بریده‌هایی از کتاب چرند و پرند

بعضی از ملاهای ما حالا دیگر از فروختن موقوفات دست برداشته به فروش مملکت دست گذاشته‌اند.

وقتی پدرم مُرد، من نامزد پسر عموم بودم. پدرم دارائی‌اش بد نبود. الاً من هم وارث نداشت، شریک‌الملکش می‌خواست مرا بی‌حق کند. من فرستادم پی همین نامرد از زن کمتر که آخوند محل و وکیل مدافعه بود که بیاد با شریک‌الملک بابام برود مرافعه. نمی‌دانم ذلیل شده چه‌طور از من وکالت‌نامه گرفت که بعد از یک هفته چسبید که من تو را برای خودم عقد کرده‌ام. هر چه من خودم را زدم، گریه کردم، به آسمان رفتم، زمین آمدم، گفت الا و للا که تو زن منی، چی بگویم مادر، بعد از یک سال عرض و عرض‌کشی، مرا به این آتش انداخت

من دیده بودم که وقتی یک آخوند کسی را می‌زد، همه آخوندها سر آن یک نفر می‌ریختند و غالبا بعد از آن‌که اون بیچاره در زیر چماق می‌مُرد، آن‌وقت تازه از یکدیگر می‌پرسیدند، این ملعون چه کرده بود؟

من دیده بودم که وقتی یک آخوند کسی را می‌زد، همه آخوندها سر آن یک نفر می‌ریختند و غالبا بعد از آن‌که اون بیچاره در زیر چماق می‌مُرد، آن‌وقت تازه از یکدیگر می‌پرسیدند، این ملعون چه کرده بود؟

اوج جهالت و پشت‌کردن به علم و انواع خیانت‌ها به کشور و مردم، به نام دین و نظام و دولت، واقعاً به طرز گزنده‌ای در این کتاب آمده، طوری‌که در لحظاتی آدم نمی‌داند گریه کند یا بخندد.

خیال را هم که خدا بدون استفتاء از علما آزاد خلق کرده. بگذار من هر چه دلم می‌خواهد در دلم خیال بکنم.

یک دسته رؤسای ملّت و یک دسته اولیای دولتند، ولی هر دو دسته یک مقصود بیشتر ندارند و می‌گویند شما کار کنید و زحمت بکشید و آفتاب و سرما بخورید و لخت و عور بگردید و گرسنه و تشنه زندگی کنید و بدهید ما بخوریم و شما را حفظ و حراست کنیم.

بعضی از ملاهای ما حالا دیگر از فروختن موقوفات دست برداشته به فروش مملکت دست گذاشته‌اند.

سخن ناشر کتاب «چرند و پرند» با ده‌ها بار نوبت چاپ، و «علی‌اکبر دهخدا» چه به عنوان نویسنده و یا روزنامه‌نگاری طنزنویس و چه به عنوان صاحب‌اثر بزرگ‌ترین فرهنگ لغت فارسی، شهره‌ی خاص و عام بوده

کتابی که جای خندیدن، جای فارسی یادگرفتن، جای غصه‌خوردن بر احوالات روزنامه‌نگاری و نویسندگی ممکلت، جای دیدن اولین ریشه‌های دقیق داستان فارسی، جای یادگرفتن ظنز غریب مستتر در زبان گفتاری و... را در دل نهفته دارد.