بریده‌هایی از کتاب درون تو طلاست؛ عمر کوتاه نیست، ما کوتاهی می‌کنیم

فیلم خودتان را بگیرید و بگذارید جلوی خودتان، ببینید می‌خواهید این فیلم را جلوی همه پخش کنند؟ با فرزندم چطور برخورد کردم؟ با همسرم چگونه حرف زدم؟ اگر حاضر نیستی این فیلم را بقیهٔ مردم ببینند، یعنی خوب نیستی! این یک تعریف از تقواست که تمام اعمالت را روی سرت بگذاری و بروی بازار، دوری بزنی و شرمنده نشوی. «منسوب به الهی قمشه‌ای» اگر از زندگی‌ات فیلمی می‌ساختند اسم آن را چه می‌گذاشتید؟

«تو همه‌چیز را آموخته‌ای. این را هم بدان که همهٔ انسان‌ها قدرت انتقاد دارند، ولی جرئت اصلاح را نه.

در دنیا زندانی بزرگ وجود دارد که مخوف‌ترین سلول‌های جهان در آن موجود است، و زندانیان آن توان فرار از آن را هرگز نخواهند یافت. زندانبان آن، این نگرش است: «مردم دربارهٔ من چه فکر می‌کنند؟» دیوارهای ضخیم آن از مصالح بتنی چون: «مهرطلبی»، «ترس از قضاوت»، «ترس از تأیید نشدن» ساخته شده است. دروازهٔ عبورناپذیرش این نگرش است: «در نگاه مردم، چگونه به نظر می‌رسم؟» این زندان علی‌رغم استحکامش نامرئی است، و محبوسان آن از اسارت خود خبر ندارند. امیدوارم ما اسیر این زندان دردناک نباشیم، و اگر هستیم روزی از آن رها شویم.

کسی داشت راه می‌رفت، پایش به سکه‌ای خورد. فکر کرد سکه طلاست، نور کافی هم نبود، کاغذی را آتش زد و گشت ببیند چی هست، دید یک دو ریالی است. بعد دید کاغذی که آتش زده، هزارتومانی بوده است. گفت: «چی را برای چی آتش زدم! واقعاً این زندگی غالب ما انسان‌هاست. ما چیزهای بزرگی را برای چیزهای بسیار کوچکی آتش می‌زنیم و خودمان هم خبر نداریم!»

«پاکش کن، اگه پاک نمی‌شه چشمات رو ببند.»

به نظر می‌رسد زشت‌پنداری و نامتناسب دیدن وضعیت بدنی تا حدی به عدم تناسب فکری و شناختی افراد نیز بر می‌گردد و فرد به جای مراجعه به متخصص زیبایی باید به روانشناس و مشاور رجوع کند تا متوجه سازه‌های اندیشه‌های غلط و نازیبا در ذهن خود شود. ‫زشت دیدن خود نتیجهٔ افکار زشت و تحریف شده است.

هیچ کس انتخاب نکرده که با چه قیافه‌ای در چه خانواده‌ای و با چه شرایطی به دنیا بیاید. هیچ کس را برای هیچ چیزش تحقیر یا مسخره نکنیم ... دربارهٔ دیگران قضاوت نکنیم ... همان اندازه که به یک مدیر، مهندس، دکتر احترام می‌گذاریم به همان اندازه به یک کارگر، رفتگر، مستخدم هم احترام بگذاریم.

