بریده‌هایی از کتاب قلبتان را التیام بخشید

ممکن است طلاق تجلی شفا یافتن باشد. ممکن است پایان ازدواجی را قطعی کند، اما لازم نیست توانایی شما را برای دوست داشتن کاهش دهد یا آن‌را مسدود کند

یکی از درس‌های مهم در یک رابطه این است که شما نمی‌توانید آنچه ندارید، ارایه دهید. اگر معتقدید که دوست‌داشتنی نیستید، نمی‌توانید مهر و محبت دریافت کنید. بنابراین رشد کردن کاری است که باید در درون انجام شود. چشمگیرترین عشق و محبت می‌تواند به زندگی‌تان وارد شود؛ اما اگر خود را بی‌ارزش ارزیابی کنید، نمی‌توانید آن‌را بپذیرید.

وقتی غصه می‌خورید، می‌توانید از عزت‌نفستان دید روشن‌تری به‌دست آورید. خودگویی‌تان آشکارتر می‌شود و می‌توانید حوزه‌هایی را که به توجه نیاز دارند، ببینید. این دوران می‌تواند اوقات موثر شفا یافتن الگوهای کهنه باشد.

کسی درباره‌ی تو و این‌که چقدر ویژه‌ای، فکر نمی‌کند، مگر این‌که خودت این کار را انجام دهی».

«آیا دوستانم او را دوست خواهند داشت؟» دوستان شما بازتاب افکاری هستند که می‌فرستید. اگر پرسشی را مطرح کنید که تردید در آن نهفته باشد، آن‌ها نیز تردیدهایی خواهند داشت. از سوی دیگر، اگر افکار شادمانه ساطع کنید، دوستانتان نیز خودبه‌خود، افراد مورد توجهتان را دوست خواهند داشت؛ زیرا می‌بینند شما خودتان خشنود هستید.

فکری که در میانه‌ی رابطه‌تان دارید، تعیین می‌کند بعد از آن چگونه غمگین خواهید بود. برای مثال اگر در رابطه‌تان کاستی احساس کنید، اندوهتان این کاستی را بازتاب می‌دهد. اگر در رابطه‌تان سرشار از خشم باشید، این خشم را بعد از پایان یافتن رابطه، همراه با اندوه خواهید داشت.

رابطه‌ها، فرصت‌های تازه‌ای را به ما ارایه می‌دهند تا بفهمیم کیستیم، از چه چیزی هراس داریم، قدرتمان از کجا می‌آید و معنای عشق و علاقه‌ی واقعی چیست. احتمال دارد این نظریه که رابطه‌ها، آموختن از فرصت‌هاست، دور از عقل به‌نظر برسد؛ زیرا ما می‌دانیم که آن‌ها ممکن است مایوس‌کننده، چالش‌برانگیز و حتی اتفاقاتی باشند که مایه‌ی دل‌شکستگی می‌شوند، اما می‌توانند بیش از این حرف‌ها نیز باشند. رابطه‌ها بزرگ‌ترین فرصت‌ها را به ما می‌دهند تا عشق و علاقه‌ی واقعی و التیام حقیقی را پیدا کنیم.

هرچند شما نمی‌توانید مانع جدایی، طلاق یا مرگ شوید، می‌توانید بر افکاری که متعاقب آن می‌آیند، نظارت داشته باشید. می‌توانید ترتیبی دهید که اندوه را تمام و کمال حس کنید و مشتاق التیام یافتن باشید، یا این‌که قربانی درد شوید.

به‌خاطر داشته باشید، در اندوه محرومیت، شما نمی‌توانید فکر دیگران را تغییر دهید؛ اما همیشه می‌توانید فکر خود را عوض کنید.

اندوهتان به دلیل از دست دادن هرچه که باشد، باید به این فکر کنید که درصدد آرامش یافتن و التیام قلبتان باشید. این‌که بدانید تمام و کمال در ماتم بودن و آن‌گاه آرامش یافتن، همیشه در دسترس است، می‌تواند آرامش‌بخش و قدرت‌آفرین باشد.

من توصیه نمی‌کنم از فقدان رخ داده، خوشحال باشید یا بگویید مقبول است؛ اما باید واقعیت آن‌را تایید کنید. هرچند تنها چیزی که می‌خواهید، بازگشت عزیزتان است.

غم و اندوه پیش از آرامش بسیار اهمیت دارد؛ زیرا ابراز احساسات شما را اصیل و واقعی می‌کند، ضمن این‌که شرایط تازه‌ای را برای فردی قوی‌تر، یعنی خودِ جدیدتان فراهم می‌کند

وقتی افکارتان را درباره‌ی اندوه و فقدان تغییر می‌دهید، مفهومش این نیست که درد را احساس نمی‌کنید، یا غم و اندوه ندارید، بلکه به این معنی است که به یک نوع احساس نمی‌چسبید.

«آه، کلام؛ اعمال و اندوه او بازتاب افکارش خواهد بود

اگر به این معتقد باشید که رابطه‌ای ۱‌ ساله باید ۵ سال دوام داشته باشد، آن‌گاه احساس درد خواهید کرد.