بریده‌هایی از کتاب سبکی تحمل ‌ناپذیر هستی ( بار هستی )

ما چقدر در مواجهه با چاپلوسی، بی‌دفاعیم! توماس نمی‌توانست حرف‌های مأمور وزارت خانه را جدی نگیرد. ولی حرف‌های او چیزی بیش از اراجیف نبود. مسئلهٔ مهم بی‌تجربگی توماس بود. وقتی در برابر فردی مطبوع، قابل احترام و مؤدب بنشینید، خیلی سخت است که به خودتان یادآوری کنید که هیچ‌کدام از حرف‌های او درست و صادقانه نیست. بی‌اعتقادیِ پایدار، نظام‌مند و بدون کوچک‌ترین تردید، نیازمند تلاش بسیار و تمرین کافی، و به دیگر سخن، نیازمند بازجویی‌های پلیسی متعدد است.

توماس گفت: «واقعاً متوجه نشدی که من این‌جا شاد هستم، ترزا؟» ترزا گفت: «مأموریت تو جراحی است.» «مأموریت‌ها چیزهای احمقانه‌ای هستند ترزا. من هیچ مأموریتی ندارم. هیچ‌کس ندارد. و وقتی که می‌فهمی آزاد هستی، آزاد از هر مأموریتی؛ آن‌وقت شدیداً احساس راحتی می‌کنی.»

شاید دلیل اینکه نمی‌توانیم عشق بورزیم این است که مشتاق دوست داشته شدن هستیم؛ یعنی به‌جای اینکه خودمان را بدون هیچ توقعی به شریکمان تقدیم کنیم و چیزی جز مشارکت از او نخواهیم، چیزی (عشق) را از او طلب می‌کنیم.

«نفی سازش. خط‌کشی صریح میان چیزی که خوب است و چیزی که بد است. ما دیگر نمی‌دانیم احساس گناه چه معنایی دارد. کمونیست‌ها بهانه می‌آوردند که استالین آن‌ها را گمراه کرده بود. قاتل‌ها بهانه می‌آورند که مادرانشان آن‌ها را دوست نداشتند. بعد ناگهان شما آمدید و گفتید: هیچ بهانه‌ای وجود ندارد. هیچ کس نمی‌تواند به‌اندازهٔ اودیپوس پاک و بی‌گناه باشد. ولی او هم وقتی دید چه کاری انجام داده، خودش را مجازات کرد.»

وقتی یک قوی آن‌قدر ضعیف است که یک ضعیف را آزار می‌دهد، آن‌گاه ضعیف باید آن‌قدر قوی باشد که عرصه را ترک کند.

«زیبایی در معنای اروپایی‌اش، این ویژگی را دارد که از پیش بررسی می‌شود. ما همیشه یک نیت زیبایی‌شناختی و یک برنامهٔ طولانی‌مدت داریم. به همین دلیل بود که انسان غربی برای ساختن یک کلیسای گوتیک یا یک میدان عهد رنسانس دهه‌ها زمان صرف می‌کرد. زیبایی نیویورک مبنایی کاملاً متفاوت دارد. زیبایی نیویورک غیرارادی است و مثل زیبایی غارها، ربطی به طرح و برنامهٔ انسانی ندارد. اشکالی که به‌خودی‌خود زشت هستند، به‌طور اتفاقی و بدون هیچ طرح و برنامه‌ای در یک چشم به هم زدن به شعری شگفت‌انگیز تبدیل می‌شوند.» سابینا گفت: «زیبایی غیرارادی. بله، به‌عبارت دیگر می‌توان گفت: “زیبایی از سر اشتباه”. پیش از آنکه زیبایی به‌طور کلی از زمین محو شود باید برای مدتی، از سر اشتباه وجود داشته باشد. “زیبایی از سر اشتباه” آخرین مرحلهٔ تاریخ زیبایی است.»

