بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

من به یادت هستم وقت آوازِ پر از مهر همه چلچله ها وقت پروازِ شبِ شب پره ها وقت دلتنگی آغاز سفر وقت بیداری شیرین سحر من به یادت هستم وقت آرامشِ تب دارِ غروب چه شمال و چه جنوب

وقت بیداری شیرین سحر من به یادت هستم

من پر از حس امیدم امشب

بیا ماهم بیا من چشم در راهم نمی دانی چه تب دارم نمی دانی چه آشوبی در این آغوشِ شب دارم تمام شب نمی دانی که نامت را به لب دارم چه سودایی به سر دارم دلم تنگ است وچشمانی پر از باران و تر دارم

شاید اینجا باشد در همین نزدیکی در دل ثانیه ها شاید اینجا، ا کنون یار در یک قدمیست...

دل من می خواند زیر لب نغمهٔ شیدایی و شور بشکنم آن بُت سرسخت غرور

همیشه بی تو در دلم غمی نشسته در کمین

و صدای تو مرا خواند به خود مثل یک زمزمهٔ مبهم رود و دلم را لرزاند

و دلم می لرزد با صدای قدمت وقتی از دور می آیی که تو را در برم گیرم و پروانه شوم

به تو می اندیشم