بریده‌هایی از کتاب دروغگویی روی مبل

گاهی اوقات سرنوشتْ ما رو به موقعیت‌هایی می‌کشونه که توش چیزای درستْ غلطه.

برچسب‌ها به حریم آدم‌ها تجاوز می‌کنن.

مسئولیت شخصی دیگران را به زور به گردن خودت نینداز. نخواه که همه‌ی دنیا را در آغوشت بگیری. اگر می‌خواهی به مردم کمک کنی، به آن‌ها کمک کن که مادر و پدر خودشان باشند.

«یکی از جالب‌ترین یافته‌ها در تحقیق من این است که بخش قابل توجهی از همسران داغدیده - شاید بیست و پنج درصد از آن‌ها - مثل قبل زندگی را از سر نمی‌گیرند و یا به سطح پیشین بازنمی‌گردند، بلکه در عوض دستخوش سطح قابل توجهی از پیشرفت شخصی می‌شوند.»

اگر رفتار ممنوعه این‌قدر فریبا نباشد، دیگر هیچ نیازی به تابو نیست؟

او از بیمارانش می‌خواست افسوس‌هایشان را برای رفتار گذشته‌شان بررسی کرده، از افسوس‌های آتی اجتناب کنند. او می‌گفت: «هدف اینه که جوری زندگی کنین که پنج سال دیگه با افسوس به پنج سال گذشته‌ی زندگی‌تون نگاه نکنین.»

“اگر می‌خواهید به خودتان افتخار کنید، کارهایی انجام دهید که مایه‌ی افتخارتان باشد.”

انتخابای بد همیشه همین‌طوری انجام می‌شن - وقتی خودت رو متقاعد می‌کنی که هیچ گزینه‌ی دیگه‌ای نداری

باید به اون کمک کنیم تا بفهمه این مخمصه‌ای که توش گیر کرده، نتیجه‌ی تقدیری از پیش تعیین‌شده نیست، بلکه نتیجه‌ی انتخاب‌های خودشه

نیرومندترین درختان باید ریشه‌های عیمقی به سوی تاریکی و به سوی زشتی بدوانند.

انسان باید سال‌ها کار کنه تا بدون وجود ناظر هم بتونه خلاق باشه. این مسئله در مورد زندگی هم صادقه. هیچ چی بدتر از زندگی کردن بدون دیده شدن نیست.

«ولی داشتن احساسات قوی نسبت به یه بیمار یه چیزیه و عمل کردن مطابق اون احساسات، یه چیز دیگه. و من با این مسئله می‌جنگیدم - مدام خودم رو تحلیل می‌کردم

مسئولیت شخصی دیگران را به زور به گردن خودت نینداز. نخواه که همه‌ی دنیا را در آغوشت بگیری.

کسی که به کارش عشق می‌ورزد، خوش‌شانس است

ظاهراً زیست‌شناسان دریایی به راحتی می‌توانند ماهی‌های نر و ماده را شناسایی کنند: آن‌ها صرفاً شنای ماهی ماده را نگاه می‌کنند و می‌بینند که این ماهی ماده چگونه الگوهای شنای اکثر ماهی‌های نر - البته تقریباً همه‌ی ماهی‌های نر - را مختل می‌کند. این است قدرت زیبایی ماهی یا انسان مؤنث! شگفت‌آور است!

وقتی بین بیمار و درمانگر رابطه‌ی جنسی شکل می‌گیره، باید محرک‌ها رو فراموش کنیم و به رفتار دقت کنیم. درمانگری که با بیمارش رابطه‌ی جنسی برقرار می‌کنه کاملاً بی‌مسئولیت و مخربه. هیچ دفاعی نمی‌شه از اون کرد - اون باید از این حوزه اخراج بشه! شاید برخی از بیمارا تعارض‌های جنسی داشته باشن، شاید بخوان مردان - و زنانی - رو که در موضع قدرت هستن، اغوا کنن، شاید به لحاظ جنسی وسواسی‌ان، ولی به همین خاطره که تحت درمان قرار گرفتن. و اگه درمانگری نتونه این مسئله رو درک کنه و باهاش کنار بیاد، باید این حرفه رو ول کنه.»

به نظر من “حسرت” مفهومی کلیدی است. اضطراب بیوه‌ای را در نظر بگیرید که از تهِ دل احساس می‌کند چهل سال از زندگی مشترکش را با مردی نامناسب گذرانده است. بنابراین، اندوه او برای شوهرش نیست، یا این‌که صرفاً برای شوهرش نیست. او برای زندگی خودش سوگواری می‌کند.»

«خوب! به نظر من وقت آزادْ خیلی از درمانگرا رو تهدید می‌کنه و اونا ناخودآگاه سعی می‌کنن یه بیمارو به خودشون وابسته کنن.»

“اگر می‌خواهید به خودتان افتخار کنید، کارهایی انجام دهید که مایه‌ی افتخارتان باشد.”

یکی از ترانه‌های ویتی‌یر فکر می‌کردم: “از میان کلمات ناراحت‌کننده‌ای که بر زبان و قلم می‌آید، ناراحت‌کننده‌ترینش این است:‘شاید می‌شد!’”»