بریده‌هایی از کتاب رازهایی درباره مردان

ما زن‌ها عادت داریم هنگامی که لباس جدیدی را بر تن یکی از دوستانمان می‌بینیم، بگوییم: «آه باربارا، لباست جدیده؟ چقدر زیبا است، برگرد پشتت را هم ببینم، چقدر بهت میاد، چه رنگ زیبایی، واقعآ اندامت تو این لباس خیلی زیباتر به نظر میرسه. وای، چه گوشواره‌هایی، چقدر به هم میان، اون‌ها را از کجا خریدی؟»

چنان‌چه بهبود و ارتقاء سطح رابطه با همسرتان برایتان مهم است، حتمآ کتاب «رازهایی دربارهٔ عشق» را به اتفاق همسرتان مطالعه کنید و تکنیک‌های ارائه شده در آن را به کار ببندید، تا به شما در کسب مهارت‌های ارتباطی مؤثرتر، کمک کند.

این واقعیت ندارد که مردها اهمیت کمتری برای عشق و روابط قائل هستند، بلکه حقیقت این است، رازهایی در این باره وجود دارد که ما زن‌ها می‌بایست آن‌ها را درک کنیم. مردها هویت خود را، بیشتر از ناحیه شغل و موفقیت‌هایشان تعریف می‌کنند، در حالی که زن‌ها هویتشان را صرفآ براساس روابط خود بیان می‌کنند.

آیا مأیوس کننده نیست، حرفی به همسرتان بگویید و او این قدر با حالت تدافعی و خشم با شما برخورد کند، گویی حرف وحشتناکی زده‌اید؟ این همان چیزی است که باعث می‌شود اغلب زن‌ها از مردها بترسند و از کنارشان پاورچین رد شوند و دائم مراقب گفتارشان باشند.

مردها از این که به آن‌ها گفته شود اشتباه کرده‌اند، متنفرند. مردها از این که احتمال بدهند اشتباه کرده‌اند نیز متنفرند و از همه بدتر وقتی است که همسر یک مرد زودتر متوجه شود مردش اشتباه کرده است، قبل از آن که خودش بفهمد.

ظرف ده سال گذشته چنین دریافتم که سه سؤال ذهن تمامی ما زن‌ها را گاهی اوقات به خودش مشغول می‌کند این سه سؤال عبارتند از: ۱ ـ چرا مردها دوست دارند حق با آن‌ها باشد؟ «چرا متنفرند از این که اشتباه کنند.» ۲ ـ چرا مردها وقتی زن‌ها ناراحت می‌شوند و احساساتی برخورد می‌کنند از این حالت عصبانی می‌شوند؟ ۳ ـ چرا این‌طور به نظر می‌رسد که مردها در مقایسه با زن‌ها کمتر به عشق و روابط اهمیت می‌دهند

چرا توانایی‌ها و امتیازات خود را از همسرمان پنهان می‌کنیم؟ ما توانایی‌ها و استعدادهایمان را از همسر خود پنهان می‌کنیم. چرا که تصور می‌کنیم با این کار آن‌ها ما را بیشتر دوست خواهند داشت.

انرژی‌های خلاقتان را ابتدا متوجه زندگی و شغل خود کنید، از زندگی و شغل مرد زندگیتان و رؤیاها و اهدافتان لیستی تهیه کنید و برنامه‌های واضح و مشخصی برای رسیدن به آن‌ها ترتیب دهید. به این برنامه ریزی بچسبید و از خروجی‌های جانبی آن آگاه باشید. این بدان معناست که چنان‌چه برنامه ریزی کرده‌اید در یک سمینار شرکت کنید که به شما در جلب مشتریان بیشتری کمک کند، حتی اگر همسرتان به شما احتیاج دارد تا آپارتمانش را برایش منظم و مرتب کنید. سعی کنید به سمینار خود بروید. قبل از شروع هر رابطه‌ای، اهداف و خواسته هایتان را مشخص کنید، تا این که آن‌ها در درجه اول اهمیت قرار گیرند.

ما با احساس مسئولیت نسبت به کمک به دیگران از توجه به زندگی خود باز می‌مانیم و از روبرو شدن با کاستی‌های خودمان سر باز می‌زنیم.

مردان را والدین و اجتماع شرطی کرده‌اند. بدین معنی که ارزش‌هایی را به آنان آموزش داده‌اند که نهایتآ آن‌ها را از صمیمیت و نزدیکی دور می‌کنند.

از دیدگاه این الگوهای تلویزیونی، صمیمت به معنای داشتن اسب، یا حداکثر داشتن یک وردست می‌باشد و هرگز به معنای تأهل و داشتن یک همسر نبوده است.

در فیلم‌های تلویزیونی وسترن که اغلب مورد علاقه پسران جوان دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ می‌باشد، همیشه قهرمانان آمریکایی را به تصویر می‌کشند که شامل گاو چرانان و کابوی‌ها می‌باشند. آنان گاوچرانان را شخصیت‌هایی مستقل و بسیار شجاع نشان می‌دهند که همواره آن‌چه را که دوست دارند، انجام می‌دهند. در غروب آفتاب به تنهایی با اسب عزم سفر می‌کنند، در حالی که هیچ قید و بند و تعهدی ندارند و به مانند باد آزاد هستند.

مطالعات و تحقیقات حیرت آوری درباره تأثیر تلویزیون بر انگیزه‌های جنسی به عمل آمده است که نتایج برخی از آن‌ها براستی مأیوس کننده می‌باشد. شخصیت‌های مذکر عمومآ در قالب افراد آرزومند، جاه طلب، بلند پرواز، ماجراجو، قوی و غالب نشان داده می‌شوند. در حالی که شخصیت‌های مؤنث در قالب افراد وابسته، زیر دست، ضعیف و نقش‌هایی این چنین نشان داده می‌شوند. مذکرها معمولا در فعالیت‌های مهیجی شرکت دارند که برای آن جوایز زیادی دریافت می‌کنند. این در حالی است که شخصیت‌های مؤنث غالبآ در نقش‌های قابل حمایت ظاهر شده که در مقایسه با نقش مردان از اهمیت کمتری برخوردار هستند. در ضمن برای شرکت در این گونه فعالیت‌ها پاداش و یا جایزه‌ای در نظر گرفته نمی‌شود.

والدین، فرزندان پسر خود را تشویق می‌کنند که احساسات خود را کنترل نموده، برعکس دختران خود را تشویق می‌نمایند احساساتشان را بیان کنند. به پسرها چنین آموزش داده می‌شود که چنان‌چه احساسات و عواطفی قوی در خود بپرورانند دارای صفت مردانه نیستند. در آن‌ها نه تنها داشتن احساسات و عواطفی نظیر غم و ناراحتی، نقطه ضعف محسوب می‌شود، بلکه حتی احساساتی نظیر عشق، احتیاج و نیاز مبرم به هر گونه حساسیتی نیز قابل قبول نیست.

والدین یک نوزاد پسر همواره به نوعی پسر خود را بزرگتر، هوشیارتر، قوی‌تر و محکم‌تر توصیف می‌کنند. والدین یک نوزاد دختر، همواره دختر خود را پرستیدنی، کوچک‌تر، زیباتر و لطیف‌تر توصیف می‌کنند. آنان براستی چنین باور دارند که فرزندشان این خصوصیات و ویژگی‌های بارز را از خود ظاهر می‌سازد. گرچه بر طبق گزارش‌های بیمارستانی هیچ گونه تفاوتی بین این دو گروه از نوزادان وجود ندارد و اگر هم تفاوتی وجود دارد، بواسطه ناچیز بودنشان قابل چشم پوشی است.