بریده‌هایی از کتاب تو کله خر هستی؛ برو پیش موفق می‌شوی

همین که کسی به چشم مردم بیاید، خودش نوعی خطر است.

بابت یک مورد مزخرفی که ممکن است هر کس خیال کند این واقعیت وجودی توست، وقت صرف نکن.

این واقعیت را بدیهی بدان: عذاب وجدان، احساس شرمندگی و سرکوفت زدن به خود، مخرب‌ترین نیروی زندگی است.

از فردی فوق‌العاده، بی‌اعتنایی می‌بینی

درک و برداشت از خود به باغ وحش می‌ماند و دنیایی بلبشو است.

مشاهده کسی که پیگیر اهدافش باشد، مایه حسرت فردی است که خودش نمی‌تواند این کار را بکند.

«تصادف و اتفاق روش خاص خداوند است که می‌خواهد از این طریق بی‌نشان باقی بماند.»

اگر می‌خواهی زندگی رؤیایی‌ات را داشته باشی، باید کارهایی را انجام دهی که هرگز نکرده‌ای.

یکی از بهترین کارهایی که می‌توانی برای اصلاح دنیا بکنی این است که اول خودت را اصلاح کنی.

بیشتر جواب‌ها هنگام اقدام خودشان را نشان می‌دهند، نه هنگام فکر کردن.

وقتی به جای اینکه قدر وضعیت فعلی خود را بدانیم، در ترس و دلهره باشیم که دیگران در مورد ما چه فکری می‌کنند، اصالت زندگی را از دست می‌دهیم و بی‌هویت می‌شویم.

مسئله این نیست که فرصت‌ها و هر آنچه می‌خواهیم، وجود ندارند. مسئله این است که ما هنوز از وجودشان بی‌خبر هستیم، وگرنه آن‌ها را به دست می‌آوردیم.

هیچ چیز دردناک‌تر از این نیست که در زندگی فعلی‌ات درجا بزنی و به دنبال زندگی آرمانی خود نباشی.

تو قربانی قوانینی هستی که طبق آن زندگی می‌کنی.

وقتی در مورد تغییر و تحول زندگی‌ات جدی باشی، راهی پیدا می‌کنی. در غیر این صورت، بهانه‌ای پیدا می‌کنی.

کارهای سرگرم‌کننده بی‌شماری وجود دارد که برای طفره رفتن از کار می‌توانی انجام بدهی. افراد بسیار زیادی هم مثل خودت هستند که از کار طفره می‌روند. هرچند ممکن است انجام کاری دیگر در این لحظه برایت بیش از حد لذت‌بخش باشد، سرانجام بعد از چند سال احساس بازنده بودن می‌کنی و متعجب می‌شوی که چرا به امور خود سروسامان ندادی

طفره رفتن متداول‌ترین نوع خود ویرانگری است چون واقعاً بی‌دردسر است.

یک‌بار یک ماه تمام وقتم را صرف سروسامان دادن به دفتر کارم برای نوشتن کتابی کردم. صندلی مناسب تهیه کردم. میز کار را در جایی مناسب کنار پنجره قرار دادم. تمام وسائل مورد نیاز را آماده کردم و بعد سه بار آن‌ها را مرتب و اتاق را تر و تمیز کردم، انگار می‌خواستم عمل جراحی انجام دهم. سرانجام کل کتاب را پشت میز آشپزخانه نوشتم!

۱. تو بیش از حد تصورت می‌دانی که باید به خودت امتیاز بدهی. ۲. تو جذب کارهایی می‌شوی که ذاتاً در آن‌ها خبره هستی (ارزش آن بیش از مدرک تحصیلی‌ات است). ۳. هیچ مربی و معلمی بهتر از نیاز نیست. ۴. عشق و علاقه گوی سبقت را از ترس می‌رباید.

بیشتر مواقع بی‌تجربگی نیست که مانع ما می‌شود، بلکه بی‌ارادگی است که باعث می‌شود برای موفقیت دست‌به‌کار نشویم. گاهی برای اینکه چرا نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم که دلمان می‌خواهد، یا کسی بشویم که می‌خواهیم، یا چیزی را به دست بیاوریم که آرزویش را داریم، بیش از حد برای عذر و بهانه آوردن انرژی مصرف می‌کنیم، و موانع بازدارنده‌ای را در نظر می‌آور