بریده‌هایی از کتاب پرسش‌های کوانتومی

اگر می‌خواهید رویایی در سر بپرورانید و به آن واقعیت ببخشید، یگانه راه آن پرسیدن است.

گانه تفاوت میان مردم در پرسش‌هایی است که از خود می‌کنند.

«هر پرسشی بکنید، پاسخی برای آن خواهید یافت.» تکرار می‌کنم: «هر چه از خود، از ذهن خود یا از دنیا بپرسید، هر چه پیوسته آن را درخواست کنید، به پاسخی خواهید رسید. چه درخواست شما درست باشد چه نباشد.»

بنابراین اگر اکنون احساس ناراحتی می‌کنید تنها دلیلش این است که تمام انگیزه‌هایی را که می‌تواند خوشحالتان سازد از کانون توجه خود حذف می‌کنید و تمام چیزهای خوب و زیبای دنیا را نادیده می‌انگارید و در نتیجه احساس بدی به شما دست می‌دهد

اغلب ما در خانواده‌هایی بزرگ می‌شویم که در آن نمونه‌های بدی از چگونگی معاشرت با دیگران، مطرح کردن خواسته‌ها و از خود مایه گذاشتن به ما عرضه می‌شود. وقتی من در همایش‌هایم از حاضران می‌پرسم: «چند نفر از شما می‌خواهید روابطی مثل پدر و مادرتان داشته باشید؟» همه به خنده می‌افتند. کمتر مواقعی یک نفر دستش را بالا می‌برد.

در گذشته اگر کسی با اتومبیل خود جلوی اتومبیل من می‌پیچید از خود می‌پرسیدم «یارو چطور توانست این گونه جلوی من بپیچد؟» اما اکنون می‌پرسم «در شگفتم چه بر سر او آمده است که این گونه رانندگی می‌کند؟»، «آیا برای رسیدن به بیمارستان عجله دارد یا اتفاقی افتاده که من از آن خبر ندارم؟»، «آیا از چیزی ناراحت است؟»، «در شگفتم که در زندگی شخصی او چه می‌گذرد؟»

«چرا احساس تنش و بی‌قراری می‌کنم؟ چه چیزی سبب دلخوری من شده است؟

«چه کسی را دوست دارم و چه کسی مرا دوست دارد؟»

«در زندگی‌تان از چه هیجان‌زده هستید؟»، «چه اتفاقی در راه است؟»، «چه اتفاقی ممکن است بیفتد؟»، «چه اتفاقاتی قبلا افتاده است؟»، «از چه هیجان زده هستید؟

«در زندگی‌ام چه چیز سبب خوشحالی من است؟» «اکنون از چه خوشحالم یا از چه می‌توانم خوشحال باشم؟»

«چه چیز در زندگی من عالی و درخشان است؟

«می‌خواهم در این موقعیت چه احساسی داشته باشم؟» یا «دوست دارم احساس من اکنون چگونه باشد؟» فقط با پرسیدن این‌که می‌خواهید چه احساسی داشته باشید، مغزتان در اندیشهٔ آن احساس می‌افتد و به ایجاد آن متمایل می‌شود. آن‌گاه می‌پرسد: «چگونه می‌توانم همین الان این احساس را به‌وجود آورم؟» یا «چگونه می‌توانم چنین احساسی داشته باشم؟»

به جای آن چه پرسش بهتری می‌توانید بکنید؟ «چه خدمات بیشتری برای شرکتی که در آن کار می‌کنم می‌توانم انجام دهم؟» «چگونه می‌توانم به رئیسم دلگرمی ببخشم؟» «چگونه می‌توانم دل رئیسم را به‌دست آورم و به او بفهمانم هر چه در توان دارم برای پیشبرد اهداف شرکت انجام می‌دهم؟»

پرسش دیگری که یاد گرفتم بکنم این بود: «اگر این غذا را بخورم، برای رسیدن به هدف‌هایم چه چیزهایی را از دست خواهم داد؟» این پرسش هدف خوردن غذا را از «به‌دست آوردن چیزی» به «از دست دادن چیزی» تغییر می‌داد و از آنجا که من نمی‌خواستم چیزی را از دست بدهم، آن غذا را نمی‌خوردم و غذاهای دیگر برایم جذابیت بیشتری پیدا می‌کردند.

«در شگفتم که چه عاملی او را به چنین رفتار ناپسندی وامی‌دارد؟

به این می‌گویند یک پرسش طلایی! پرسشی که سرنوشت بهتری برای ما رقم می‌زند. به جای پرسیدن چرا این بلا سر من آمد؟ باید پرسید چگونه می‌توانم از این موقعیت استفاده کنم؟

پرسیدن همچون فشار دادن یک دگمه برای رسیدن به نتیجه است.

پرسش‌هایی که می‌کنیم منابع جدیدی را در دسترس ما قرار می‌دهند و اگر بخواهیم، به ما نیرو می‌بخشند.

بپرسید تا به پاسخ برسید. با پرسیدن می‌توانید زندگی‌تان را از این رو به آن رو کنید به شرطی که پرسش‌هایی که از خود می‌کنید نیروبخش باشند نه تضعیف‌کننده.

کانون توجه = واقعیت زندگی اگر می‌خواهید واقعیت زندگی‌تان را تغییر دهید، کانون توجه خود را تغییر دهید و اگر می‌خواهید کانون توجه خود را تغییر دهید، پرسش‌هایی را که معمولا از خود می‌کنید تغییر دهید. شاه‌کلید موفقیتی که به دنبالش هستید همین است. پرسش‌هایی که از خود می‌کنیم توجه ما را در جهتی خاص هدایت می‌کنند. بنابراین، این پرسش‌ها تعیین‌کنندهٔ نوع رویدادهایی هستند که در زندگی از سر می‌گذرانیم. اگر پرسش‌هایی را که پیوسته از خود می‌کنید تغییر دهید، می‌توانید شیوهٔ احساس و تفکر، روند تصمیم‌گیری‌ها و شخصیت خود را تغییر دهید.