بریده‌هایی از کتاب پدران غایب

واقع صميميت واقعی‌ای ميان افراد هم‌جنس يا افرادی از جنس مخالف در دنيای امروز وجود ندارد، چرا كه بسياری از انسان‌ها با خودشان صميمی و نزديك نيستند. آنها در واقع رابطه‌ای پويا با آنچه درون‌شان می‌گذرد، ندارند.

او پيوسته به دنبال كسی بود تا بدون قيد و شرط دوستش بدارد. پاول باور نداشت كه دوران كودكی‌اش به پايان رسيده و هيچ‌كس برای اين‌گونه عشق و علاقه به او بدهكار نيست.

نبود و فقدان پدر يا الگوی مردانه در مردان نوجوان «می‌تواند اين مشكلات رفتاری را كه به جنسيت و هويت مردان بستگی دارد، توضيح بدهد.»

پدران ما حضور ندارند. نظام اجتماعی پدرسالار كه به نسل قبلی مردان اجازه می‌داد با غرور و افتخار زندگی كنند، به‌صورت گسترده‌ای اعتبارش را از دست داده است. مراسم تشرف به مردانگی ديگر وجود خارجی ندارند. با اين همه تشنگی حضور پدر هنوز در ما باقی مانده است. متوجه شده‌ايم كه مشكلات هويتی حل نشده‌ای داريم، اما تنها راه‌حلی كه بزرگسالان پيشنهاد می‌كنند اين است كه «دندان‌هايت را روی هم فشار بده و تحمل كن. بالاخره راه‌حلی پيدا می‌شود.» آنها حتی نمی‌دانند ما درباره‌ی چه چيزی حرف می‌زنيم. برای جبران خلأ درونی‌مان برخی از ما شغلی را انتخاب كرديم كه پدرمان آن را تأييد می‌كرد و برخی ديگر آن‌قدر خوش‌شانس بوديم كه شخصيتی را به‌عنوان جايگزين پدر واقعی‌مان يافتيم. درهرحال اين خواسته هميشه در درون ما باقی می‌ماند كه پدر واقعی‌مان را بشناسيم. اين دليل خوبی است كه فكر كنيم چه

خشم درونی و سركوب شده، هنگامی كه وجودش را انكار می‌كنيد، خود را به شكل‌هايی پيچيده و عجيب نشان می‌دهد. فرد می‌تواند قربانی نيروهايی در درون خود شود كه به‌صورت‌هايی ناخوشايند به سطح می‌آيند و ممكن است رشد او را متوقف سازند.

پدر با اعلام و ادعای اين‌كه مادر، همسر اوست به هم‌زيستی لذت‌بخش ميان فرزند و مادر پايان می‌دهد. «مادرِ تو همسر من است و او مرا هم دوست دارد!» كودك درك می‌كند كه او ديگر تنها موضوع علاقه‌ی مادرش نيست. به اين شكل پدر تجسم اصل واقعيت و نظم در خانواده خواهد بود.

اگر پدر غيبت داشته باشد، انتقال هويت از مادر به پدر انجام نخواهد شد و فرزند پسر در هويتی كه از مادرش می‌گيرد، زندانی و محبوس باقی خواهد ماند.

ما مردان، اروس را تحقير كرده‌ايم و صميميت و عشق و نيازمان به آن را ناديده گرفته‌ايم. ما فراموش كرده‌ايم كه اگر آرزوهای‌مان براساس دوست‌داشتن ديگران شكل نگرفته باشد، تمام هدف‌های‌مان بی‌معنا خواهند شد. با اين ديدگاه دسترسی زنان به وسايل جلوگيری از بارداری، پيشرفتی غيرقابل بازگشت و اساسی در تاريخ به‌حساب می‌آيد. در دسترس بودن وسايل جلوگيری از بارداری در دنيای امروزی يعنی پايان سوءاستفاده‌ی مردان از كاركرد توليدمثل در زنان و اين به سود همه‌ی ماست.

همه‌ی ما به وضوح واقعيت‌های كسانی را كه دوست می‌داريم، قيچی می‌كنيم و دور می‌ريزيم.

