بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

ببین، هیچ کس به تنهایی به قله نمی‌رسد. آدم‌هایی که به نظر می‌رسد همه چی دارند، در طول سال‌ها قلب‌ها و ذهن‌های صدها انسان دیگر را تسخیر کرده‌اند و با کمک آن‌ها بوده که توانسته‌اند به بالای نردبان کاری یا اجتماعی که انتخاب کرده‌اند، برسند.

دست‌هایی که می‌گویند به سوی من بیا سعی کن جذب‌کنندهٔ آدم‌ها باشی، نه دفع‌کنندهٔ آن‌ها. وقتی در جمعی هستی، بدنت را طوری قرار بده که دیگران آن را ببینند؛ مخصوصاً بازوها و دست‌هایت را. آدم‌ها به‌طور غریزی به کف دست‌ها و مچ‌هایی جذب می‌شوند که فرد از عمد آن را در وضعیت « به سوی من بیا » قرار داده است. آدم‌ها از حالتی که انگار دارد می‌گوید: « برو گمشو! » یا « می‌کوبم تو صورتت! » دوری می‌کنند. از مچ و کف دست‌هایت استفاده کن تا به طرف مقابلت بگویی: « من چیزی برای پنهان کردن ندارم. »، « من تو و حرفت را می‌پذیرم. » یا « به نظرم خیلی جذاب می‌آیی. »

دست‌های باز می‌گوید: « من چیزی برای مخفی کردن ندارم. » به علاوه، بیان‌کنندهٔ پذیرش هم هستند. وقتی می‌خواهی به همکاری بفهمانی حرف‌هایش را قبول داری، حواست باشد که کف دستت نمایان باشد.

باران اسم وقتی آدم‌ها اسم خودشان را می‌شنوند، گوش‌هایشان تیز می‌شود. پشت تلفن، بیشتر از مواقع عادی که داری رودررو با کسی حرف می‌زنی، اسم طرف مقابلت را ببر تا توجهش را به خودت جلب کنی. تکرار مدام اسم فرد در هنگام گفتگوی رودررو با او ممکن است به نظر حقه‌بازی بیاید، ولی چون پشت تلفن از نظر فیزیکی با مخاطبت فاصلهٔ زیادی داری (گاهی او در یک قاره و تو در قاره‌ای دیگر هستی)، می‌توانی بی‌هیچ مشکلی مدام اسمش را تکرار کنی.

وقتی که دکتر با آن چکش کوچولوی بدقیافه به زانوی تو می‌زند، فوراً زانویت می‌پرد. وقتی هم که دیگران کار جالب توجهی انجام می‌دهند، باید بلافاصله از آن‌ها تعریف کنی و برای مثال بگویی: « وای، کارت عالی بود! » به آن‌ها بگو که واقعاً با موفقیت مذاکره کرده‌اند؛ غذای فوق‌العاده‌ای برای شام پخته‌اند؛ و در جشن تولد ترانهٔ « تولدت مبارک » را به زیبایی خوانده‌اند.

همان لحظه از او تعریف کن در همان لحظه‌ای که کسی کار خارق‌العاده‌ای انجام می‌دهد، فوراً از او تعریف کن و بگو: « فوق‌العاده بودی. » نگران نباش که شاید حرفت را باور نکند. حال و هوای آن لحظه مانع از این می‌شود که درست فکر کند؛ او اول از همه می‌خواهد بداند آیا همه چیز واقعاً عالی بوده است یا نه.

نوازش‌های کوچولو کاری نکن که همکاران، دوستان و عزیزانت به تو نگاه کنند و در دل بگویند: « امروز آدم خوبی نبودم؟ » با نوازش‌های کلامی خود به آن‌ها بفهمان چقدر خوبی‌های آن‌ها را درک می‌کنی. از این نوازش‌های کلامی کوچولو استفاده کن: « کارت خوب بود! »، « آفرین! »، « عالیه!. » کارهای کوچک معانی بزرگی دارند.

غیرمستقیم از او تعریف کن چند تا تعریف خوب در لابلای حرف‌هایت بگنجان تا به‌طور ضمنی اشارهٔ مثبتی به فردی بکند که داری با او حرف می‌زنی

کبوتر تعریف‌بر وقتی خبر بدی هست (اسمش را بگذار غیبت)، آدم‌ها فوراً نوک در می‌آورند و تبدیل به کبوتر نامه‌رسانی می‌شوند که باید آن خبر بد را به همه برسانند. به جای این کار، مرغ خوش‌خبری باش که خبرهای خوب و تعریف و تمجیدها را به گوش طرف می‌رساند. هر وقت که از زبان فردی تعریفی از کسی شنیدی، با آن تعریف به سوی آن فرد پر بکش. نترس، هوادارانت تو را خشک نمی‌کنند و مثل استامپی جو در موزه به نمایش نمی‌گذارند؛ ولی همه کبوتر نامه‌رسانی را که حامل پیام دوستی است دوست دارند. غیر از رساندن تعریف، راه‌های دیگری هم وجود دارد

تعریف پشت سر تعریفی که کسی رودررو از خود آن فرد می‌شنود، هرگز به اندازهٔ تعریفی که می‌شنود دیگران پشت سرش کرده‌اند، برایش مهیج نیست. یک راه فوق‌العاده عالی برای تعریف کردن، تلفن کردن یا تلگراف زدن نیست، بلکه گفتن آن به یکی از دوستان فرد مورد نظر است. با این روش دیگر تو را متهم به این نمی‌کنند که داری چاپلوسی می‌کنی، هندوانه زیر بغل کسی می‌گذاری، او را رنگ می‌کنی یا پاچه‌خواری می‌کنی. همچنین با این کارت باعث می‌شوی طرف مقابلت در این خواب و خیال لذت‌بخش بماند که لابد درست همین لحظه داری پشت سرش به همهٔ دنیا می‌گویی که او چه آدم بزرگی است.