درخت‌ها می‌میرند؛ عده‌ای عصا می‌شوند و دستی را می‌گیرند؛ عده‌ای تبر می‌شوند بر نسل خویش؛ عده‌ای چوب کبریت می‌شوند برای سوزاندن تبار خود و عده‌ای تخته‌سیاه می‌شوند برای تعلیم اندیشه‌ها. شما اگر درخت بودید از کدام جنس بودید؟

عدم رضایت من که «بیشترِ» آن فقط درونی است و درون ذهن من فقط اتفاق می‌افتد، باعث و بانی ناراحتی من می‌شود ... عکس‌العمل من نسبت به این مشکل است که «نتایجی» را در زندگی‌ام به وجود می‌آورد. علاوه بر این مشکل، این واکنش من به مشکل است که زندگی‌ام را آشفته می‌کند ... کتاب نظریه‌های روان‌درمانی و مشاوره ریچارد شارف

مایک: «تو یه روانی هستی و من عاشقم ...» آبی: «من روانی نیستم!» مایک: «من الان بهت گفتم عاشقتم، ولی تو فقط واژهٔ روانی رو شنیدی، این نشونهٔ آدم‌های روانیه!» ما آدم‌ها عادت کردیم که امواج منفی رو زودتر از امواج مثبت جذب کنیم. همیشه از غم‌ها می‌نالیم، ولی به همون اندازه از شادی‌ها، خوشحالی‌مون رو بروز نمی‌دیم ... باید یاد بگیریم که امواج منفی را پس بزنیم. «از کتابِ حقیقت زشت، رابرت لوکتیک»

در جهان، فقط یک فضیلت وجود دارد و آن آگاهی و خرد است. و فقط یک گناه و آن جهل و نادانی است.

«تمام زندگی در آن یک قدم آخری است که بعد از خسته شدن برمی‌داری.»

آدم‌های بزرگ قامتشان بلندتر نیست؛ خانه‌شان بزرگ‌تر نیست؛ ثروتشان هم بیشتر نیست؛ آن‌ها قلبی بزرگ و نگاهی مهربان دارند.

دیوانه‌وار در جست‌وجوی سعادت خویش به این سو و آن‌سو چنگ می‌اندازیم و نمی‌دانیم: سعادت ما در سعادت و مسرت دیگران است.

صورت زیبا روزی پیر، پوست خوب روزی چروک، اندام خوب روزی خمیده، موی زیبا روزی سفید خواهد شد، فقط قلب زیباست که زیبا خواهد ماند.

هیچ کس انتخاب نکرده که با چه قیافه‌ای در چه خانواده‌ای و با چه شرایطی به دنیا بیاید. هیچ کس را برای هیچ چیزش تحقیر یا مسخره نکنیم ... دربارهٔ دیگران قضاوت نکنیم ... همان اندازه که به یک مدیر، مهندس، دکتر احترام می‌گذاریم به همان اندازه به یک کارگر، رفتگر، مستخدم هم احترام بگذاریم.

مادر تنها کنج خانه نشسته بود و پسرک، بی‌توجه غرق در فیسبوک، این پست را گذاشت تا لایک جمع کند: «همهٔ هستی‌ام مادرم.» دخترک در لاین عکس کارگری پیر را گذاشت و زیرش نوشت: «پدرای زحمتکش چند تا لایک دارن؟» همزمان پدر پیرش صدایش کرد: «دخترام ناهار آماده است.» دختر داد زد: «من میل ندارم، صد دفعه نگفتم وقتی تو اتاقم هستم این‌قدر صدام نکنید!» پُست دخترک کلی لایک خورده بود!

در دنیا زندانی بزرگ وجود دارد که مخوف‌ترین سلول‌های جهان در آن موجود است، و زندانیان آن توان فرار از آن را هرگز نخواهند یافت. زندانبان آن، این نگرش است: «مردم دربارهٔ من چه فکر می‌کنند؟»

به نظر می‌رسد زشت‌پنداری و نامتناسب دیدن وضعیت بدنی تا حدی به عدم تناسب فکری و شناختی افراد نیز بر می‌گردد و فرد به جای مراجعه به متخصص زیبایی باید به روانشناس و مشاور رجوع کند تا متوجه سازه‌های اندیشه‌های غلط و نازیبا در ذهن خود شود.

اختلال بدریخت‌انگاری بدن عبارت است از نوعی اشتغال ذهنی به نقصی تخیلی در ظاهر یا چهره به طوری که زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. این افراد تصوری اغراق‌آمیز نسبت به نوعی نقص در بدنشان دارند.