بریده‌هایی از کتاب چطور با هر جور آدمی ارتباط برقرار کنیم

آن تحقیق نشان داده بود زن‌هایی که در زندگی تجاری خود آناً در پاسخ به مخاطبشان لبخند نمی‌زنند، در چشم آن‌ها آدم‌های معتبرتری به نظر می‌رسند. »

« بیشتر وقتت رو چطور می‌گذرونی؟ »،

در احساس او شریک شو! عقل حرف می‌زند؛ دل فریاد! وقتی لازم است در مورد یک مسئلهٔ احساسی حقایقی را از طرف مقابلت بپرسی، بگذار اول احساسات خودش را بیرون بریزد. حرف‌های او را بشنو و بگو که در غمش ... یا شادی‌اش شریک هستی. همنوا شدن با افراد معمولاً تنهاترین راه برای آرام کردن آن‌هاست.

این در (... صبر کن ... صبر کن ...) به آن در وقتی که لطفی در حق کسی می‌کنی و معلوم است که در ازای آن چیزی می‌خواهی، مدت زمان معقولی صبر کن و بعد از او بخواه که لطفت را جبران کند. بگذار او دلش به این خوش باشد که تو به حرمت دوستی‌تان این کار را کرده‌ای؛ زود به در خانه‌اش نکوب!

بگذار مزهٔ لطفشان را بچشند هر وقت یکی از دوستانت موافقت می‌کند لطفی در حقت بکند، بگذار رفیق سخاتمندت سر فرصت از کاری که می‌خواهد انجام دهد لذت ببرد؛ و بعد او را وادار به انجام آن لطف بکن. چقدر باید صبر کنی؟ حداقل ۲۴ ساعت!

اِ ... شمایید؟ با رویکرد « من همیشه خیلی خیلی خوشحالم » به تلفن جواب نده. با گرمی و خیلی حرفه‌ای پاسخ بده، ولی پیشاپیش هیجان‌زده نشو. بعد از آنکه فهمیدی چه کسی پشت خط است، بگذار یک لبخند گشاده تمام صورتت را از شادی بپوشاند و خوشحالی در صدایت موج بزند. این کار باعث می‌شود فرد تلفن‌کننده احساس کند لبخند گرم و گشادهٔ تو فقط مخصوص اوست!

ژست‌های صحبت هر بار که گوشی تلفن را برمی‌داری، خودت را ستارهٔ یک نمایش رادیویی مجسم کن. اگر می‌خواهی طرف مقابلت احساس کند واقعاً به او توجه داری، باید لبخندت، سر تکان دادن‌هایت و خلاصه تمام حرکت‌هایت را به صدا تبدیل کنی تا شنونده‌ات بتواند آن‌ها را بشنود. باید کلامت را جایگزین ژست‌هایت کنی و بعد سی درصد هم روغنش را زیاد کنی.

« کلمه‌های مشابه » ابزار زبانی هستند که به هم‌صحبت تو می‌گوید: « هر دو روی یک طول موجیم. »

آدم‌هایی که برای خودشان کسی هستند، از سر و کول دیگران بالا نمی‌روند افرادی که در حوزهٔ خودشان آدم‌های خیلی مهمی هستند، از سر و کول آدم‌های مشهور بالا نمی‌روند. با این حال، اگر فرصتی دست داد تا با یکی از این آدم‌های مشهور حرف بزنی، سعی نکن از کارش تعریف کنی؛ فقط بگو که چقدر آن کار به تو آگاهی و لذت داده است.

سی‌دی خش‌دار وقتی کسی اصرار دارد دربارهٔ موضوعی که دوست نداری درباره‌اش حرف بزنی از تو سؤال و جواب کند، صرفاً پاسخ اول خودت را تکرار کن. دقیقاً همان کلمه‌ها را با همان لحن به زبان بیاور. معمولاً وقتی طرف مقابلت عین همان جواب را دوباره از تو بشنود، ساکت می‌شود. اگر مفتّش گستاخ مثل کنه به تو چسبیده، مطمئن باش تکرار دوبارهٔ پاسخت او را از تو می‌کند!

لبخند اختصاصی اگر به همهٔ آدم‌ها یک جور لبخند بزنی، ارزشش را از دست می‌دهد. وقتی با عده‌ای از آدم‌ها سلام و احوالپرسی می‌کنی، به هر کدام از آن‌ها یک لبخند خاص و متفاوت با بقیه بزن. بگذار لبخندت نگاه بازیکنان بزرگِ حاضر در جمع را به خود جلب کند. اگر فردی در آن جمع از بقیه برای تو مهم‌تر است، یک لبخند غرق‌کنندهٔ مخصوص برای او نگه دار. در دفاع از لبخند سریع

فرهنگ لغت شخصی در فرهنگ لغت دنبال کلمه‌های عادی بگرد که هر روز استفاده می‌کنی. بعد درست مثل پا کردن کفش تازه، زبانت را توی این کلمه‌های جدید کن تا ببینی در دهانت می‌چرخند یا نه. اگر از آن‌ها خوشت آمد، آن‌ها را جایگزین کلمه‌های قبلی کن. یادت باشد، فقط پنجاه کلمه باعث تفاوت بین دامنهٔ لغات غنی و خلاق و یک دامنهٔ لغات معمولی است. هر روز یک کلمهٔ جدید را جایگزین کلمهٔ قدیمی خود کن. آن وقت بعد ازتقریباً دو ماه جزء نخبگان کلام خواهی بود.

