بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

نورافکن متحرک وقتی که با کسی آشنا می‌شوی، فرض کن که نورافکن بزرگی بین شما دو تا می‌چرخد. وقتی که داری حرف می‌زنی، نورافکن روی توست. وقتی آشنای تازه دارد حرف می‌زند، نورافکن روی او می‌تابد. اگر نورافکن را به اندازهٔ کافی به صورت آن فرد بتابانی، چشم او روی این واقعیت بسته می‌شود که تو یک کلمه هم راجع به خودت حرف نزدی. هر چه نورافکن را بیشتر از خودت دور نگه داری، طرف مقابلت تو را آدم جذاب‌تری می‌بیند.

هرگز به سؤال « شغلیت چیه » با یک کلمه پاسخ نده! وقتی که سؤال غیرقابل اجتناب « راستی شغلت چیه؟ » را از تو می‌پرسند، ممکن است فکر کنی دادن جوابی یک‌کلمه‌ای مثل: « من اقتصاددانم/ معلمم/ مهندسم »، راه را برای شروع یک گفتگوی دلچسب باز می‌کند. با این حال، ممکن است خیلی چیزهای دیگر به ذهن کسی که اقتصاددان/ معلم یا مهندس نیست، بیاید که هیچ ربطی به شغل تو ندارد. بنابراین بهتر است شغلت را با جزئیات برای او توصیف کنی. چند تا حقیقت خوشمزه دربارهٔ شغلت به او بده تا آن را راحت هضم کند.

کاری کن چشم‌هایت باهوش‌تر به نظر بیاید

« ژست خوب، سر بالا، لبخند مطمئن و نگاه مستقیم »، تصویر ایده‌آل از کسی است که حقیقتاً برای خودش « کسی » است.

عادت کن که موقع حرف زدن یک ارتباط دوطرفه برقرار کنی. حرفت را بزن، ولی خوب چشم‌هایت را باز کن و ببین مخاطبت به چیزی که داری می‌گویی چه واکنشی نشان می‌دهد. سپس حرکاتت را بر اساس آن تنظیم کن. اگر یک اسب می‌تواند این کار را بکند، پس انسان هم می‌تواند. آن وقت مردم می‌گویند که تو حواست به همه چیز هست، هیچ چیزی از چشمت دور نمی‌ماند و حس ششم داری.

قبل از اینکه اتفاق مورد نظرت در واقعیت رخ بدهد، آن را در ذهنت تماشا کن پیشاپیش در ذهنت آن فرد « فوق‌العاده‌ای » را که می‌خواهی باشی تصور کن. خودت را ببین که داری « آویزان از دندانت » راه می‌روی، دست می‌دهی، « لبخند غرق‌کننده » می‌زنی و رابطهٔ چشمی « چسبنده » ایجاد می‌کنی. صدای خودت را بشنو که داری راحت با دیگران حرف می‌زنی. لذت درک این مسئله را که الآن در اوج هستی و همه به سوی تو جذب می‌شوند، در وجودت حس کن. خودت را در ذهنت یک « آدم فوق‌العاده » تجسم کن. مطمئن باش که همهٔ اینها به‌طور خودکار اتفاق می‌افتد.

« برای مردم مهم نیست چقدر آن‌ها را می‌شناسی، بلکه آنچه برایشان مهم است این است که چقدر به آن‌ها اهمیت می‌دهی. » حق با زیگ زیگلار است. راز اینکه مردم را عاشق خود کنی این است که به آن‌ها نشان بدهی چقدر آن‌ها را دوست داری.

، چشم‌های تو هم با کمک تکنیک‌های ارتباط چشمی که در ادامه می‌آیند تبدیل به سلاح روانی مرگباری می‌شود ـ البته به شرطی که در این تکنیک‌ها استاد شوی.

