بریده‌هایی از کتاب پدران غایب

آن‌ها ممكن است به سادگی احساس كنند كه برای دريافت توجه و محبت پدر يا مادرشان به اندازه‌ی كافی خوب يا مهم نيستند. اين كودك است كه هميشه هزينه‌ی مشكلاتی را پرداخت می‌كند كه پدر و مادرش نمی‌خواهند درباره‌اش صحبت كنند.

هر مردی سه بار در زندگی به‌دنيا می‌آيد. او از مادرش به‌دنيا می‌آيد، از پدرش به‌دنيا می‌آيد و در پايان از درون خودش به‌دنيا می‌آيد. آخرين تولد او تولد فرديت است. هنگامی كه مسيح اعلام كرد كه پدر و مادرش را نمی‌شناسد، اگرچه آنها در همان جمعيتی بودند كه او برای‌شان سخنرانی می‌كرد، درباره‌ی اين تولد حرف می‌زد. سوگواری مردان برای انتظارات غيرواقعی كه از پدران‌شان داشتند و تنهايی‌ای كه اين سوگواری به آنها تحميل می‌كند، تجربياتی است كه باعث رهايی آنها می‌شود. اين رنج در واقع نوعی قطع عضو در مراسم تشرف است. اين رنج باعث می‌شود مردان با واقعيت دنيای بيرونی روبه‌رو شوند. به اين شكل كل هستی به خانه‌ی آنها تبديل می‌شود.

حقيقت غم‌انگيز اين است كه اگرچه ما خواهان تغيير هستيم، اما در عمل برای تغيير نكردن می‌جنگيم و تمام نيروی‌مان را هم در اين جنگ به‌كار می‌گيريم.

امروزه در فرهنگ ما معنای رنج بردن گم شده است. پدران در دنيای امروز خود به دنبال راحتی‌اند و از هر وسيله‌ای استفاده می‌كنند تا با اين رنج روبه‌رو نشوند (ترك زن و فرزند از جمله‌ی اين موارد برای دوری از رنج به‌شمار می‌آيد). هنگامی كه ديگر نقش رنج كشيدن درك نمی‌شود و پدران اين درس را به پسران خود نمی‌دهند، با گروهی از جوانانی روبه‌رو می‌شويم كه از مشكلات اين جهان فرار می‌كنند و به خودكشی پناه می‌برند. خودكشی افراطی‌ترين كاری است كه انسان می‌تواند برای فرار از درد زندگی و فاتح شدن بر پوچی انجام دهد.

هنری بيلر همچنين روی اين واقعيت تأكيد دارد كه رابطه‌ی محبت‌آميز و گرم ميان پدر و پسر باعث شناخت و رشد بهتر هويت مردانه در پسران می‌شود. او اضافه می‌كند نظمی كه توسط پدر به پسر تحميل می‌شود هنگامی اثرگذار خواهد بود كه در قالب رفتاری محبت‌آميز قرار بگيرد. در موارد و حالت‌های ديگر اين تحميل باعث دوری پسر از پدر خواهد شد.

عقده، الگويی مكانيكی از واكنش‌هاست كه به‌محض اين‌كه فرد، خود را در موقعيتی مشابه با گذشته می‌يابد، به‌صورت خودكار در او تحريك و تكرار می‌شود.

اين كودك است كه هميشه هزينه‌ی مشكلاتی را پرداخت می‌كند كه پدر و مادرش نمی‌خواهند درباره‌اش صحبت كنند.

باب قهرمان هميشه دوست دارد نفر اول باشد و به اين شكل خيلی وقت‌ها برای ديگران منبع انگيزه است. در كودكی او به دنبال تأييد مادرش بود و حالا به دنبال تأييد ديگران است. اين چيزی است كه به او انگيزه می‌دهد. اين‌كه همه او را دوست داشته باشند و تحسين كنند. باب سخت‌ترين كارها را به همين دليل انجام می‌دهد. او از تحسين‌های ديگران خوراك روحی می‌گيرد. به شكل نمادين می‌خواهد شخصی قوی باشد تا حسادت مردان ديگر را برانگيزد.

راهی كه به احساس مسئوليت ختم می‌شود راهی است كه به آزادی می‌انجامد. هنگامی كه فردی ديگران را مسئول مشكلاتش نمی‌داند، دنيايی جديد به رويش گشوده می‌شود. درك و پذيرش خود، او را برای پذيرفتن نتايج كارهايش آماده می‌سازد. او ديگر نيازی ندارد كه از ديگران خواهش كند تا دركش كنند.

۱. خشونت به درون می‌رود و به نفرت از خود تبديل می‌شود. نفرت از خود به شكل احساس گناه، نظرات همراه با بدبينی و طعنه‌های تلخ و ناراحت‌كننده نشان داده می‌شود. نفرت از خود همچنين به شكل رفتارهای غيرارادی و ناخودآگاه مثل پرخوری، جويدن ناخن‌ها، وسواس در تميزی و نظم يا آسيب رساندن به خود، بروز می‌كنند. نفرت از خود می‌تواند در طولانی مدت به افسردگی منجر شود.