سوابق کاری مختصر و مفید مدیران رده بالا برای هر شغلی که درخواست می‌کنند سوابق کاری متفاوتی می‌فرستند؛ تو هم درست مثل آن‌ها هر بار که کسی می‌خواهد دربارهٔ شغلت بشنود، داستان واقعی متفاوتی دربارهٔ زندگی کاری‌ات برایش تعریف کن. قبل از اینکه به سؤال « شغلت چیه؟ » جواب بدهی، از خودت بپرس: « این فرد احتمالاً دوست دارد چه چیزی در جواب من بشنود. » آیا برای کارش به من مراجعه می‌کند؟ می‌خواهد از من خرید کند؟ می‌خواهد مرا استخدام کند؟ می‌خواهد با خواهرم ازدواج کند؟ می‌خواهد رفیقم شود؟‌ هر جایی که می‌روی، یک سابقهٔ کاری مختصر و مفید دربارهٔ زندگی خودت تهیه کن تا سر بزنگاه از آن استفاده کنی.

دوباره! دوباره! شیرین‌ترین صدایی که اجراکننده‌ای می‌تواند ورای دست زدن‌های تماشاچی‌ها بشنود این است: « دوباره! دوباره! » شیرین‌ترین صدایی که هم‌صحبت تو وقتی که داری با گروهی از آدم‌ها حرف می‌زنی می‌تواند از دهان تو بشنود این است: « راجع به اون روزی بگو که ... » هر بار که با کسی که برایت مهم است در یک جلسه یا مهمانی هستی، به داستانی فکر کن که او زمانی برای تو تعریف کرده است. یک داستان مناسب که می‌دانی جمعیت از شنیدن آن خوشش می‌آید انتخاب کن؛ بعد از دوستت بخواه که آن را برای بقیه هم تعریف کند. با این کار نورافکن را روی هم‌صحبتت می‌اندازی.

سازگار کردن خود با حال و هوای طرف مقابل می‌تواند معامله‌ای را جوش بدهد یا آن را بر هم بزند

چرخش کودک ـ محور به هر کسی که می‌بینی، مانند یک کودک بزرگ توجه کن. درست همان لحظه‌ای که به هم معرفی می‌شوید، به‌آشنای تازه‌ات جایزه بده. همان لبخند گرم و توجه کامل را به او نشان بده که به وروجک کوچولویی نشان می‌دهی که دارد از پایت بالا می‌رود و نگاه زیبایی به تو می‌اندازد و با لثه‌های بی‌دندانش به تو لبخند می‌زند. چرخش کامل به سمت آشنای جدید این مسئله را فریاد می‌زند که: « فکر می‌کنم تو خیلی‌خیلی استثنائی هستی. »

سلام دوست قدیمی وقتی برای اولین بار با کسی ملاقات می‌کنی، تصور کن که او یک دوست قدیمی است. (یک مشتری قدیمی یا یک معشوقهٔ قدیمی یا کسی که تو زمانی علاقهٔ زیادی به او داشته‌ای.) چقدر بد که فراز و نشیب‌های زندگی شما دو نفر را از هم جدا کرد، ولی خواست خدا بود که این مهمانی (جلسه، انجمن) تو را دوباره به دوست قدیمی گمشده‌ات رسانید!

زندانی کردن بیقراری وقتی گفتگویی که داری انجام می‌دهی، واقعاً مهم است، بگذار دماغت بخارد، گوش‌هایت گزگز کند، پاهایت سوزن‌سوزن شود. وول نخور؛ پیچ و تاب نخور؛ تکان نخور؛ به خود نپیچ؛ خودت را نخاران و از همه مهم‌تر، انگشتانت را از صورتت دور نگه دار! این وول‌خوردن‌ها و حرکات دست ممکن است این احساس را در شنونده به وجود آورد که داری چاخان می‌کنی.

بسیاری از آدم‌ها موقع شنیدن تعریف با دستپاچگی جمله‌ای مثل این می‌گویند: « متشکرم » ـ یا بدتر از آن، اعتراض می‌کنند که: « نه این طوری‌ها هم که می‌گید نیست، ولی در هر حال ممنونم. »