بریده‌هایی از کتاب سیزده

آن چیزهایی را که داریم غنیمت نمی‌شماریم و آنقدر بر نداشتن‌هایمان، تاکید می‌کنیم که باورمان می‌شود فقیر هستیم.

. وقتی واقعا به قدرت می‌رسی، می‌فهمی که چقدر جلوتر از مردم کوچه-بازار هستی و نباید از قدرتت برای جلوه‌نمایی در مقابل یک سری آماتور استفاده کنی.

انسانی که نشانه‌ها و کمک‌های خداوند را می‌بیند، به راستی به خدا ایمان دارد و این در تمام ادیان و ملل حس می‌شود و مشترک است.

عدد سیزده در کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی به معنی «سعد» و به معنی خوش‌بختی تعریف شده است.

تلاش در وجود همه‌ی ماست، فقط کافی است دکمه‌ی هدف را بزنیم و در تخیلاتمان به خودمان یادآوری کنیم که برای رسیدن به آن به دنیا آمدیم و دوباره در تخیلاتمان خودمان را در حال انجام تلاش با همان کیفیتی که می‌خواهیم، تصور کنیم. ایمان داشته باشید به خدا که دوباره از جایتان بلند خواهید شد.

در حقیقت بزرگ‌ترین دشمنِ آینده‌مان، آینده‌مان است. اگر برای نفس کشیدن در اکنون، به هوای آینده تعلق یافته باشیم، در واقع به بدبختی، تعلق پیدا کرده‌ایم.

آزادی زیاد، آزادی حقیقی را تهدید می‌کند.

در همه‌ی کارها می‌توان سریع تغییر کرد، آن چیزی که نیاز به زمان دارد، مشاهده‌ی نتیجه‌ی تغییر است.

چرا انرژی کافی برای درس یاد گرفتن و خوب گوش کردن نداریم؟ ما در حال خراب کردن انرژی خودمان هستیم، در حال اتلاف و حرام کردنِ آن. اما کسی که به خاطر کشورش، به خاطر خودش حاضر نیست آب کمتر مصرف کند تا خودش و دیگران هم بتوانند از این نعمت خدادادی استفاده کنند، آیا می‌تواند انرژ ی خودش را موقع نق زدن کنترل کند؟

تکالیف، کینه ورزترین موجودات دنیا هستند که وقتی به آنها توجه نمی‌کنی حسابی سرت خالی می‌کنند همه چیز را

ما نمی‌تونیم هدفی داشته باشیم که اصلا شبیه اون زندگی نمی‌کنیم. اگر می‌خواهیم یک نابغه یا یک مخترع باشیم، نمی‌تونیم در حال پیچاندن مدرسه و درس و دانشگاه باشیم. یا باید هدفمان را عوض کنیم یا رَویه‌ی فکری و طرز زندگیمون رو. اینجا همه‌ی آدم‌ها وقت تلف می‌کنن و از اون طرف می‌گن عاشق آرزوهاشون هستن. مثل ملکول که از اتم تشکیل شده، زندگی از وقت تشکیل شده. می‌شه اتم‌ها را از بین ببریم اما نخوایم ملکول آسیبی ببینه؟! کسی که در حال وقت تلف کردنه، در واقع در حالِ از بین بردن زندگیشه پس زندگی‌اش رو هم دوست نداره چون زندگی از وقت‌ها تشکیل شده.

«آرزویی در سر نمی‌شکفد جز آن که توان برآوردنش نیز به تو ارزانی شده باشد. آرزومند را، کوشش‌ها باید.»

همه می‌گویند ایرادت این است که خوب گوش نمی‌کنی اما کسی نمی‌گوید چرا خوب حرف نمی‌زنند که من خوب گوش نمی‌کنم.

یادت باشد تلاشی که یک شیر انجام می‌دهد برای خوردنِ یک آهو، هیچ وقت نمی‌تواند به اندازه‌ی تلاشی باشد که یک آهو برای نجاتِ خودش انجام می‌دهد. اما خیلی از اوقات آهو شکار می‌شود. چه زمانی؟ وقتی که به عقب نگاه می‌کند و احساس می‌کند فاصله‌اش با شیر کم شده است. از آن لحظه به بعد آهو آماده می‌شود خورده شود؛ شیر سریع‌تر نمی‌دود، آهو یواش‌تر می‌دود؛ چون، خودش را باخته است.

انسان‌هایی که آرزویشان را فراموش کرده‌اند، همیشه در طی تاریخ، به انسان‌های تنبل معروف بوده‌اند

سخت‌ها برای قوی‌ها انتخاب می‌شود، این حکمت آفرینش است.

غر زدن و انرژی منفی دادن هم مثل آروغ زدنِ؛ تو راحت می‌شی، حالت خوب می‌شه اما دیگران حالشون بد می‌شه و اگه کسی از آروغ زدنِ تو یا از غر زدن تو ناراحت نمی شه، اونم مثل تو... بعد جفتمون با خنده و هماهنگ با هم می‌گیم: بی‌شعوره!

سوامی به همراه حسین و مانون روی زمین آن پیرمرد کار می‌کنند و امیل و علی روی زمین خودمان. من اصلا آن خارجی‌ها را نمی‌شناختم!! من سن زیادی ندارم تا بتوانم با آدم‌هایی که این همه سنشان از من بیشتر است، کار کنم، آن هم چند ساعت!! پس استاد را به کناری می‌کشم و یواشکی اینها را به او می‌گویم و از او اجازه می‌خواهم که من و حسین با هم باشیم و استاد خیلی شیک می‌گوید: - باید یاد بگیری که در خیلی از اتفاقات زندگیت، قدرت تصمیم‌گیری نداری و فقط باید آنها را بپذیری. خوب است که درخواست می‌کنی تا شرایط شبیه آن چیزی که دوست داری شود، این نق زدن نیست اما اگر درخواست کردی و نشد، کاری کن که نشان دهی پِیرو خوبی هستی و همکاری لازم را انجام بده.

اهمیت مسایل بیرونی ما، وابسته به عمقِ درکِ درونی ماست.

حقیقت زندگی این است که ما تنها هستیم، هر چند که ممکن است یک عالمه آدم دور و برمان باشد و یکی از نشانه‌های بزرگ شدن این است که زودتر بفهمیم که تنها هستیم.