بریده‌هایی از کتاب نگران نباش! زندگی کن…

« راز بدبخت بودن داشتن مجال کافی برای فکر کردن به این موضوع است که آیا شاد هستی یا نه » سرت را شلوغ کن! خودت را سرگرم کن!

بسیاری از ما تیرها و نیزه‌های کوچولویی را که به سوی ما پرتاب می‌شوند زیادی جدی می‌گیریم.

هرگز دقیقه‌ای را برای فکرکردن به آدم‌هایی که آن‌ها را دوست نداریم، تلف نکنیم.

چرا همین الآن لحظه‌ای درنگ نمی‌کنی و از خودت نمی‌پرسی: « من چه مرگم است که نگران هستم؟ »

« کسی که بر ذهنش چیره شود، قدرتمندتر از کسی است که شهری را فتح کند. »

بیایید نگذاریم چیزهای کوچکی که باید آن‌ها را خوار بشماریم و فراموش‌شان کنیم، ناراحت‌مان کنند.

ما اغلب با شهامت با مصیبت‌های بزرگ زندگی‌مان روبه‌رو می‌شویم ـ ولی اجازه می‌دهیم که مسائل بی‌اهمیت، آن « موی دماغ‌ها »، ما را زمین بزنند.

« راز بدبخت بودن داشتن مجال کافی برای فکرکردن به این موضوع است که آیا شاد هستی یا نه ».

وقتی بدترین را می‌پذیریم، چیز بیشتری برای از دست دادن نداریم. و این به طور خودکار معنایش این است که ـ همه‌چیز برای به دست آوردن داریم!

زندگی‌مان را صرف کارها و احساسات باارزش، صرف افکار بزرگ، صرف عواطف واقعی و تعهدات ماندگار کنیم؛ چرا که زندگی خیلی کوتاه‌تر از آن است که حقیر و کوچک باشد ».

« آدم‌های عامی از دیدن اشتباهات و خطاهای بزرگان لذت عظیمی می‌برند ».

از نظر او، شکست بخشی از بازی بود ـ یک دوره‌ی آموزشی مفید که اگر می‌خواهی به اوج برسی، باید آن را بگذرانی.

حقایق بنیادی که باید درباره‌ی نگرانی بدانی قانون ۱. اگر می‌خواهی از نگرانی دوری کنی، کاری را انجام بده که سر ویلیام ازلر انجام داد: در « اتاق‌های ضد زمان » زندگی کن. نگران آینده نباش. هر روز تا زمان رفتن به رختخواب زندگی کن. قانون ۲. دفعه‌ی دیگر که نگرانی گوشه‌ای گیرت انداخته است، فرمول جادویی ویلیس اچ. کاریر را امتحان کن الف. از خودت بپرس: « اگر نتوانم مشکلم را حل کنم، بدترین چیزی که ممکن است اتفاق بیفتد چیست؟ » ب. اگر لازم است، خودت را از نظر ذهنی آماده‌ی پذیرش بدترین حالت ممکن کن. ج. بعد با آرامش سعی کن روی اصلاح بدترین چیزی کار کنی که حالا از نظر ذهنی آن را پذیرفته‌ای. قانون ۳. به خودت یادآوری کن که با نگران‌بودن چه بهای گزافی بابت سلامتی ات می‌دهی. « آن‌هایی که ندانند چطور با نگرانی بجنگند جوان می‌میرند ».

من و تو باید از خودمان خجالت بکشیم. ما در تک‌تک روزهای عمرمان در بهشتی از زیبایی زندگی کرده‌ایم، ولی آنقدر کور بوده‌ایم که ذره‌ای از آن را ندیده‌ایم؛ آنقدر سیر بوده‌ایم که لذتی از آن نبرده‌ایم. اگر می‌خواهیم دست از نگرانی برداریم و شروع به زندگی کنیم، قانون چهارم این است: داشته‌هایت را بشمار ـ نه نداشته‌هایت را.

دانته می‌گوید: « فکر کن که این روز هرگز به سپیده‌دم دیگری نخواهد رسید ».

« برای آدم خردمند، هر روز یک زندگی جدید است ».

اِلبرت‌هابرد گفته است: « هر آدمی‌هر روز حداقل پنج دقیقه یک احمق تمام عیار می‌شود. عاقل کسی است که از آن مرز عبور نکند ».

« بنابراین، بهترین راه برای دستیابی به خوشی و شادی ـ خوشی و شادی که از دست رفته ـ این است که شادمانه بلند شوی و طوری حرف بزنی و عمل کنی که گویی شادی همین الآن پیشت است ».

دغدغه داشتن یعنی این که اول بفهمیم مشکلات چه هستند، و بعد با آرامش با آن‌ها روبه‌روشویم. نگران بودن یعنی دیوانه‌وار و بیهوده دور خود بچرخیم.

باید دغدغه‌ی مشکلاتمان را داشته باشیم، ولی نگران آن‌ها نباشیم.