بریده‌هایی از کتاب مجنون در تهران

سهمم از زیبایی‌ات تنها تماشا کردن است کشوری هستم که گیرافتاده در تحریم‌ها

من و تنهایی و این حال به‌هم ریخته‌ام در عجب ماندم از اقبال به‌هم ریخته‌ام

شبیه گفته‌ی نیماست کارم این شب‌ها تو را به ظلمت شب‌هام چشم در راهم

نه یوسفم، نه جفا از برادری دیدم به دست خویش رها گشته در ته چاهم

عشق یک مهمان ناخوانده است، روزی می‌رود التماس و آه صاحبخانه هم بی‌فایده است

سه‌شنبه‌ها که دلم حال دیگری دارد چه می‌شود که به آن عطر جمکران بدهی؟ وضو گرفته‌ام از اشک چشم و منتظرم خودت بیایی و در کربلا اذان بدهی

دلیل غیبت تو اشتباه‌های من است چقدر جای من آقا تو امتحان بدهی؟

آهوی دل به پنجره‌فولاد بسته‌ام تقدیم می‌کنم به شما این شکار را

بر شانه‌های باد،‌ رها گشته پرچمی دلبر گشوده گیسوی دنباله‌دار را

دل فرو می‌ریزد و تنها تماشا می‌کنم مثل سربازی، سقوطِ آخرین دروازه را

سهمم از زیبایی‌ات تنها تماشا کردن است کشوری هستم که گیرافتاده در تحریم‌ها

دل ببندم، دین و دنیایم؛ نبندم،‌ هستی‌ام... شیخ صنعانم که می‌ترسم از این تصمیم‌ها

شاعران توصیف‌ها کردند از چشمت،‌ ولی آنچه من دیدم فراتر بوده از تفهیم‌ها

شبیه گفته‌ی نیماست کارم این شب‌ها تو را به ظلمت شب‌هام چشم در راهم

سه‌شنبه‌ها که دلم حال دیگری دارد چه می‌شود که به آن عطر جمکران بدهی؟ وضو گرفته‌ام از اشک چشم و منتظرم خودت بیایی و در کربلا اذان بدهی

آهوی دل به پنجره‌فولاد بسته‌ام تقدیم می‌کنم به شما این شکار را

بر شانه‌های باد،‌ رها گشته پرچمی دلبر گشوده گیسوی دنباله‌دار را

زیبایی‌اش به هم زده نظم قطار را این ایستگاه می‌برد از دل قرار را

دفتری هستم که لبریز است از سوز غزل کاش دریابی، منِ پاشیده از شیرازه را باز می‌خوانم برایت قصۀ دلتنگی‌ام باز می‌خوانی برایم قصۀ خمیازه را من همان رودم که بهر دیدنت مرداب شد ماه من! بس کن ندیدن‌های بی‌اندازه را دل فرو می‌ریزد و تنها تماشا می‌کنم مثل سربازی، سقوطِ آخرین دروازه را

کندی ساعات تنهایی برایم کافی است دیگر از جانم چه می‌خواهند این تقویم‌ها؟