بریده‌هایی از کتاب دروغگویی روی مبل

این حرف چرند رو که می‌گه بیمار برای درمان آماده نیست، فراموش کن! این درمانه که برای بیمار آماده نیست.

وقتی اضطراب این فکر نمی‌گذاشت بخوابد، با نشستن در کنار تختخواب پسر هشت‌ساله‌اش و شنیدن نفس کشیدن او خودش را تسکین می‌داد. او همیشه این صحنه را در خیالاتش می‌پروراند که با دو فرزندش در اقیانوس و خیلی دورتر از ساحل شنا می‌کند و آن‌ها با مهربانی به او کمک می‌کنند که تا ابد به زیر موج‌های دریا برود. اما چون خودش در لحظه‌ی مرگ پدر و پدربزرگش به آن‌ها کمک نکرده بود، نمی‌دانست که آیا لیاقت چنین فرزندانی را دارد یا نه.

و از این بدتر این‌که موکل تو فکر می‌کنه بدبختی امروزش قراره وضعیت همیشگی‌ش باشه و برای همیشه ثابت باشه.

“از میان کلمات ناراحت‌کننده‌ای که بر زبان و قلم می‌آید، ناراحت‌کننده‌ترینش این است:‘شاید می‌شد!’”»

انسان باید سال‌ها کار کنه تا بدون وجود ناظر هم بتونه خلاق باشه.

زندگی مثل شطرنجه: وقتی بازی تموم می‌شه، همه‌ی مهره‌ها - پیاده‌ها، شاه‌ها و وزیرها - همه به یک جعبه برمی‌گردن.”

می‌گن هدف درمان اینه که خودت پدر و مادر خودت بشی.

تجربه‌ی چنین پارادوکس عجیبی میان درمان و مشاوره برایش جالب بود: هرچه بیشتر کارهای زشت، شرم‌آور و غیرقانونی‌تان را آشکار کنید، بیشتر پاداش می‌گیرید!

نیرومندترین درختان باید ریشه‌های عیمقی به سوی تاریکی و به سوی زشتی بدوانند.

چطور می‌توان مردی را به چنگ آورد؟ او گفته بود: «مسئله‌ی ساده‌ایه، فقط باید به چشمان یک مرد خیره شد و چند ثانیه صبر کرد. همین!»

میزان و ماهیت اضطرابی که تجربه می‌کنیم نه با (و یا نه تنها با) ماهیت آسیب، بلکه با معنای آسیب مشخص می‌شود. و معنی دقیقاً نقطه‌ی تفاوت تن و روان است.»

درد روانی شبیه به اختلالات جسمانی نیست. ذهن بدن نیست.

می‌تونست متوجه بشه که داره به اشتباه نمادها رو جای واقعیت انضمامی می‌ذاره؟

«ارنست این یه قصه‌ی قدیمیه و یه خطای قدیمی! هر وقت یک درمانگر نشانه‌های یک سیستم خانوادگی رو با نشانه‌های یک شخص اشتباه کنه، می‌تونی روی این سناریو حساب کنی. خوب اون وقت بود که دیگه تسلیم شدی؟»

همیشه با خودم فکر می‌کنم که چه احمقی بودم که نُه سال از زندگی‌مو توی اون زندگی مشترک حروم کردم.» «آره جاستین، افسوس خوردن‌هات رو درک می‌کنم؛ ولی مسئله‌ی مهم این نیست که به عقب برگردی، مسئله‌ی مهم اینه که ده سال دیگه، چنین افسوس‌هایی نداشته باشی.

کی گفته هدف درمان اینه که در همه چیز صادق باشی؟ هدف درمان، و تنها هدف اون اینه که همیشه به نفع بیمار کار کنی. اگه درمانگرا قواعد ساختاری رو کنار بذارن و در عوض بخوان با توجه به افکار خودشون پیش برن، بداهه‌سرایی بکنن و همیشه صادق باشن، اون وقت فکرشو بکن! درمان می‌شه هرج و مرج

«وقتی گفتی جاستین اون کارو از راه درستش انجام نداد، منظورت چی بود؟ راه درست چیه؟» ارنست پیچ و تاب خورد، از پنجره بیرون را نگاه کرد و سعی کرد چشمانش در چشمان مارشال نیفتد. «خوب! می‌تونم راه اشتباه رو بهتون توضیح بدم: راه اشتباه یعنی این‌که از تختخواب یک زن به تختخواب زنی دیگه بری. می‌دونید فکر من در مورد جاستین چی بود؟ این‌که فقط برای یک بارم شده یه مرد باشه! و مثل یک مرد از کرول جدا بشه. که به این نتیجه برسه که انتخابش اشتباه بوده، که زندگی‌ش اشتباه بوده، که فقط این زندگی مشترک رو ترک کنه و با تنهایی خودش رو به رو بشه، که با خودش به عنوان یک شخص، یک فرد بالغ و یک انسان مستقل کنار بیاد

نوشدارو بعد از مرگ سهراب

من تحت تأثیر این “سنت” قرار نمی‌گیرم و تو هم بهتره قرار نگیری. یه روزی یکی متخصص‌های اِنیاگرام در پاسخ به اعتراضات ادعا می‌کرد که اِنیاگرام در متون اهل تصوف دوران باستان ریشه داشته. منظورش این بود که اِنیاگرام باید جدی گرفته بشه. و همه‌ی این‌ها به این معنیه که، البته اون متخصص از این حرف‌های من خوشش نیومد، که خیلی وقت پیش، تعدادی شترسوار، روی مدفوع‌های خشک‌شده‌ی شترها می‌نشستن و نمودارهای شخصیت رو طراحی می‌کردن.

او از اسارت، از هدایت شدن با غرایز حیوانی و از اسیر شدن در دام برنامه‌ریزی‌های اولیه متنفر بود. و امروز نمونه‌ای کامل بود: حیاط طویله‌اش بو می‌کشید و بانگ می‌زد - هوس اولیه‌اش برای اغوا و پیروزی؛ آن‌ها چه چیزی بودند، جز سنگواره‌هایی که مستقیماً از ابتدای تاریخ آمده بودند؟ و تمایل او به بدن و به در هم آمیختن، تأثرآور بود. یادگاری باستانی از شیرخوارگی!