بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

سقف یعنی احساس چه نیازیست به دیوار در این شهرِ غریب زندگی کوتاه است شاد باید شد و دید لذت خوردن سیب زیرِ گیسوی پریشانیِ بید دلت هر وقت گرفت به تن سبزِ چمن دست بکش لذتِ آرامش زندگی کوتاه است قدر باید دانست قدر هر تابش خورشید که در این راه است

یاد تو منم و یاد تو هر شب همه شب نام تو بر لب به لبم واژه بسوزد بس که در تابم و در تب تب من آتش هجران و ز هجران تو گریان و در این حال پریشان و غمت آمده مهمان شده در دل تو کجایی همه حاصل همهٔ بود و نبودم ز نگاه تو سرودم من ِ بی دل نام تو حک شده بر آب و گل آری زِ ازل مست تو بودم

دلم گرفته نازنین ازآسمان و از زمین پرنده ای مهاجرم شکسته بال و دل غمین تو از کدام قصه ای که آمدی به خواب من چه کرده ای تو با دلم بگو مرا فقط همین تو مهربان ترینِ من که جنس خواب شبنمی همیشه بی تو در دلم غمی نشسته در کمین قسم تو را به آسمان به ابرو باد ِ بی نشان به آب پاک و بی کران

از خدا می خواهم لحظهٔ پاک قنوت که تو آرام و شکیبا باشی

چه بی اندازه شیرینی چو قندی گوشهٔ قندان دلم سیر از تو هرگز نه

منزل نور است کجا؟ قلب صبور است کجا؟ آتش طور است کجا؟

دلم افشای آن عشقی که شد یک راز می خواهد

ترانه ها نفس نفس به رنگ عشقِ بی هوس صدای سازِ خسته ای شکسته قفل هر قفس

بی تو چنان در آتشم کاخر شکارت می کنم در دام گیسویم تو را

تو از این دل چه می خواهی؟

نگو ای مهربان دلبر که از حالت خبر دارم نمی دانی نمی دانی نمی دانی

زِ ازل مست تو بودم

رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه

عاشق شدن در زیر باران را شدیدا دوست می دارم

داد از عشق فریاد از جدایی با صدای بی صدایی می کند این دل پریشان است از عشقی که هم درد است و هم درمان ببار امشب تو ای باران

آسمان دلگیر و غمناک خاک باران خورده و پاک شاخه ها را می تکاند باد بی آرام بی باک رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه من نگاهم مانده بر در باز رویای تو در سر غنچه های آرزویم می شود نشکفته پرپر

آسمان دلگیر و غمناک خاک باران خورده و پاک شاخه ها را می تکاند باد بی آرام بی باک رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه من نگاهم مانده بر در باز رویای تو در سر غنچه های آرزویم می شود نشکفته پرپر

همین که تو باشی من باشم یک فنجان لبخند و یک قوری که از عشق قل قل کند کافیست خوشبختی جز همین لحظه های مهربانی نیست تو باشی من باشم و قدری گل سرخ

چه بسا نزدیک است وعدهٔ دیدار و گرمی آتش طور

تو را از دور می بینم که می آیی.. بگو با من که می مانی و آواز محبت را برای قلب من هر لحظه می خوانی تو می دانی که من از شعر چشمان تو سرشارم و این عاشق شدن در زیر باران را شدیدا دوست می دارم