کتاب نگران نباش! زندگی کن…

بیا هرگز دقیقه‌ای را هم برای فکرکردن به آدم‌هایی که آن‌ها را دوست نداریم، تلف نکنیم.

فکر می‌کنی این شعر را چه کسی گفته است: خوشا به حال آن کس، و تنها خوشا به حال آن کس که امروز را از آنِ خود بخواند، آن کس که مطمئن از درون می‌گوید: « ای فردا، هرچه می‌خواهی بد باش، که مرا ملالی از این بابت نیست

من یاد گرفته‌ام انتظار زیادی از آدم‌ها نداشته باشم. برای همین هم هنوز می‌توانم از بودن با دوستی که کاملاً با من صادق نیست یا آشنایی که پشت سرم غیبتم می‌کند شاد و خوشحال باشم.

خودت را مشغول کن. و به این امر ادامه بده. این ارزان‌ترین دارویی است که روی زمین وجود دارد ـ و یکی از بهترین داروهاست. برای شکستن عادت نگرانی، قانون اول این است: خودت را مشغول نگه دار. فرد نگران باید خودش را در کار غرق کند تا در ناامیدی خشک نشود.

مشکل ما بی‌خبری نیست؛ مشکل ما بی‌عملی است

« من وقتی برای بحث کردن ندارم. وقتی برای افسوس خوردن ندارم، و هیچ آدمی نمی‌تواند مرا مجبور کند آن قدر خودم را کوچک کنم که از او متنفر شوم ».

چرا که دیروز خوابی بود و بس و فردا رؤیایی است و بس. ولی امروزی که درست زندگی شود، هر دیروزی را خواب شیرینی از خوشبختی می‌کند و هر فردایی را رؤیایی از امید. بنابراین خوب به امروز نگاه کن!

« زندگی من پر بوده از مصیبت‌های وحشتناکی که بیشترشان هرگز اتفاق نیفتاده‌اند »

دکمه‌ای را بزنید که با دیواره‌های آهنی در را به روی گذشته می‌بندد ـ به روی دیروزهای مرده

« راز بدبخت بودن داشتن مجال کافی برای فکرکردن به این موضوع است که آیا شاد هستی یا نه ».