بریده‌هایی از کتاب فارسی شکر است

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

من ملائکه که نیستم هیچ، به آدم بودن خودم هم شک دارم.

اول چشمم به یک نفر از آن فرنگی‌مآب‌های کذایی افتاد که دیگر تا قیام قیامت در ایران نمونه و مجسمه‌ی لوسی و لغوی و بی‌سوادی خواهند ماند

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

خداوند هیچ کافری را گیر قوم فراش نیندازد!

آیا شما ایرانی هستید؟

مرد باید دل داشته باشد. گریه برای چه؟

رمضان مادر مرده که از فارسی شیرین جناب شیخ یک کلمه سرش نشد مثل آن بود که گمان کرده باشد که آقا شیخ با اجنه و از ما بهتران حرف می‌زند یا مشغول ذکر اوراد و عزایم است آثار هول و وحشت در وجناتش ظاهر شد و زیر لب بسم‌اللهی گفت و یواشکی بنای عقب کشیدن را گذاشت

هر روز کتاب فارسی ‌خواند و هرچه تالیف و تحقیق کرد به زبان فارسی بود.

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

به داده شکر و به نداده‌ات شکر!»

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

رمضان بیچاره از کجا ادراک این خیالات عالی برایش ممکن بود و کلمات فرنگی به جای خود دیگر از کجا مثلا می‌توانست بفهمد که «حفر کردن کله» ترجمه‌ی تحت‌اللفظی اصطلاحی است فرانسوی و به معنی فکر و خیال کردن است

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

خداوند هیچ کافری را گیر قوم فراش نیندازد!

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

هیچ جای دنیا تر و خشک را مثل ایران با هم نمی‌سوزانند.

گفت «چه طور! آیا شما ایرانی هستید؟» گفتم « ماشاءالله عجب سوالی می‌فرمایید، پس می‌خواهید کجایی باشم؛ البته که ایرانی هستم، هفت جدم هم ایرانی بوده‌اند