از زمانی‌که انسان یاد گرفت به هر بخشی از بدنش نامی بدهد، بدن مشکل کمتری برای او داشته است. هم‌چنین یاد گرفت که نفْس چیزی جز مادهٔ خاکستری‌رنگی در مغز نیست. دوگانگی قدیمی نفس و بدن در پوشش اصطلاحات علمی قرار گرفت و ما امروز تنها می‌توانیم این دوگانگی را به‌عنوان تعصبی منسوخ مسخره کنیم. اما اگر کسی را که عاشق شده است مجبور به شنیدن صدای شکمش و اتحاد نفس و بدن کنیم، آن توهم شاعرانهٔ عصر علم، بی‌درنگ محو می‌شود.

ما هیچ‌وقت نمی‌دانیم چه می‌خواهیم؛ چون تنها یک زندگی داریم و نه می‌توانیم آن را با زندگی‌های قبلی‌مان مقایسه کنیم و نه می‌توانیم در زندگی‌های پیش رویمان آن را تکمیل کنیم.

مردم از مشاهدهٔ تحقیر اخلاقی دیگران لذت می‌برند و این لذتشان را با شنیدن توضیحات کامل آن فرد خراب نمی‌کنند.

تظاهرات مردم ایتالیا و فرانسه این کار را به‌سادگی انجام می‌دهند. وقتی والدینشان آن‌ها را مجبور به رفتن به کلیسا می‌کنند، آن‌ها با پیوستن به یک حزب (کمونیست، مائوئیست، تروتسکیست و ...) پاسخ آن‌ها را می‌دهند.

سنگینی زندگی ما را له می‌کند و ما زیرش می‌مانیم و ما را به زمین میخ می‌کند. ولی در اشعار شاعرانهٔ همهٔ دوره‌ها؛ زن‌ها آرزو داشتند تا زیرِ بار بدن مردان خم شوند. بنابراین، سنگین‌ترین بارها درعین‌حال تصویری از کامل‌ترین اشتیاق زندگی نیز هست. هرچه بار سنگین‌تر شود، زندگی ما به زمین نزدیک‌ترمی‌شود و بنابراین واقعی‌تر و صادقانه‌تر می‌شود.

چراکه چیزی سنگین‌تر از ترحم وجود ندارد. حتی درد یک انسان هم به سنگینی احساس همان درد توسط دیگری نیست. برای دیگری، یک درد با تخیل تقویت می‌شود و با صدها پژواک ادامه می‌یابد.

وقتی یک قوی آن‌قدر ضعیف است که یک ضعیف را آزار می‌دهد، آن‌گاه ضعیف باید آن‌قدر قوی باشد که عرصه را ترک کند.

«انسان انگل گاو است» احتمالاً عبارتی است که در کتاب‌های جانورشناسی موجودات غیرانسانی، برای تعریف انسان استفاده می‌شود.

فرانتس در لحظه‌ای که بیشترین لذت را برای بدنش احساس می‌کرد، خودش را در بی‌نهایت تاریکی‌اش حل می‌کرد و خود را به بی‌نهایت تبدیل می‌کرد. اما وقتی انسان در تاریکی درونی خودش بزرگ‌تر شود، شکل خارجی‌اش کوچک‌تر می‌شود.

فرهنگ با تولید بیش‌ازحد، با بهمنی از کلمات و با جنون کیفیت در حال از بین رفتن است. به همین دلیل یک کتاب ممنوعه در کشور شما خیلی معنی‌دارتر از میلیون‌ها کلمه‌ای است که دانشگاه‌های ما بالا می‌آوردند.

رمان بررسی زندگی انسانی در تلهٔ دنیاست.

«دخترم! پلیس مخفی کارکردهای مختلفی دارد؛ اولین کارکرد یا همان کارکرد کلاسیک این است که به حرف‌های مردم گوش دهند و آن را به مقام بالاتر گزارش کنند. «کارکرد دوم، تهدید است. آن‌ها می‌خواهند این مسئله را به ما القا کنند که همهٔ ما تحت قدرت آن‌هاییم؛ می‌خواهند ما از آن‌ها بترسیم.

وقتی یک قوی آن‌قدر ضعیف است که یک ضعیف را آزار می‌دهد، آن‌گاه ضعیف باید آن‌قدر قوی باشد که عرصه را ترک کند.

زندگی‌اش به دو بخش تقسیم شده بود. روز و شب با هم بر سر او می‌جنگیدند.