بریده‌هایی از کتاب شهر خرس

تعرض برای متعرض فقط چند دقیقه طول می‌کشد، اما برای قربانی تا ابد.

هیچ اهمیتی به نظر دیگران نده. وقتی برنده بشیم، همه دوستمون خواهند داشت

اگر صادق باشی، سرت کلاه می‌گذارند، اما صادق باش. اگر مهربان باشی، از سر خودخواهی متهمت می‌کنند، اما مهربان باش.

دین امری است بین شما و دیگر مردم؛ پر از تفسیر و تئوری و عقاید مختلف. ولی ایمان... فقط بین تو و خداست.

پدر و مادر بودن باعث می‌شود احساس کنی پتویی هستی که همیشه کوچک‌تر از آنی است که باید باشد؛ مهم نیست چقدر سعی کنی همه را بپوشانی، همیشه کسی هست که سردش است.

مادرش گاه دم گوشش می گوید: «به آدمی که تو زندگیش چیزی رو نداره که بی دلیل عاشقش باشه اعتماد نکن.»

دین امری است بین شما و دیگر مردم؛ پر از تفسیر و تئوری و عقاید مختلف. ولی ایمان... فقط بین تو و خداست.

هر چه را می سازی دیگران نابود می کنند، اما باز هم بساز، چون در پایان فقط تو هستی و خدا و این مسئله بین شما دو تا است، نه بین تو و دیگران.

وقتی شانس برنده شدن داری که خواستت برای برد بیشتر از ترست از باخت باشد. هیچ‌کس وقتی که ترسیده برنده نمی‌شود.

انسان خطاهای بسیاری می‌کند که بدترینشان غرور است.

اما شاید آدم وقتی مدام بترسد به جایی می رسد که از ترسیدن خسته می شود.

آدم‌ها نمی‌توانند دلایلی را که باعث شد عاشق چیزی بشوند به یاد بیاورند،

هر چه را می‌سازی دیگران نابود می‌کنند، اما باز هم بساز، چون در پایان فقط تو هستی و خدا و این مسئله بین شما دو تا است، نه بین تو و دیگران.

فرق واضحی هست بین بچه‌های خانواده‌های فقیر و بقیه‌ی بچه‌ها. و چقدر آدم ناگهان پیر می‌شود وقتی که این فرق را بفهمد.

نمی‌توان به یک سنگ قبر خیره شد و تقاضای بخشش کرد.

زمان همیشه با یک شتاب می گذرد، این احساسات هستند که سرعت های متفاوتی دارند.

آدم‌های بیشعور! مشکل شماهایین! مذهب جنگ نمی‌آره، تفنگ‌ها هم خودبه‌خود آدم نمی‌کشن، و تو هم باید این رو بکنی تو کله‌ات که هاکی به کسی تعرض نمی‌کنه! می‌دونی کی این کارها رو می‌کنه؟ جنگ و قتل و تعرض رو؟» سونه صدایش را صاف می‌کند. «آدم‌ها؟» «آدم‌ها! آدم‌های آشغال!»

آدم‌ها نمی‌توانند دلایلی را که باعث شد عاشق چیزی بشوند به یاد بیاورند

اگر صادق باشی، سرت کلاه می گذارند، اما صادق باش. اگر مهربان باشی، از سر خودخواهی متهمت می کنند، اما مهربان باش. تمامی خوبی های امروزت فردا به دست فراموشی سپرده می شود، اما خوبی کن.

شب که می‌رسد و حقیقت برملا می‌شود، هیچ‌کس در بیورن‌استاد نام مایا را در موبایل یا کامپیوترش نمی‌نویسد، فقط می‌نویسند «م»، یا «خانم جوان» یا «هرزه». هیچ‌کس درباره‌ی «تعرض» حرفی نمی‌زند، همه از «ادعا» می‌گویند یا «دروغ». با «چیزی نشده» شروع می‌شود و بعد تبدیل می‌شود به «اگر هم چیزی شده، خودش خواسته» و به این می‌رسد که «اگر هم خودش نخواسته، باز هم فقط باید خود او را سرزنش کرد؛ انتظار داشت چه اتفاقی بیفتد وقتی زیاد می‌نوشد و با او می‌رود توی اتاق؟» با «خودش خواست» شروع شده و به «حقش بود» ختم می‌شود.