بریده‌هایی از کتاب عقده‌ی سیندرلا، ترس پنهان زنان از استقلال

(تأمین مالی در صدر خواسته‌های بسیاری از زنان قرار دارد.)

بسیاری از زنان هنوز هم به ازدواج به چشم دژی محکم می‌نگرند. در جریان جستجوی شوهر، زنان به دنبال شاهزاده‌ی سوار بر اسب سپید خود می‌گردند، در پی کسی هستند که آنها را از قید مسئولیت برهاند

این درست است که جامعه مسئولیت کامل بچه‌داری را به زنان تحمیل کرده است. بدین طریق ما را در خانه به بند کشیده‌اند ــ با افتخار به اینکه هیچ‌کس بهتر از ما نمی‌تواند از بچه‌ها مراقبت کند.

پس از بیست و نه سال هنوز عادت نکرده بودم روزنامه بخوانم. هر کارگر ساختمانی که شب‌ها بعد از کار درحالی که آبجوی خودش را سرمی‌کشد، اخبار را از طریق تلویزیون پیگیری می‌کند، بیش از من درباره‌ی سیاست و اقتصاد می‌دانست. این قبیل مسائل در زندگی من حائز اهمیت نبود. اینکه چه‌کسی بر کشور حکومت می‌کند... چرا... و چگونه؛ و یا پول چه نقشی بازی می‌کند و چه قوانینی آن را تحت تأثیر قرار می‌دهند؟ زنی خانه‌دار با سه بچه درباره‌ی چنین موضوعاتی کوچک‌ترین فکری نمی‌کند. او هرگونه تلاش در جهت رفاه خود و خانواده‌اش را به عهده‌ی دیگری می‌گذارد.

طبیعت ما زنان این گونه است. و گرچه وابستگی ما را فلج کرده، اما ما بی‌اینکه کوچک‌ترین تردیدی در وجود آن داشته باشیم، آن را پذیرا شده‌ایم.

حقیقتآ گمان می‌کند همکاران مردش «بدون تلاش» به اهداف خود دست می‌یابند. او به مردان حسادت می‌ورزد و احساس می‌کند آنها باعث تنزل موقعیت اجتماعی او می‌شوند

زنان به مفهوم حقیقی و علمی نسبت به مردان از اعتماد به نفس کمتری برخوردارند.

زنان خویشتن را به دلیل احساس قربانی بودن منزوی می‌سازند و به همین دلیل در اسارت وابستگی باقی می‌مانند.

«چرا برای مردان مسئله این همه ساده است؟»

کمبود اعتماد به نفس ما را به حوزه‌ی تاریک حسادت می‌راند.

اعتماد به نفس زنان با سطح توانایی همکاران مرد آنها نسبت معکوس دارد. هر چه سطح توانایی همکاران مرد بالاتر باشد، به همان نسبت زنان به صلاحیت خود کمتر بها می‌دهند.

در سنین بالاتر از ارزش‌های «هوش عمومی» زنان همواره کاسته می‌شود، زیرا آنها هوش خود را، هرچه از دوران آموزش خود بیشتر فاصله می‌گیرند، کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می‌دهند.

زنان غالبآ کمتر از مردان از هوشمندی خود بهره می‌گیرند.

زنان می‌ترسند «خطایی» بکنند و به خاطر آن تنبیه شوند.

زنان از یک سو اجتناب می‌کنند که موفقیت را به حساب خود بگذارند و از دیگر سو از هر امکانی استفاده می‌کنند تا مسئولیت اشتباهات را بر عهده بگیرند. در عوض، مردان گرایش دارند که دلیل شکست را بیرون از خود جستجو کنند. آنها تقصیر را از چشم شخصی دیگر و یا عامل بیرونی می‌بینند، اما زنان تقصیر را چنان به گردن می‌گیرند که گویا مادرزاد مقصر بوده‌اند.

زنان غالبآ موفقیت‌های خود را به عوامل بیرونی نسبت می‌دهند، عواملی که هیچ ربطی به نیروهای روانی آنها ندارد. قطعآ در بین عوامل بیرونی، «بخت» در درجه‌ی نخست قرار گرفته است.

حتی اگر زنان حقیقتآ به موفقیتی دست یابند، بدین معنی نیست که بتوانند از آن بهره‌برداری کنند و به موفقیت‌های جدید دست یابند.

واکنش مثبت اطرافیان اعتماد به نفس را در زنان افزایش می‌دهد. اما اگر حمایت لفظی را از آنان دریغ کنید، همه چیز دوباره به وضع سابق باز می‌گردد.

واکنش مثبت اطرافیان اعتماد به نفس را در زنان افزایش می‌دهد.

رقابت غالبآ برای زنان مشکل‌تر از مردان است. فقط کافی است ما را وادار به یک رقابت کنید تا اعتماد به نفسمان کاهش یابد. واکنش مثبت اطرافیان اعتماد به نفس را در زنان افزایش می‌دهد.