پدران در دنيای امروز خود به دنبال راحتی‌اند و از هر وسيله‌ای استفاده می‌كنند تا با اين رنج روبه‌رو نشوند (ترك زن و فرزند از جمله‌ی اين موارد برای دوری از رنج به‌شمار می‌آيد). هنگامی كه ديگر نقش رنج كشيدن درك نمی‌شود و پدران اين درس را به پسران خود نمی‌دهند، با گروهی از جوانانی روبه‌رو می‌شويم كه از مشكلات اين جهان فرار می‌كنند و به خودكشی پناه می‌برند. خودكشی افراطی‌ترين كاری است كه انسان می‌تواند برای فرار از درد زندگی و فاتح شدن بر پوچی انجام دهد.

از افسانه‌ی «ايكاروس» آگاهی داريم. او آن‌قدر به خورشيد نزديك شد كه پرهايش ذوب شدند و سوختند و در نهايت به درياها سقوط كرد. اين سرنوشت همه‌ی مايی است كه می‌خواهيم مثل «خورشيد» بدرخشيم. البته اين داستانی است نمادين. ما نور درون را فراموش كرده‌ايم و سراغ نوری رفته‌ايم كه منبع آن دنيای بيرونی است.

هر جا مشكلی و بی‌نظمی‌ای وجود دارد، روح حقيقت پنهان شده است

پدر نقشی مهم در شكل‌گيری ساختار روانی فرزندش بازی می‌كند. او اجازه می‌دهد كه روان فرزندش شكل بگيرد و از آميخته شدن «خود» فرزند با ضمير ناخودآگاهش جلوگيری می‌كند و به اين شكل رفتارهای آنی در فرزند شكل نمی‌گيرد.

هنگامی كه مردی جوان استقلال را تجربه می‌كند، با جنبه‌های ديگری از واقعيت روبه‌رو می‌شود. ياد گرفتن تحمل رنج و پذيرفتن آن در مواقع ضروری، راهی است برای شكستن حباب وابستگی كه همه‌ی ما آن را پيرامون‌مان داريم.

تا زمانی كه باب نتواند شخصيتی به‌عنوان پدر پيدا كند كه او را به‌عنوان مرد تأييد كند، در تمام مدت زندگی به دنبال هويت مردانه‌اش خواهد بود. قهرمان تلاش می‌كند در دنيای بيرون و در ديگران اين هويت را پيدا كند، چرا كه در درونش فقط خلأ و ناامنی وجود دارد.

چنين فردی در درون، گاهی درباره‌ی پدرش احساس گناه دارد. او احساس می‌كند كه با دنباله‌روی از خواسته‌های جاه‌طلبانه‌ی مادر به پدرش خيانت كرده است. او به‌دليل جانشينی مادرش به‌جای پدر، از انتقام هراس دارد. اگر بتواند، كاری می‌كند كه زنان مختلف دورش را پر كنند و ارتباط‌هايش با مردان، پرمشكل و مبهم باقی می‌ماند.

استقلال غيرواقعی و كاذب مردان در حقيقت چيزی به‌جز نوع ظريفی از خودشيفتگی نيست.

۴. خشونت به نيروی جنسی تبديل می‌شود. در اين حالت دو غريزه‌ی سركوب شده يعنی نيروی جنسی و خشونت همراه می‌شوند و به رفتارها و پندارهای آزارگر و آزارخواه (سادومازوخسيت) دامن می‌زنند. فرد آزارگر با پدر و مادرش همان‌گونه برخورد می‌كند كه پدر و مادر خشن با او برخورد می‌كنند، درحالی كه فرد آزارخواه تسليم سلطه‌خواهی پدر و مادر می‌شود. آزارخواه بالغ ممكن است اين رفتارهای سلطه‌پذيرانه را در موقعيت‌های ديگر نيز از خود نشان دهد.

«سنگ‌ها برای بقا به خورشيد و آب نياز ندارند؛ گياهان برای زندگی به سنگ‌ها، آب، خاك و خورشيد نياز دارند؛ انسان‌ها به حيوانات، گياهان، سنگ‌ها، آب، خاك و خورشيد نياز دارند تا زنده بمانند. به همين دليل انسان‌ها وابسته‌ترين موجودات در اين كره‌ی خاكی‌اند.»

پژوهش‌ها نشان داده است كودكان آمريكايی به‌طور متوسط فقط نه دقيقه در روز از پدرشان توجه دريافت می‌كنند كه به هيچ‌وجه كافی نيست.