بریده‌هایی از کتاب پدران غایب

ما هرگز لذت‌ها و خوشی‌هايی كه سرراه‌مان قرار می‌گيرند را زير سؤال نمی‌بريم، اما هميشه با قبول مواردی كه آزارمان می‌دهند، مشكل داريم.

فرق نمی‌كند كه رنج ما توسط ديگری يا خودمان تحميل شده باشد؛ رنج، واقعيتی ابتدايی در هستی است.

ای مردان، تلاش كنيد تا دوست‌داشتنی باشيد، وجود و بدن‌تان را دوست داشته باشيد تا بدرخشيد. در اين صورت همسرتان و همراه‌تان شما را خواهد پذيرفت و در آتش عشق او شعله‌ور خواهيد شد و پاكيزه می‌شويد و همواره شاد و مسرور خواهيد بود. ای مردان شاد باشيد، چرا كه اگرچه او راز عشق را می‌داند، اين شماييد كه آتش عشق را شعله‌ور نگه می‌داريد و اين شماييد كه در اشتياق می‌سوزيد.»

«ای زنان، همه‌ی آرزوها به شما ختم می‌شود. خود را آماده‌ی عشق كنيد، عشق را حفظ كنيد و در عشق، دوست‌داشتنی باشيد. آماده و پذيرای عشق باشيد. جشن بگيرد و مسرور باشيد، چرا كه راز عشق در اختيار شماست. شاد باشيد، چرا كه انتخاب شده‌ايد كه در عشق زندگی كنيد.

تا زمانی كه مرد باور دارد كه خوبی بيش از اندازه يا خشونت كوركورانه تنها راه دفاع از خود است، نمی‌تواند از رابطه‌اش با زن لذت ببرد.

مواردی را كه نمی‌توانيم در خودمان بپذيريم و قبول كنيم، هميشه بيرون می‌ريزند و گاهی اين برون‌ريزی شكلی فاجعه‌آميز و غمناك خواهد داشت.

هر انسانی چه دوست داشته باشد يا نه، بايد با سايه‌های درونی‌اش روبه‌رو شود.

حقيقت غم‌انگيز اين است كه اگرچه ما خواهان تغيير هستيم، اما در عمل برای تغيير نكردن می‌جنگيم و تمام نيروی‌مان را هم در اين جنگ به‌كار می‌گيريم.

نفرت از خود می‌تواند در طولانی مدت به افسردگی منجر شود.

مشكل اساسی در ايجاد صميميت به‌نظر می‌رسد مشكل رها كردن خود و اعتماد به يكديگر باشد. صميميت يعنی رها كردن خود و واگذار كردن خود به ديگری و همزمان در ارتباط بودن با خود.

ما فراموش كرده‌ايم كه اگر آرزوهای‌مان براساس دوست‌داشتن ديگران شكل نگرفته باشد، تمام هدف‌های‌مان بی‌معنا خواهند شد.

تا زمانی كه در زبان قدرت گرفتار هستيم، تفاوت ميان دو جنس، غيرقابل تحمل است.

در واقع صميميت واقعی‌ای ميان افراد هم‌جنس يا افرادی از جنس مخالف در دنيای امروز وجود ندارد، چرا كه بسياری از انسان‌ها با خودشان صميمی و نزديك نيستند.

جامعه‌ای كه در آن زيبايی و انرژی‌های جنسی ستايش و تحسين نمی‌شوند، بی‌ترديد خود را تا سطح هرزه‌نگاری تنزل می‌دهد.

يكی از تناقضات نزديكی و صميميت در درون ما اين است كه وقتی از آن دور باشيم، دل‌مان برايش تنگ می‌شود و هنگامی كه از آن برخورداريم، برای‌مان غيرقابل تحمل می‌شود.

يكی از تناقضات نزديكی و صميميت در درون ما اين است كه وقتی از آن دور باشيم، دل‌مان برايش تنگ می‌شود و هنگامی كه از آن برخورداريم، برای‌مان غيرقابل تحمل می‌شود.

چه از نزديكی بترسيم يا آن را دوست داشته باشيم، نزديكی همواره ما را به‌سوی خود جذب می‌كند.

رفتارهای خشن اجازه می‌دهد كه مردان روی ضعف، وابستگی و انفعال‌شان سرپوش بگذارند. خشونت ظاهری در اين رفتارها نوعی نقاب به‌حساب می‌آيد.

خودكشی افراطی‌ترين كاری است كه انسان می‌تواند برای فرار از درد زندگی و فاتح شدن بر پوچی انجام دهد.

جوامعی كه افراد به ميزان زيادی خود را به آنها وابسته می‌دانند، كمترين تعداد خودكشی‌ها را دارند. درحالی كه با فروپاشی نظم اجتماعی، تعداد خودكشی‌ها افزايش می‌يابد.