در احساس او شریک شو! عقل حرف می‌زند؛ دل فریاد! وقتی لازم است در مورد یک مسئلهٔ احساسی حقایقی را از طرف مقابلت بپرسی، بگذار اول احساسات خودش را بیرون بریزد. حرف‌های او را بشنو و بگو که در غمش ... یا شادی‌اش شریک هستی. همنوا شدن با افراد معمولاً تنهاترین راه برای آرام کردن آن‌هاست.

وقتی که داری دربارهٔ مسائل عاطفی بحث می‌کنی، بگذار اول گوینده‌ات تمام حرف‌هایش را بزند، بعد تو شروع کن. اگر لازم باشد، در ذهنت تا ده بشمار. می‌دانم به نظرت به اندازهٔ یک عمر می‌آید، ولی باید اجازه بدهی هم‌صحبتت حرف‌هایش را تمام کند. این تنها راهی است که باعث می‌شود وقتی نوبت حرف زدن تو رسید، او به حرف‌هایت گوش دهد.

اگر ایده‌هایت را به زور توی مخ شنونده‌ات بکنی (مخی که خودش به اندازهٔ کافی پر است) بالاخره سرازیر می‌شود. اگر می‌خواهی ایده‌های عالی‌ات بر زمین نریزد و آلوده نشود، اول مخزن او را کاملاً خالی کن.

اگر ایده‌هایت را به زور توی مخ شنونده‌ات بکنی (مخی که خودش به اندازهٔ کافی پر است) بالاخره سرازیر می‌شود.

اگر داری چیزی را به کسی می‌فروشی یا در حال مذاکره با او هستی یا هر جور رابطهٔ کاری دیگری داری؛ در هر حال، پای آن را در یک دیدار اتفاقی به میان نکش. بگذار ملودی این دیدار تصادفی به آهنگ شیرین خود ادامه دهد. چون در غیر این صورت ممکن است برایت تبدیل به آواز قو شود و همهٔ امیدهایت بر باد برود.

رئیس‌های خوب نیاز به شنیدن درددل را درک می‌کنند.

پرستار بخش اورژانس با سؤال‌هایی در مورد آدرسم، شمارهٔ تلفنم، شمارهٔ بیمه‌ام، شمارهٔ کارت ملی‌ام و ... مرا به سیخ کشیده بود. انگار که می‌گفت: « بی‌خیال جمجمهٔ ترک‌برداشته‌ات. می‌تونی بعداً درباره‌اش واسم حرف بزنی. اول بگو شمارهٔ بیمه‌ات چنده؟ »

وقتی که لطفی در حق کسی می‌کنی و معلوم است که در ازای آن چیزی می‌خواهی، مدت زمان معقولی صبر کن و بعد از او بخواه که لطفت را جبران کند. بگذار او دلش به این خوش باشد که تو به حرمت دوستی‌تان این کار را کرده‌ای؛ زود به در خانه‌اش نکوب!

وقتی از کسی تقاضای کمکی می‌کنی، بگذار بفهمد که این قضیه چقدر برای تو مهم است. با این کار به چشم او یک تیرانداز ماهر می‌آیی و لذت کمک کردن به تو اغلب برایش کافی است. این لذت را از او دریغ نکن.

گفتگوکنندگان برتر خطاهایی را که دوستان، همکاران و آشنایان می‌دهند به روی آن‌ها نمی‌آورند. آن‌ها وانمود می‌کند متوجه خرابکاری هم‌صحبتشان نشده‌اند. برندگان بزرگ هرگز به گاف‌های دیگران نمی‌خندند.

برندگان بزرگ هرگز به گاف‌های دیگران نمی‌خندند.

ناتوانی‌های اجتماعی زیاد آشکار نیستند چون ما اغلب خودمان آن‌ها را در وجودمان نمی‌بینیم. در واقع نسبت به معلولیت‌های اجتماعی خود کور و نسبت به نواقص کلامی‌مان کر هستیم، ولی همان عیب‌ها را خیلی سریع در دیگران می‌بینیم.