بریده‌هایی از کتاب نوبت من

بیناد کرویف حاصل تمام چیزهایی که دیده‌ام و انجام داده‌ام. این بنیاد با مدارس، فدراسیون‌های ورزشی، دولت‌ها، تجار و دیگر شرکا کار می‌کند، و هدف آن ایجاد شانس بازی و ورزش به هر جوان و نوجوانی با هر استعداد و پیشینه‌ای است. به موفقیت آن افتخار می‌کنم، و حتی فکر می‌کنم بیشتر از آنکه به آن بدهم، از آن دریافت کرده‌ام. انسانی روی ویلچر معمولا فردی محدود در نظر گرفته می‌شود. اما خود فرد روی ویلچر نگاه متفاوتی دارد: با این شرایط کنار آمده است. به لطف کمک چنین بینادهایی، هرگز فکر نکرده‌ام برای انجام کاری پیرم، یا توانایی انجام آن را ندارم.

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

اگر در فوتبال کار کنید، موفق نمی‌شوید. باید به سختی تمرین کنید، اما باید از آن لذت هم ببرید.

اشتباه کردن اهمیتی ندارد چون جزوی از زندگی است. در پایان مهم این است که آیا چیزی از آن آموخته‌اید یا نه.

و من همیشه گفته‌ام که فوتبال را با ذهن‌تان بازی کنید؛ پاها فقط برای دویدنند.

مردم عادت داشتند که تمام مدت بگویند که احمق بودم که درس نخواندم، اما زندگی بیشتر از هر کتابی به من آموخته است.

قبل از اینکه پول پای بازیکنان جدید بریزند، باید ترکیب حال حاضر را وادار به استفاده از تمام پتانسیل‌اش می‌کردند.

واقعا شگفت انگیز بود که چطور بعضی‌ها کیلومترها از ذات و بنیادِ باشگاه فاصله گرفته بودند. دردناک ترین بخش نوعِ نگاهِ از بالا به پایین آنها به بازیکنانِ قدیمی باشگاه بود که در سطوح بسیار بالا بازی کرده بودند و وقتی آن رفتار را با دنی بلیند انجام دادند، من انتظارش را داشتم. در سال‌های مدیریت بد، آژاکس میلیون‌ها دلار از دست داده بود و اشتباهاتِ فراوانی داشت، اما باز تمام کسانی که باعث آن وضعیت بودند همه‌ی تلاش‌شان را می‌کردند تا چیزی از باشگاه بکنند و در همین حال اجازه دهند افرادی مثل من و لینگ زجر بشکند. این بد ترین تجربه‌ی زندگی‌ام بود.

اگر آن اشتباهات را مرتکب نمی‌شدم، چیزهای فوق العاده‌ای را از دست می‌دادم.