بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

و سکوتی سنگین سایه انداخته بر خلوت من

رقص باران آسمان دلگیر و غمناک خاک باران خورده و پاک شاخه ها را می تکاند باد بی آرام بی باک رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه من نگاهم مانده بر در باز رویای تو در سر غنچه های آرزویم می شود نشکفته پرپر

نفسم می گیرد بی تو در پنجهٔ باد و دلم می لرزد با صدای قدمت وقتی از دور می آیی که تو را در برم گیرم و پروانه شوم خسته از پیله تنهایی خود به تو می اندیشم

تو ای انسان چه می خواهی که هر دم می بری از خاطرت پروردگارت را

چه گویم که طبیب است خودش در غم بیمار و حالش زِ فراغ تو شده زار تر از ابرِ در آذار

من پراز احساسم پرم از عشق و تمنای بهار و تو را می خواهم بر دل تشنه ام امشب تو ببار لذتی دارد این عشق و پروانگی و شیدایی هیچ می دانستی تو به اندازهٔ باران ِخدا زیبایی؟

عشق از روزِ ازل عابر تنهایی بود

احساس من پراز احساسم پرم از عشق و تمنای بهار و تو را می خواهم بر دل تشنه ام امشب تو ببار لذتی دارد این عشق و پروانگی و شیدایی هیچ می دانستی تو به اندازهٔ باران ِخدا زیبایی؟

دلت هر وقت گرفت به تن سبزِ چمن دست بکش لذتِ آرامش زندگی کوتاه است قدر باید دانست قدر هر تابش خورشید که در این راه است

صبر کن ای شب من می رسد خورشیدت عاقبت می آید قاصد امیدت

عاشقی هدیه ای الهی بود، که خدا بی بهانه می بخشید

جز عاشق و شیدا که در این قلب جهان فائزه ای نیست

مهربانی مثل آن ابری که می بارد به رویِ باغِ دلتنگی

خدایا دوستت دارم اگرچه بوی گندم می دهد دستم اگرچه من شمار لحظه های غفلتم هم رفته از دستم ولیکن من همان تنهای عاشق پیشه ات هستم خدایا دوستت دارم

خدا باز کند درب امیدی زِسحر در دیگر چو شبی می بندد

از خدا می خواهم لحظهٔ پاک قنوت که تو آرام و شکیبا باشی

من پراز احساسم پرم از عشق و تمنای بهار

.نگارم برسانید که آن آتش پنهان شده در جان شده بیدار...

شب ها که حال عاشقان ماهی دگرگون می کند با سوزِ دل می خوانمت بی تای مه رویم تو را

دلم گرفته نازنین ازآسمان و از زمین