بریده‌هایی از کتاب یک بعلاوه یک

اگر با اعداد درست رفتار شود، همیشه به همان نتیجه‌ای می‌رسند که از آنها انتظار می‌رود ـ گویی یک نظم جادویی وجود دارد که اگر کلیدش را در اختیار داشته باشید، می‌توانید قفلش را باز کنید.

«جس، اخبار نمی‌بینی؟ تمام فارغ‌التحصیل‌های دانشگاه بیکارند. اصلا مهم نیست آدم چه تحصیلاتی دارد، درس هم بخواند باز باید بجنگد. هنوز هم باید بجنگد.»

چی بهتر از اینکه آدم از ته قلب بداند که مورد عشق و علاقه است و لیاقتش را دارد که عاشقش باشند. جس در زندگی‌اش کارهای چندانی نکرده بود که بتواند به آنها افتخار کند، ولی اینکه تنزی می‌دانست ارزشمند است و مادرش عاشقانه دوستش دارد، بیش از هر چیزی مایه‌ی مباهات جس بود.

مادر اد روزی به او گفته بود دوست واقعی مثل کتابی است که هروقت زمینش بگذاری، می‌توانی بعد از یک هفته یا حتی دوسال، دوباره دست بگیری و ادامه‌اش را بخوانی

حالا اد می‌دانست پسر، بچه‌ی واقعی او نیست. پسرِ همسر سابقش از زن سابقش، و از آنجایی که هر دو ولش کرده‌اند، پسرک جز جسیکا کسی را ندارد. اد به او گفت: «از روی انسانیتت است.» جسیکا هم جواب داد: «نه، این طور نیست. نیکی مثل بچه‌ی خودم است. از هشت سالگی پیش من است. البته از تنزی مراقبت می‌کند، از این گذشته، این روزها دیگر شکل خانواده فرق کرده، نه؟»

قانون احتمالات درترکیب با قانون اعداد بزرگ می‌گوید برای افزایشِ شانس موفقیت، گاهی باید کاری را بارها و بارها تکرار کنید تا به نتیجه مطلوب‌تان برسید. هر چه تلاش بیشتری کنید، به هدف خود بیشتر نزدیک می‌شوید.

دوست واقعی مثل کتابی است که هروقت زمینش بگذاری، می‌توانی بعد از یک هفته یا حتی دوسال، دوباره دست بگیری و ادامه‌اش را بخوانی. اد دوستان زیادی نداشت که بخواهد این نکته را به آزمایش بگذارد.

قضیه این است وقتی تمام مدت دارید به کسی سرکوفت می‌زنید، نتیجه‌اش فقط این است که آن شخص به حرف‌های خردمندانه‌تان هم دیگر گوش ندهد.

«گاهی بیشترِ عمر آدم با این حس می‌گذرد که هیچ کجا جاش نیست. بعد یک روز قدم به جایی می‌گذارد که می‌بیند خودش است. جایی مثل دانشگاه یا دفتر کار. شاید هم جایی مثل کلوپ. «آه خودش است»، بعد آنجا احساس راحتی می‌کند.» «من هیچ کجا احساس راحتی نمی‌کنم.» «در حال حاضر این طور است.» نیکی به حرفش فکر کرد و گفت: «شما کجا احساس راحتی کردید؟» «سالن کامپیوتر دانشگاه. من بفهمی نفهمی هالو بودم. با بهترین دوستم رونن آنجا آشنا شدم. و بعدش... شرکتم.»

اد یکباره حس کرد چقدر دلش برای روزهای عادی زندگی‌اش تنگ شده است. برای قهوه‌ساز دفتر کارش، منشی‌اش که سوشی می‌خورد، برای شنیدن حرف‌های ملال‌آور حسابرس‌ها درباره‌ی سود و زیان شرکت. هرگز در زندگی‌اش غبطه‌ی کسی را نخورده بود، ولی حالا حس می‌کرد به مردم اطرافش که زندگی روزمره‌شان را دارند و می‌توانند سوار مترو شوند و به خانه نزد خانواده‌شان برگردند، حسودی می‌کند. دلش لک زده بود با دوستانش برود و غذا بخورد. مقابل تلویزیون ولو شود و دستش دور کمر زنی باشد. حالا چه برایش مانده بود؟ روزها باید در خانه محبوس می‌شد.

دلش می‌خواست تنزی را شاد و خندان ببیند. دوست داشت تنزی احساس کند زندگی پتانسیل خوشی‌های غیرمنتظره را دارد، دلش نمی‌خواست دخترش فقط یک مادر مضطرب ببیند که همیشه مشغول کار است و وقت لازم را برای بودن با او ندارد، و پدر غایبی که هفته‌ای یک بار بر صفحه کامپیوتر می‌بیند. جس می‌خواست وقتی خبر بد را به او می‌دهد، در کنارش چیزی داشته باشد که با آن شادش کند.

قانون احتمالات درترکیب با قانون اعداد بزرگ می‌گوید برای افزایشِ شانس موفقیت، گاهی باید کاری را بارها و بارها تکرار کنید تا به نتیجه مطلوب‌تان

قانون احتمالات درترکیب با قانون اعداد بزرگ می‌گوید برای افزایشِ شانس موفقیت، گاهی باید کاری را بارها و بارها تکرار کنید تا به نتیجه مطلوب‌تان برسید. هر چه تلاش بیشتری کنید، به هدف خود بیشتر نزدیک می‌شوید. یا طبق توضیحی که خودم به مامی دادم گاهی فقط مجبوری همین طور به راهت ادامه بدهی.

موفقیت از درون آدم برمی‌خیزد و به خودِشخص بستگی دارد.

برای افزایشِ شانس موفقیت، گاهی باید کاری را بارها و بارها تکرار کنید تا به نتیجه مطلوب‌تان برسید.

گاهی هیچ اشکالی ندارد لطف و بخشش دیگران را بپذیریم، البته در صورتی که سپاسگزارشان باشیم.

قانون احتمالات درترکیب با قانون اعداد بزرگ می‌گوید برای افزایشِ شانس موفقیت، گاهی باید کاری را بارها و بارها تکرار کنید تا به نتیجه مطلوب‌تان برسید. هر چه تلاش بیشتری کنید، به هدف خود بیشتر نزدیک می‌شوید. یا طبق توضیحی که خودم به مامی دادم گاهی فقط مجبوری همین طور به راهت ادامه بدهی.

مادر اد روزی به او گفته بود دوست واقعی مثل کتابی است که هروقت زمینش بگذاری، می‌توانی بعد از یک هفته یا حتی دوسال، دوباره دست بگیری و ادامه‌اش را بخوانی. اد دوستان زیادی نداشت که بخواهد این نکته را به آزمایش بگذارد.

پولداری یعنی هیچ وقت به پول فکر نکنی.» «همه به پول فکر می‌کنند. حتی پولدارها.» «آره. با این فرق که پولدارها به پول فکر می‌کنند تا چطور پول بیشتری ازش درآورند. در صورتی که کسی مثل من همه‌اش دارد به پول فکر می‌کند که چطور یک هفته‌ی دیگر را سر کند.»

آقای تسونگرای دائم از مسائل مالی به عنوان جزئیات کار یاد می‌کرد. جس با خودش فکر می‌کرد افرادی که مسائل مالی را جزئی می‌دانند، بی‌درد هستند و هرگز در زندگی‌شان مجبور نشده‌اند نگران مسائل مالی شوند.