بریده‌هایی از کتاب بوی گندم

و در اندیشهٔ من کودکی با همهٔ دلتنگی روی یک فرش پر از نقش خیال دست در دست عروسک‌هایش خوابیده

و در اندیشهٔ من باغی از شعر و غزل روییده

در جرم عشق و عاشقی با من تو همدستی بیا

مثل یک پیله که می بیند خواب خوابِ پروانه شدن شاد می چرخم و می خوانم باز از همه لذتِ دیوانه شدن

حس و حالی دارم مثل یک شاخهٔ نازک که به یک گردشِ آرامِ نسیم شاد و می رقصد و از غصه بسی بیزار است

خانهٔ مستی و دیوانگی و عشق و جنون شاید اینجا باشد در همین نزدیکی در دل ثانیه ها

ابرهای دل من مدت هاست بی امان می بارند

بشکنم شیشهٔ شب و بخوانم آرام شعر پروانگی و شعلهٔ شمع

و دلم می لرزد با صدای قدمت وقتی از دور می آیی که تو را در برم گیرم و پروانه شوم خسته از پیله تنهایی خود به تو می اندیشم

چه به روز دلم آورد دو چشمان سیاهت که هنوزم که هنوز است نگاه من و دل مانده به راهت...