بریده‌هایی از کتاب پرسش‌های کوانتومی

مغز ما با بروز کوچک‌ترین اتفاق، شروع به طرح چندین پرسش می‌کند و معمولا همیشه نخستین پرسش این است: «معنای این اتفاق چیست؟ آیا دردآور است یا لذت‌آفرین؟» دومین پرسش این است: «برای گریز از درد و کسب لذت چه باید بکنم؟» این‌ها نمونه‌هایی از پرسش‌هایی هستند که صرف نظر از نوع اتفاقاتی که در زندگی‌مان می‌افتد همواره در ذهن ما جاری هستند. اما من از شما می‌خواهم نسبت به این پرسش‌ها تیز و حساس شوید، زیرا اگر پیوسته همان پرسش‌های همیشگی و از سر عادت را از خود بکنید، به همان نتایج همیشگی دست خواهید یافت. و گاهی این نتایج، آن‌هایی نیستند که به دنبالشان هستید.

هر اتفاقی که در زندگی ما می‌افتد و هر احساسی که داریم نه بر پایهٔ واقعیت، بلکه بر پایهٔ کانون توجه ما قرار دارد.

میچل با آگاهی از این‌که احساس غم و اندوه و ناکامی نمی‌تواند زندگی‌اش را به حالت سابق درآورد، به جای افسوس خوردن به حال چیزهایی که از دست داده بود، از خود پرسید «هنوز چه چیزهایی در اختیار دارم؟ من کیستم؟ آیا فقط جسمم یا چیزی بیشتر از آن؟ اکنون توانایی انجام دادن چه کارهایی را حتی بیشتر از قبل دارم؟»

به جای پرسیدن چرا این بلا سر من آمد؟ باید پرسید چگونه می‌توانم از این موقعیت استفاده کنم؟

اگر می‌خواهید تجربهٔ بی‌همتایی را از سر بگذرانید، لازم است پرسش بی‌همتایی را با انتظار کامل برای رسیدن به پاسخ بکنید و اگر به پاسخ درست نرسیدید، دست از پرسش کردن برندارید و با پی‌گیری و شدت بیشتر به پرسیدن ادامه دهید.

در نقطهٔ مقابل، اگر از خود بپرسید «چگونه می‌توانم این کار را به انجام برسانم؟» یا «چطور است که زندگی‌ام چنین زیبا و دلپذیر است؟» مغزتان پاسخ خواهد داد: «برای این‌که باهو

پرسش‌هایی که می‌کنیم منابع جدیدی را در دسترس ما قرار می‌دهند و اگر بخواهیم، به ما نیرو می‌بخشند. اگر از خود بپرسید «چرا نمی‌توانم از پس این کار برآیم؟» شعله‌های نیروهای درونی‌تان را خاموش خواهید کرد. اما اگر از خود بپرسید «چگونه می‌توانم این کار را انجام دهم و از آن لذت ببرم؟» این پرسش نه فقط پاسخ‌هایی در زمینهٔ چگونگی انجام دادن آن کار، بلکه منابع، ایده‌ها و افکار بکری را در اختیارتان قرار خواهد داد که حتی تصورش را هم نمی‌کردید. ایده‌هایی را که در جایی پشت سرتان نهفته بود آشکار خواهد ساخت.

اگر اکنون احساس ناراحتی می‌کنید تنها دلیلش این است که تمام انگیزه‌هایی را که می‌تواند خوشحالتان سازد از کانون توجه خود حذف می‌کنید و تمام چیزهای خوب و زیبای دنیا را نادیده می‌انگارید و در نتیجه احساس بدی به شما دست می‌دهد. از طرف دیگر، اگر اکنون احساس خوبی دارید به این دلیل است که تمام چیزهای بد را از کانون توجه خود حذف کرده‌اید.

من در هر لحظه اگر بخواهم احساس خوبی داشته باشم، تنها کاری که لازم است بکنم این است که با یادآوری دلبندانم از خود بپرسم: «چه کسی را دوست دارم و چه کسی مرا دوست دارد؟» در میان تمام پریشان حالی‌ها می‌توانم این پرسش را از خود بکنم تا بلافاصله شاهد دگرگونی حالتم باشم. آیا چیزی مهم‌تر از این وجود دارد؟

گر هر روز از خود بپرسید «چگونه می‌توانم عملکرد خود را بهبود بخشم؟» پیشرفت‌هایی که تاکنون داشته‌اید بی‌اعتبار نمی‌شود، بلکه همیشه در حال پیشرفت و بهبود عملکرد خواهید بود.

