بریده‌هایی از کتاب وقتی از دویدن صحبت می‌کنم در چه موردی صحبت می‌کنم

مهمترین چیزی که در مدرسه یاد می‌گیریم این است که چیزهای مهم را نمی‌توان در مدرسه آموخت

زندگی انصاف ندارد. بعضی از مردم زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند اما هرگز به هدفی که دارند نمی‌رسند، در صورتی که بعضی‌ها بدون آنکه زحمتی به خود دهند به اهدافشان می‌رسند.

وقتی می‌دوم به خود می‌گویم که به رودخانه فکر کن، و به ابرها. اما اساساً به چیزی فکر نمی‌کنم. تنها کاری که می‌کنم این است که در آرامش خودم، خلأ ساختگی، و سکوت به‌یاد ماندنی خودم دایم می‌دوم، و چقدر هم باشکوه است. مهم نیست مردم چه می‌گویند.

وقتی سنتان بالا می‌رود یاد می‌گیرید که حتی با چیزهایی که دارید راضی باشید. این یکی از چند امتیاز خوب پیر شدن است.

درد تاوانی است که یک شخص باید برای استقلال خود بپردازد.

تصور می‌کنم گاهی اوقات تا حدی مشکل است که از باخت جلوگیری کرد. هیچکس همیشه برنده نیست. در بزرگراه زندگی همیشه نمی‌توانید در خط سریع حرکت کنید.

اگر از من بپرسند که برای یک نویسنده مهمترین خصوصیت بعد از استعداد چیست، بلافاصله می‌گویم: تمرکز حواس، یعنی توانایی تمرکز تمام استعدادهای محدودتان در مواقع بحرانی.

من برای ورزش‌های گروهی ساخته نشده‌ام. این من هستم. از وقتی که بالغ شدم، هرگاه فوتبال یا بیس‌بال بازی کردم راحت نبودم. شاید دلیلش این باشد که هیچگاه برادر نداشتم، اما هرگز نتوانستم در بازی‌هایی شرکت کنم که در مقابل کسی باشم، جنبه‌ی رقابت مرا معذب می‌کند.

«ماهیچه سخت به دست می‌آید اما آسان از دست می‌رود. چربی آسان به دست می‌آید اما سخت از بین می‌رود.»

بعضی از مردم زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند اما هرگز به هدفی که دارند نمی‌رسند، در صورتی که بعضی‌ها بدون آنکه زحمتی به خود دهند به اهدافشان می‌رسند.