بریده‌هایی از کتاب نوبت من

بیناد کرویف حاصل تمام چیزهایی که دیده‌ام و انجام داده‌ام. این بنیاد با مدارس، فدراسیون‌های ورزشی، دولت‌ها، تجار و دیگر شرکا کار می‌کند، و هدف آن ایجاد شانس بازی و ورزش به هر جوان و نوجوانی با هر استعداد و پیشینه‌ای است. به موفقیت آن افتخار می‌کنم، و حتی فکر می‌کنم بیشتر از آنکه به آن بدهم، از آن دریافت کرده‌ام. انسانی روی ویلچر معمولا فردی محدود در نظر گرفته می‌شود. اما خود فرد روی ویلچر نگاه متفاوتی دارد: با این شرایط کنار آمده است. به لطف کمک چنین بینادهایی، هرگز فکر نکرده‌ام برای انجام کاری پیرم، یا توانایی انجام آن را ندارم.

هدیه‌ی بسیار مهمی است که در ذهن خود آزاد باشید تا به چیزی که دوست دارید فکر کنید. از اینکه خطوط قرمز را رد کنم و چیزی بگویم نمی‌ترسم.

وقتی بچه بودم همیشه به من می‌گفتند: «پسر، سفر کن و زبان‌های دیگر را یاد بگیر تا بتوانی با همه ارتباط برقرار کنی. چون اگر بتونی با همه صحبت کنی، می‌توانی خالقِ درک متقابل باشی.»

میشل به عنوان سرمربی، به سختی ِ‌سنگ بود و وقتی با آدمی مثل او سر و کار دارید، نمی‌توانید تاثیری نگیرید.

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

اگر در فوتبال کار کنید، موفق نمی‌شوید. باید به سختی تمرین کنید، اما باید از آن لذت هم ببرید.

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

و من همیشه گفته‌ام که فوتبال را با ذهن‌تان بازی کنید؛ پاها فقط برای دویدنند.

مردم عادت داشتند که تمام مدت بگویند که احمق بودم که درس نخواندم، اما زندگی بیشتر از هر کتابی به من آموخته است.

قبل از اینکه پول پای بازیکنان جدید بریزند، باید ترکیب حال حاضر را وادار به استفاده از تمام پتانسیل‌اش می‌کردند.

واقعا شگفت انگیز بود که چطور بعضی‌ها کیلومترها از ذات و بنیادِ باشگاه فاصله گرفته بودند. دردناک ترین بخش نوعِ نگاهِ از بالا به پایین آنها به بازیکنانِ قدیمی باشگاه بود که در سطوح بسیار بالا بازی کرده بودند و وقتی آن رفتار را با دنی بلیند انجام دادند، من انتظارش را داشتم. در سال‌های مدیریت بد، آژاکس میلیون‌ها دلار از دست داده بود و اشتباهاتِ فراوانی داشت، اما باز تمام کسانی که باعث آن وضعیت بودند همه‌ی تلاش‌شان را می‌کردند تا چیزی از باشگاه بکنند و در همین حال اجازه دهند افرادی مثل من و لینگ زجر بشکند. این بد ترین تجربه‌ی زندگی‌ام بود.

اگر آن اشتباهات را مرتکب نمی‌شدم، چیزهای فوق العاده‌ای را از دست می‌دادم.

در خانه، حمایت زیادی از دنی دریافت می‌کردم که کمک‌ام بود. و هرچه بیشتر درباره آن فکر می‌کنم، بیشتر به نقش خانواده‌ام در شکل گیری توتال فوتبال پی می‌برم.

در خانه چیزی از فوتبال به دیوار ندارم. وقتی افتخاری کسب می‌کردم، مدالم در جعبه اسباب‌بازی‌های نوه‌هایم گم می‌شد.

اما بزرگترین درس‌هایم را از سقوط و شکست گرفتم.

راحت ترین راه اغلب سخترین راه است

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

دلیل عشقِ‌ما به فوتبال و ستاره‌هایش به خاطر همه‌ی این نقص‌هایی است که می‌توان به آنها نسبت داد و ورای شخصیت یک ابر- قهرمان که می‌تواند میلیون‌ها نفر را تا سر حد مرگ خوشحال و یا ناراحت کند، او را به آدمی عادی مثل همه‌ی ما تبدیل می‌کنند. مثل یوهانی که در محله‌ی فقیر نشین در آمستردام زندگی کرد و از اولین قراردادش به خاطر این خوشحال شد که مادرش خانمِ نیل دیگر مجبور نبود لباس‌های کثیف بازیکنان را بشوید. مثل زلاتانی که گاهی دوچرخه می‌دزدید و برای فرار از دست پدر دائم‌الخمرش تنها جایی که می‌رفت زمین‌های فوتبال بود. مثل استیون جراردی که از خیابان‌های سوسیالسیت ساز و کارگری لیورپول به آنفیلد با شکوه راه پیدا کرد و بعد از همه‌ی افتخارات‌اش یک انسانِ معمولی ماند.

باور دارم اتفاقاتی که افتاد، مقدر شده بود. زمانی به این باور رسیدم که برای نجات پولم دیر شده بود، اما هنوز می‌توانستم بازی کنم. هر جایی که مشکلی بوجود می‌آمد، همیشه خوش‌فکر بوده‌ام. اگر نتوانم چیزی را درست کنم، خاموشش می‌کنم. شروعی دوباره در برگی جدید.

باور دارم اتفاقاتی که افتاد، مقدر شده بود. زمانی به این باور رسیدم که برای نجات پولم دیر شده بود، اما هنوز می‌توانستم بازی کنم. هر جایی که مشکلی بوجود می‌آمد، همیشه خوش‌فکر بوده‌ام. اگر نتوانم چیزی را درست کنم، خاموشش می‌کنم. شروعی دوباره در برگی جدید.