بریده‌هایی از کتاب لبنان زدگی

چندین عکس تمام‌رنگی از زنان آرایش‌کردۀ بی‌حجاب روی پنجره‌های تمام سفید مغازه دیده می‌شود. کم‌کم می‌فهمم در حوزۀ استحفاظی هم خبری نیست. یاد تابلوی مغازه‌ای در قم می‌افتم که روی پاپیونی که در عکس بود، برچسب چسبانده بودند و من که شب از آنجا می‌گذشتم می‌توانستم پاپیون را از زیر نور مهتابی‌های پشت بنر ببینم؛ گرچه حدس‌زدنش هم در روز کار سختی نبود. و حالا عکس این زنان در قلب ضاحیۀ حزب‌الله؟

آفتاب حقیقت از چراغ کلمات بی‌نیاز است

شبکه‌های اجتماعی خارج از ایران اصلاً جنبۀ امنیتی ندارند. بخشی از هویت فرد هستند؛ مثل ایمیل در ایران. عجیب است ما مهم‌ترین مدارک و مکاتباتمان را از طریق میل‌سرویس‌های آمریکایی ردوبدل می‌کنیم؛ اما نوبت به شبکه‌های اجتماعی که می‌رسد رگ غیرت امنیتی‌مان بالا می‌زند

«خدا بعضی از شما را در روزی بر بعضی دیگر فزونی داده است؛ ولی کسانی که فزونی داده شده‌اند حاضر نیستند روزی خود را به زیردستان خود بازدهند تا در آن باهم مساوی باشند. آیا نعمت خدا را انکار می‌کنند؟ (نحل، ۷۱)»

ساحل مختلط است. اصلاً نگران نباشید. خانم‌ها برای ورود به آب حجابشان را کم نمی‌کنند. چادری با چادر، محجبه باحجاب و بی‌حجاب با همان لباسی که به تن دارد وارد آب می‌شوند. بی‌حجاب‌ها یک‌دهم جمعیت هم نیستند.

در لبنان هجده مذهب وجود دارد که همه اقلیت‌اند! و این، کار را برای همه پیچیده کرده است.

بی‌چاره‌ها خیال کرده‌اند زندگی در زندگی و آسانی در آسانی است. نمی‌دانند زندگی در مرگ و آسانی در سختی است. نمی‌فهمند شهیدان، زیادت را در نقص و حیات را در فنا می‌جویند.

قاعده این است که زندگی از دل مرگ زاده می‌شود.

کاش من هم شیخ مجاهد روشن‌فکری داشتم که بی‌قصد مریدپروری و تزریق معنویت تخدیری، مستقیماً فرآیند رشدم را مدیریت می‌کرد؛ اما گویا شیخ‌ها و مجاهدان و روشن‌فکران ما کارهای بسیار مهم‌تری از تربیت نسل دارند.

اولین چیزی که توجهم را جلب می‌کند جمله‌ای است که به عربی و انگلیسی دو طرف طاق ورودی و درست بالای درهای فرعی نوشته شده است: «تا آدمیان حیات یابند و حیاتشان بهتر باشد.» عجب جمله‌ای و عجب جایی! موبایل را درمی‌آورم و جمله را گوگل می‌کنم. آیۀ دهم از باب دهم انجیل یوحناست. عجب آیه‌ای و عجب جایی! دانشگاه آمریکایی بیروت