بریده‌هایی از کتاب بدن فراموش نمی کند

وقتی عامدانه چند نفس آرام و عمیق می‌کشید، تأثیر ترمز پاراسمپاتیک را روی انگیختگی خود متوجه خواهید شد

موضوع اساسی در رفع استرس پس‌از تروما احیای تعادل مناسب بین مغزهای منطقی و هیجانی است، بدین‌ترتیب می‌توانید احساس کنید که نحوهٔ پاسخ‌گویی و رفتارتان در زندگی دست خودتان است.

چطور نوزادی را با آن‌همه آتیه و ظرفیت‌های نامحدود به آدم ۳۴ سالهٔ مست و بی‌خانمانی تبدیل می‌کنید؟

بزرگ‌سالانی که در کودکی مورد سوءاستفاده قرار گرفته بودند نمی‌توانستند تمرکز کنند، از اضطراب دائمی گلایه داشتند و آکنده از خودبیزاری بودند. آن‌ها در برقراری روابط صمیمانه مشکل داشتند و اغلب از رابطه‌های جنسی بی‌هدف، پرخطر و ناخوشایند به‌سمت خاموشی کامل جنسی تغییر مسیر می‌دادند.

میزان لیسیدن و تمیزکردن بچه‌موش‌ها توسط موش مادر در دوازده ساعت اول تولد برای همیشه بر مواد شیمیایی‌ای تأثیر می‌گذارد که به استرس واکنش نشان می‌دهند و ساختار بیش از هزار ژن را تغییر می‌دهد. بچه‌موش‌هایی که مادرشان شدیداً آن‌ها را لیسیده‌اند، در مقایسه با موش‌هایی که مادرشان ملاحظهٔ کمتری دارند، شجاع‌ترند و در موقعیت‌های استرس‌زا سطح کمتری از هورمون استرس را ترشح می‌کنند.

بدن در عمیق‌ترین سطوح ارگانیسم هم چیزی را فراموش نمی‌کند.

تجربیات اولیهٔ زندگی مغزهایمان را شکل می‌دهند.

بیماران افسرده‌ای که سابقهٔ سوءاستفاده یا بی‌توجهی را ندارند در مقایسه با بیمارانی که چنین سوابقی دارند، واکنش به‌مراتب بهتری به داروهای ضدافسردگی نشان می‌دهند.

ممکن است امروز درحال درمان عوارض ناشی از تجربیاتی باشیم که پنجاه سال قبل رخ داده‌اند

چطور نوزادی را با آن‌همه آتیه و ظرفیت‌های نامحدود به آدم ۳۴ سالهٔ مست و بی‌خانمانی تبدیل می‌کنید؟

بزرگ‌سالانی که در کودکی مورد سوءاستفاده قرار گرفته بودند نمی‌توانستند تمرکز کنند، از اضطراب دائمی گلایه داشتند و آکنده از خودبیزاری بودند.

«این فرضیه وجود دارد که بیماران مبتلا به شخصیت مرزی ممکن است در کودکی سابقهٔ تروما داشته باشند».

کودکان طوری از پیش برنامه‌ریزی شده‌اند تا اساساً به مراقبانشان وفادار باشند، حتی اگر آن‌ها ازشان سوءاستفاده کنند. وحشتْ نیاز به دل‌بستگی را افزایش می‌دهد، حتی اگر منشأ تسکین هم‌زمان منشأ وحشت هم باشد.

کودکان طوری از پیش برنامه‌ریزی شده‌اند تا اساساً به مراقبانشان وفادار باشند، حتی اگر آن‌ها ازشان سوءاستفاده کنند. وحشتْ نیاز به دل‌بستگی را افزایش می‌دهد، حتی اگر منشأ تسکین هم‌زمان منشأ وحشت هم باشد.

تغییر وقتی آغاز می‌شود که یاد بگیریم «صاحب» مغزهای هیجانی‌مان باشیم.

به‌طور کلی، مغز منطقی می‌تواند بر مغز هیجانی پیشی بگیرد، البته مادامی که ترس بر ما مسلط نشود.

آن سال مریلین سومین بیماری بود که به ظن خودم سابقهٔ سوءاستفادهٔ جنسی خانوادگی داشت و سپس به بیماری خودایمنی مبتلا شده بود، بیماری‌ای که در آن بدن به خودش حمله می‌کند.

آموخته‌ام که دانستن تمامی جزئیات ترومای بیمار اهمیتی ندارد. نکتهٔ اساسی آن است که بیماران خودشان باید بیاموزند احساسات و دانسته‌هایشان را تحمل کنند. این کار ممکن است هفته‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد.

الگوهای اولیهٔ دل‌بستگی نقشه‌هایی درونی را به وجود می‌آورند که روابطمان را در مسیر زندگی ترسیم می‌کنند، نه‌فقط ازنظر انتظاراتی که از بقیهٔ افراد داریم بلکه ازنظر مقدار آسایش و لذتی که می‌توانیم از بودن در کنارشان به دست آوریم.

بالبی نوشت: «آنچه را نتوان با مادر یا دیگران در میان گذاشت، با خود هم نمی‌توان در میان گذاشت.»