بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

همیشه بی تو در دلم غمی نشسته در کمین

و صدای تو مرا خواند به خود مثل یک زمزمهٔ مبهم رود و دلم را لرزاند

و دلم می لرزد با صدای قدمت وقتی از دور می آیی که تو را در برم گیرم و پروانه شوم

به تو می اندیشم

دل من خسته ز هر پروازیست

بی تو در خلوت و تنهایی خود به تو می اندیشم عشق اینجاست کنارم به لبش آوازیست که سکوتم را هر لحظه به هم می ریزد

بگردی گر همه عالم نیابی از من عاشق تر

چه به روز دلم آورد دو چشمان سیاهت که هنوزم که هنوز است نگاه من و دل مانده به راهت...

و دلم دید به چشمان تو ایمان و چه لرزید از آن برق نگاهت...

همه جا در پی مرهم، روم اما تویی آن داروی دردی که من آن عشق بنامم و بدانم که به غیر از تو ندارم کس دیگر که مرا مایهٔ درمان بُوَد و هم نفس جان

و سکوتی سنگین سایه انداخته بر خلوت من

رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه

نگارم برسانید که آن آتش پنهان شده در جان شده بیدار...

چه بسا نزدیک است وعدهٔ دیدار و گرمی آتش طور چه بسا نزدیک است پرده از راز زمین بردارند ابرهای دل من مدت هاست بی امان می بارند خانهٔ مستی و دیوانگی و عشق و جنون شاید اینجا باشد در همین نزدیکی در دل ثانیه ها شاید اینجا، ا کنون یار در یک قدمیست...

باز نجوای دلم نام کسی هست که سرمست تر از باد خزانیست و چون سرو جوانیست که دردست به جز عشق ندارد …خبرم هست زِ باران دو چشمش که ببارد...و مرا حسرت دیدار دو تا نرگس شهلاست... دلش وسعت دریاست و من منتظرم تا که زمانی به زبانی که دلت خوب بفهمد همه آوازِ دل خسته خود را به تو گویم که بدانی همه دنیاست برای منِ عاشق آن، دو جادو و دو ابروی کمانی.... و هم اکنون که من اینجا و تو آنجا و به هم دور و به دل شور و زِ هر میکده مهجور و در اندیشهٔ مان ترسِ زِ فرداست... بیا تا زِ سرِ مهر و صداقت، به نهایت، به خداوند کریمی که به دل داد محبت و چه زیباست... همه راز دل خویش بگوییم و بجوییم مسیری به وصالی که خیالی دگرم نیست جز این عشق و این نیست برای من و تو فکر محالی

بگردی گر همه عالم نیابی از من عاشق تر بگو بی تابی همچون من بگو مجنونِ لیلایی

بمان با من که من از تو ندارم راه برگشتی بگو در عمق چشمانم به دنبال چه می گشتی چه می خواهد دو چشمانت از این لیلای آشفته نگاهم با تو می گوید هزاران حرف ناگفته بمان با من که می ترسم از این شبهای بی اختر بگردی گر همه عالم نیابی از من عاشق تر بگو بی تابی همچون من بگو مجنونِ لیلایی ببر یک شب مرا با خود به شهر شورِ شیدایی بمان با من که دور از تو پریشان می شود حالم به آتش می کشاند این جدایی ها پر و بالم

من به یادت هستم وقت آوازِ پر از مهر همه چلچله ها وقت پروازِ شبِ شب پره ها وقت دلتنگی آغاز سفر وقت بیداری شیرین سحر من به یادت هستم وقت آرامشِ تب دارِ غروب چه شمال و چه جنوب هر کجا باشم عزیزم من به یادت هستم