بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

رویای شیرینم بیا، ای عشق دیرینم بیا من جز تو در این آسمان ماهی نمی بینم بیا ای معنی هستی بیا، پیمانهٔ مستی بیا در جرم عشق و عاشقی با من تو همدستی بیا با رنگ شیدایی بیا، ای قلبِ دریایی بیا اندازهٔ رنگین کمان یارم تو زیبایی بیا

بیا ماهم بیا من چشم در راهم نمی دانی چه تب دارم نمی دانی چه آشوبی در این آغوشِ شب دارم تمام شب نمی دانی که نامت را به لب دارم چه سودایی به سر دارم دلم تنگ است وچشمانی پر از باران و تر دارم نگو ای مهربان دلبر که از حالت خبر دارم نمی دانی نمی دانی نمی دانی که از جادوی چشمانت دلی داغ از شرر دارم

من نگاهم مانده بر در باز رویای تو در سر غنچه های آرزویم می شود نشکفته پرپر

رقص باران روی شیشه قصهٔ فرهاد و تیشه می شود قلبم مصمم عاشقت باشد همیشه

تو در هر لحظه ام هستی هوایی جز هوایت نیست

سفر سفری بود مرا دوش ...که مستانه و مدهوش...کسی گفت که پیراهنی از شعر و غزل پوش و بیا جرعهٔ مِی نوش و فراموش کن هر غصه و ماتم تو بیا در صف عشاق که او پا ک کند از دل هر عاشق دلخسته غم و مست و غزلخوان ...به در خانهٔ محبوبِ جهان ...با دلِ بی تاب و توان خسته زِ هر جورِ خزان...در پی یک نام و نشان...منزل نور است کجا؟ قلب صبور است کجا؟ آتش طور است کجا؟ درسفری دور و دراز است دلم ...سوز و گداز است دلم در پی یک راز که آن دلبر عاشق کش دمساز کجا رفت و کجا گشته نهان ماهِ شبِ تار.. که دل تنگ و حزین گشته و تب دار...نگارم برسانید که آن آتش پنهان شده در جان شده بیدار...

چه صفایی دارد... در پناه شب و ماه زیر باران رفتن با تو بی چتر و کلاه چه هوایی دارد این شب بارانی

رویای شیرینم بیا، ای عشق دیرینم بیا من جز تو در این آسمان ماهی نمی بینم بیا ای معنی هستی بیا، پیمانهٔ مستی بیا در جرم عشق و عاشقی با من تو همدستی بیا با رنگ شیدایی بیا، ای قلبِ دریایی بیا اندازهٔ رنگین کمان یارم تو زیبایی بیا

یار در یک قدمیست...

یک نفر با دل من می گوید او همین نزدیکی مثل خورشیدک زلف افشانی بذر نوری به زمین پاشیده و چه زیبا به شب خستهٔ من تابیده و در اندیشهٔ من کودکی با همهٔ دلتنگی روی یک فرش پر از نقش خیال دست در دست عروسک‌هایش خوابیده