بریده‌هایی از کتاب سیزده

آدم‌ها از مشکلات زندگی‌شان می‌گویند اما هیچ‌گاه از مسبب اصلی مصائب زندگی‌شان، حرف نمی‌زنند که شخصِ شخیصِ خودشان هست

- گوشی سامان رو پیدا کردند، رمز هم نداشته!! فراموش کرده‌ام گوشی‌ام را پنهان کنم. تذکرِ به جایی بود. ب

در وسط تمام آدم‌هایی که ظاهرا می‌شناسم، احساس گم شدن می‌کنم

در کشور من فقط باید درس بخوانی و زندگی کردن معنی خاصی برای یک نوجوان ندارد،

همه می‌گویند ایرادت این است که خوب گوش نمی‌کنی اما کسی نمی‌گوید چرا خوب حرف نمی‌زنند که من خوب گوش نمی‌کنم.

«آرزویی در سر نمی‌شکفد جز آن که توان برآوردنش نیز به تو ارزانی شده باشد. آرزومند را، کوشش‌ها باید.»

مرحله‌ی نُخستِ تغییرِ دنیا، تغییر خویشتن است و این سخت‌ترینِ کار دنیاست.

حقیقت زندگی این است که ما تنها هستیم، هر چند که ممکن است یک عالمه آدم دور و برمان باشد و یکی از نشانه‌های بزرگ شدن این است که زودتر بفهمیم که تنها هستیم.

ساعت‌های قبل خواب را خیلی دوست دارم. تنها زمانی است که آزادم

به بندگی‌تان در محضرش، افتخار کنید.

در زندگی‌ام بیشتر از این که تشویق شوم، نقاط ضعف و ایرادهایم را از زبان دیگران شنیده‌ام و شاید همین دلیلی باشد که زیاد به خودم، به زندگی‌ام و حتی به اطرافیانم علاقه‌ای ندارم و به آنها خوب گوش نمی‌کنم.

نقش‌های سخت را گاهی خدا برای فردی انتخاب می‌کند که فقط قرار نیست بازیگر شود، بلکه مقدر شده است قهرمان باشد.

اینکه هدفی داشته باشی اما اصلا در پی اون نباشی و جوری زندگی کنی که حالا حالاها، تو رو به هدفت نمی‌رسونه، یعنی هدفت، الکیه و هیچ وقتم بهش نمی‌رسی. مثلا اگه یک آدم ۳۰ ساله‌ای رو ببینید که به مواد مخدر معتاد هست و همون موقعی که دارین باهاش حرف می‌زنین، در حال مصرف مواد هست و ازش بپرسین هدفت چیه و بگه می‌خوام قهرمان دو میدانی المپیک جهان شم، هدفش چه جوریه علی آقا؟

برای پیدا کردن آدم‌های خوب در هر جای دنیا باید خودت خوب باشی و وقتی مشکلی برای شهر پیش می‌آید، فکر نکنیم به ما ربطی ندارد، دنبال کمک برویم. آنگاه حداقل این است که از خودت راضی هستی که کاری که از دستت برمی‌آمد را انجام دادی

هیچکس با یک بار جلوی دوربین رفتن، هنرپیشه نمی شود و البته کسانی که فقط کتاب را آغاز می کنند هم یک خواننده حرفه ای نمی شوند.

فرمول موفقیت امروز می‌شود = تاب + تلاش یعنی باید عین قبل تلاش کنی و همیشه آماده‌ی نتایج بد باشی و در این لحظات، «تاب» بیاوری و دوباره تلاش کنی. تاب آوردن یعنی از این ور بومِ تلاش تاب بخوری و پایت را از روی شکست و نتایجِ بد بدزدی و به آن ور بومِ تلاش برسی. تاب آوردن یعنی پریدن از روی نتایج بد و تلاش را به تلاش وصل کردن.

نتایج آنقدر سریع که ما می‌اندیشیم، بدست نمی‌آیند و اگر این را متوجه شویم، می‌توانیم سختی‌های زندگی و به درازا انجامیدن نتایج دلخواه را یاد بگیریم و به خاطر طولانی شدنِ سفر آرزوهایمان، ساده از کنار رویاهایمان نگذریم.

مادربزرگم می‌گوید: "بشر پرروترین موجود عالم است."

چون، علت موفقیت، فکر کردن به آینده نیست، این معلولِ تلاش کردن خالصانه و تمرکز است که بزرگ‌ترین دشمنِ این تلاش، حواس‌پرتی به آینده است

اشکال همه‌ی ما این است که وقتی دختر کوچکی می‌بینیم، دائما از زیبایی صورت و بلندی موهایش و قشنگی لباسش حرف می‌زنیم. آنقدر زیاده‌روی می‌کنیم تا وقتی این دختر بزرگ شد احساس می‌کند تمامِ بزرگی‌اش به زیبایی‌اش است. آنگاه آنها احساس می‌کنند که فقط صورت و ظاهرشان اهمیت دارد و از اصل تفکر و رشد دور می‌شوند و می‌گوییم چرا دخترها، فقط به ظاهرشان اهمیت می‌دهند. من همیشه در برخورد با کودکان چه پسر و چه دختر سعی می‌کنم از آنها تعریف‌های ظاهری نکنم، همیشه به آنها می‌گویم چه دختر یا پسر مهربان و مودب و خوبی. اینگونه آنها ارزش‌های حقیقی یک انسان را بهتر درک می‌کنند.