بپرسید تا به پاسخ برسید. با پرسیدن می‌توانید زندگی‌تان را از این رو به آن رو کنید به شرطی که پرسش‌هایی که از خود می‌کنید نیروبخش باشند نه تضعیف‌کننده.

اگر می‌خواهید تجربهٔ بی‌همتایی را از سر بگذرانید، لازم است پرسش بی‌همتایی را با انتظار کامل برای رسیدن به پاسخ بکنید و اگر به پاسخ درست نرسیدید، دست از پرسش کردن برندارید و با پی‌گیری و شدت بیشتر به پرسیدن ادامه دهید.

پرسش زمانی نیروبخش است که مسئولیت‌ها را متوجه شما کند و به شما نیروی ایجاد تغییر و دگرگونی ببخشد. به عبارت دیگر، باعث نشود از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنید و بگویید «وای خدایا، همه‌اش تقصیر توست.» بلکه شما را قادر سازد پاسخگو باشید و اتفاقی که افتاده است را به گردن گیرید.

پرسش‌های نیروبخش و پرسش‌های تضعیف‌کننده اکنون بگذارید دو دستهٔ عمدهٔ پرسش‌ها را به شما معرفی کنم تا هر زمان پرسشی می‌کنید آن را بر حسب تعلق به یکی از این دو دسته ارزیابی کنید و ببینید چه پرسش‌های متفاوت دیگری می‌توانید بکنید. این دو دسته عبارتند از: ۱ ـ پرسش‌های نیروبخش ۲ ـ پرسش‌های تضعیف‌کننده. اگر همواره نسبت به پرسش‌هایی که از خود می‌کنید حساس باشید و بپرسید «آیا این پرسش به من قدرت می‌بخشد یا مرا تضعیف می‌کند؟» خود این کار به‌تنهایی می‌تواند زندگی شما را متحول سازد. از نظر من یک پرسش زمانی نیروبخش است که درک و آگاهی جدید بیافریند. هرگاه پرسشی بکنید که آگاهی، تشخیص و ایده‌های جدید به شما ببخشد، این پرسش از نوع نیروبخش است. دیگر ویژگی پرسش‌های نیروبخش این است که تمرکز شما را به جای مشکل، بر راه‌حل آن مشکل قرار دهند. اگر تمرکز شما بر راه‌حل باشد، اگر به دنبال راه‌حل بگردید، بی‌گمان آن را خواهید یافت.

پس وقتی از کسی پرسشی می‌کنیم، چیزهایی را که به آن‌ها توجه نشان می‌دهد و چیزهایی را که نسبت به آن‌ها بی‌توجه است تغییر می‌دهیم. برای مثال، اگر شما اکنون از موضوعی ناراحت باشید و من به شما بگویم «هی، می‌دانم که برآشفته هستی، اما بگذار پرسشی از تو بکنم. چگونه می‌توانی از این موقعیت استفاده کنی؟»

پرسش‌هایی که می‌کنیم کانون توجه و تمرکز ما را تعیین می‌کنند.

دومین اثر پرسش کردن این است که آن‌چه را در زندگی برمی‌گزینید و آن‌چه را نادیده می‌انگارید تغییر می‌دهد.

چه پرسش معرکه‌ای! اگر هر روز از خود بپرسید «چگونه می‌توانم عملکرد خود را بهبود بخشم؟»

بنابراین به شما توصیه می‌کنم در آغاز هر کاری نخست پرسش‌های امکان‌آفرین، ضرورت‌آفرین و همسو بکنید و پس از این‌که جای پای خود را محکم ساختید و به شور و شوق لازم برای پیگیری آن کار دست یافتید، به آن سوی دیگر نگاه کنید تا بتوانید با گام‌هایی محکم پیش بروید.

گر می‌خواهید تجربهٔ بی‌همتایی را از سر بگذرانید، لازم است پرسش بی‌همتایی را با انتظار کامل برای رسیدن به پاسخ بکنید و اگر به پاسخ درست نرسیدید، دست از پرسش کردن برندارید و با پی‌گیری و شدت بیشتر به پرسیدن ادامه دهید.