« ما » ی زودهنگام حتی اگر همین چند لحظه پیش با کسی آشنا شده‌ای، سعی کن حس صمیمیتی بین خودت و او به وجود بیاوری. با پریدن از سطح یک و دو و رفتن به سطح سه و چهار، خود را به او نزدیک کن. با استفاده از کلمه‌های جادویی « ما »، « به ما »، « مال ما » احساسات گرم و صمیمانه در وجود او ایجاد کن.

از جمله‌های تأییدکننده استفاده کن در جواب حرف‌های طرف مقابلت فقط نگو « آهان »، بلکه جمله‌های کاملی به زبان بیاور تا به طرف مقابلت نشان دهی حرف‌هایش را می‌فهمی. گفتگویت را با جمله‌هایی مثل اینها رنگ و لعاب بده: « می‌فهمم چی می‌گی. » با تلألوهای احساسی صحبت‌هایت را نورانی کن: « گل گفتی. » همدردی و تأیید تو شنونده‌ات را تحت تأثیر قرار می‌دهد و او را تشویق به ادامهٔ صحبت‌هایش می‌کند.

گفتن خبر بد نیست که باعث عصبانی شدن کسی می‌شود؛ بلکه لحن سرد و فاقد همدردی گویندهٔ خبر است که باعث ناراحتی فرد می‌شود.

دیگران را دست نینداز! دست انداختن آدم‌ها یکی از ویژگی‌های مشخص آدم‌های حقیر است. خوشی و شادی حاصل از گفتن لطیفه‌ای بی‌منظور دربارهٔ یک آدم دیگر ممکن است خندهٔ بی‌ارزشی را بر لب‌هایت بیاورد، ولی برندگان بزرگ با دیدن این کار تو را برای همیشه کنار می‌گذارند. چرا؟ چون تو سرت را به سقف شیشه‌ای کوبیده‌ای که آن‌ها برای اینکه گربه‌های کوچولو سر راهشان قرار نگیرند، ساخته‌اند. هرگز، هرگز، کسی را دست نینداز و مسخرهٔ دست خود نکن. چون مطمئناً تقاصش را پس می‌دهی.

بذله‌گو باش چه پشت تریبون جلوی هزار نفر ایستاده باشی و چه پشت منقل خود برای خانواده کباب درست می‌کنی، با استفاده از شیوه‌های یکسان می‌توانی دیگران را سرگرم کنی و آن‌ها را به وجد آوری. کتاب‌های سخنرانان بزرگ را بخوان تا نقل‌قول‌های زیبا را گلچین کنی و مرواریدهای دانش و معرفت را از کتاب‌های طنز آن‌ها بیرون بکشی. چند تا لطیفهٔ خوب پیدا کن تا هر از گاهی در موقعیت مناسب از آن‌ها استفاده کنی. اگر می‌خواهی که توی چشم بیایی، دنبال یک نقل‌قول جالب بگرد؛ به آن وزن و قافیه بده؛ آن را بامزه کن؛ آن را آب و تاب بده؛ و از همه مهم‌تر حواست باشد که بجا باشد و به شرایطی که در آن هستی، بخورد.

شنیدن هیچ کلمهٔ سه‌حرفی در دنیا به اندازهٔ کلمهٔ « شما » توجه دیگران را به خود جلب نمی‌کند.

« فوراً نگو: من هم همین طور! » هر وقت کسی از فعالیت یا علاقه‌ای حرف می‌زند که با تو مشترک است، بگذار او از بحث کردن دربارهٔ احساساتش لذت ببرد. بعد وقتی زمان مناسب فرا رسید، خیلی عادی بگو تو هم از آن چیز یا آن کار خوشت می‌آید.

آدم‌ها خیلی سریع متوجه می‌شوند که چه کسی آدم « مهمی » است. یک جملهٔ کلیشه‌ای، یک اظهار نظر غریزی، یک واکنش بیش از حد عصبی کافی است تا تو در امتحان رد شوی. ممکن است یک دوستی یا معاملهٔ بالقوه را از دست بدهی. یک حرکت احمقانه کافی است تا از نردبان کاری یا اجتماعی با سر به زمین بیفتی.

بر ویژگی‌های مثبت خود تأکید کن! وقتی کسی را برای اولین بار می‌بینی، درِ صندوقچهٔ دلت را ببند و اسکلت ایام گذشته را بگذار برای بعد. بعداً که رابطهٔ تو و دوست جدیدت عمیق‌تر شد، می‌توانی اسکلت‌هایت را بیرون بیاوری، با دوستت کلی به آن‌ها بخندی و بالای سر آن استخوان‌ها جشن بگیری، ولی حالا زمان آن است که به قول معروف « بر خوبی‌هایت تأکید کنی و بر بدی‌هایت سرپوش بگذاری! »

تکرار طوطی‌وار با استفاده از این تکنیک دیگر هرگز زبانت بند نمی‌آید. خیلی ساده، درست مثل طوطی چند تا جملهٔ آخری را که هم‌صحبتت به زبان می‌آورد تکرار کن. این کار توپ را یکراست به زمین او برمی‌گرداند. بعدش تنها کاری که باید انجام دهی این است که به حرف‌هایش گوش بدهی.