بریده‌هایی از کتاب مهاتما گاندی

از دیوانه نباید کینه به دل گرفت، باید وسایل بدی کردن را از دست او بیرون آورد

انگلیسی ها برای چاپیدن ثروت های بی کران هند به شیوع فساد و تفرقه در میان آنان پرداختند و مالیات های سنگین وضع کردند. از خود هندیان قشون ساختند تا به دست ایشان و با گلوله ها و سرنیزه های خود طوق رقیت به گردن هموطنان ایشان بیندازند

لیکن هندیانی که مسخر افکار جدید شده اند از او می پرسند: پس هند بدون راه آهن و تراموا و صنایع عظیم چه خواهدشد؟ گاندی پاسخ می دهد: «مگر پیش از این فاقد این چیزها نبوده است؟ از هزاران سال پیش، هند، یکه و تنها در وسط موج سیال امپراتوری ها ثابت و پابرجا مانده و همه چیز بر او گذشته است. او از هزاران سال پیش توانسته است فن تسلط بر خود و دانش سعادت را تحصیل کند، و در این راه لازم نیست از دیگران چیزی بیاموزد. هند، ماشینیسم و شهرهای بزرگ نخواسته است.

اعتراف به خطا جارویی است که انسان به قلب خود می زند

خدا آدم را آفریده است تا با کار خود غذایش را به دست بیاورد و گفته است آنان که بدون کارکردن می خورند، دزدند…

محبت راهی است که بیش از درایت رهنمون بشر به خداوند است.

از دیوانه نباید کینه به دل گرفت، باید وسایل بدی کردن را از دست او بیرون آورد

جنس لطیف جنس ضعیف نیست؛ بلکه به خاطر نیروی فداکاری و رنج کشیدن بی سروصدا و تحمل تحقیر و به سبب ایمان و هوش خود از جنس مرد شریف تر است

غرب ایمانی تزلزل ناپذیر به زور و به ثروت مادی دارد که خاص خود اوست. در نتیجه هر چه بیهوده برای صلح و خلع سلاح گریبان چاک بزند و فریاد کند خصلت درندگی او بلندتر از آن نعره خواهدکشید.

«هند قبل از آنکه مردن به خاطر بشریت را بیاموزد باید راه زیستن را فراگیرد….»