بریده‌هایی از کتاب بدن فراموش نمی کند

بسیاری از بیمارانم به‌جای آنکه به وجود استرس پی ببرند و اسمی بر آن بگذارند، با سردردهای میگرنی یا حملهٔ آسم به آن واکنش نشان دادند.

گاهی از ذهنمان نه برای کشف حقایق بلکه برای پنهان‌کردنشان استفاده می‌کنیم...

بیشتر رنج‌های بشری در عشق و فقدان ریشه دارند و وظیفهٔ درمانگران این است که به افراد کمک کنند تا واقعیت زندگی را با همهٔ لذت‌ها و دل‌شکستگی‌هایش «بپذیرند، حسش کنند و آن را تاب بیاورند.»

بدنش حکایت از آن داشت که از مواجهه با دنیا می‌ترسد.

یوگا تا حد زیادی به آرام‌شدن آن‌ها و آشتی مجدد با بدن‌های جداافتاده‌شان کمک می‌کند.

گروه سرود، تربیت‌بدنی، زنگ تفریح و همهٔ آنچه با تحرک، بازی و تعامل شادی‌آور همراه‌اند باید آخرین چیزهایی باشند که از برنامه‌ریزی مدارس حذف می‌شوند.

بسیاری از افراد تا زمانی که می‌توانند تماس اجتماعی‌شان را به گفت‌وگوهای سطحی محدود کنند، احساس امنیت می‌کنند

تا حدودی گوش‌به‌زنگ‌بودن حالت طبیعی پستانداران است.

عصب واگ (که داروین آن را عصب پنوموگاستریک می‌نامید) مسئول دل‌شکستگی و احساسات دردآور است.

حمایت اجتماعی قدرتمندترین حفاظ در مقابل هجوم استرس و تروماست.

دریافت احساس امنیت از دیگران احتمالاً مهم‌ترین جنبهٔ سلامت روان است؛ پیوندهای ایمن شالودهٔ زندگی معنادار و رضایت‌بخش‌اند.

بشر به‌طرز حیرت‌آوری با تغییرات هیجانی ظریفی در افراد (و حیوانات) پیرامونی‌اش هماهنگ است. اندک تغییری در کشیدگی پیشانی، چروک‌های دور چشم، انحنای لب‌ها، و زاویهٔ گردن سریعاً به ما می‌گوید که طرف مقابل چقدر آسوده، مشکوک، آرام یا ترسیده است.

بشر به‌طرز حیرت‌آوری با تغییرات هیجانی ظریفی در افراد (و حیوانات) پیرامونی‌اش هماهنگ است.

هماهنگی متمرکز با فردی دیگر می‌تواند ما را از آشفتگی و ترس برهاند.

بیشتر رنج‌های بشری در عشق و فقدان ریشه دارند

پس‌از تروما، دنیا به دو دستهٔ مشخص تقسیم می‌شود: آن‌هایی که می‌دانند و آن‌هایی که نمی‌دانند. افرادی که تجربهٔ تروما ندارند، قابل‌اعتماد نیستند؛ زیرا درکی از آن ندارند.

وقتی زنگ هشدار مغز هیجانی مرتباً سیگنال می‌فرستد که در خطرید، هیچ مقداری از بینش آن را خاموش نخواهد کرد.

روان‌شناسان معمولاً سعی دارند به افراد کمک کنند تا رفتارشان را با استفاده از بینش و فهم مدیریت کنند. بااین‌حال، پژوهش‌های عصب‌شناختی نشان می‌دهند که مشکلات روانی بسیار اندکی به‌دلیل اشکال در فهم افراد رخ می‌دهند؛ بیشترشان از فشارهایی در نواحی عمیق‌تر مغز سرچشمه می‌گیرند که ادراک و توجهمان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند.

که بیمارانی که به‌لحاظ فیزیکی یا جنسی مورد خشونت واقع شده‌اند با دوراهی روبه‌رو هستند: به‌شدت خواهان لمس افرادند؛ اما در عین حال از تماس بدنی وحشت دارند.

چسبیدن به افراد دیگر طبیعی‌ترین راهی است که انسان‌ها می‌توانند در موقع ناراحتی، به کمک آن خودشان را آرام کنند.