موقعیت‌ها در زمان نامناسبی پیش می‌آیند. ممکن است ما کوشش خود را به خرج ندهیم و در آن صورت خودمان را از نتایج مطلوب آن محروم کرده‌ایم.

آیا وقتی می‌گویی مبدأ، منظورت خداست؟ این لغت به‌نحو نامناسب به‌کار می‌رود. منظورت چیست؟ آن‌قدر لغت خدا با برداشت‌های شخصی آلوده شده که دیگر عظمت مبدأ را به‌درستی بیان نمی‌کند. چه اشکالی دارد که ما هر کدام آن‌طور که می‌خواهیم لغت خدا را به کار بریم؟ این کار سبب می‌شود که او خیلی ... چطور بگویم ... انسانی بشود و تعاریف و مشخصات گوناگون پیدا کند. حال آنکه مبدأ فقط یکی است اگرچه همه‌ی ما قسمتی از او هستیم.

تجربیات زندگی بر اساس میزان سختی و مشکلاتی که خود فرد و نه سایرین تحمل می‌کند، ارزیابی می‌شود. برای من مواظبت از بیلی به‌مراتب مشکل‌تر از زمانی است که خودم مجروح بودم و روح دیگری از من نگه‌داری می‌کرد.

زمین مثل یک صحنه‌ی بزرگ تئاتر است. ما همه این موضوع را فهمیده‌ایم.