بریده‌هایی از کتاب ابله

ما آدم‌های خیلی خوبی هستیم که از شدت خوبی مسخره به نظر می‌رسیم...»

اگر شما روی بینی یا پیشانی‌تان زگیلی داشته باشید همیشه با خود فکر می‌کنید که همه مردم کارهایشان را در دنیا رها کرده و به زگیل شما خیره مانده‌اند و آن را مورد تمسخر قرار می‌دهند، حتی اگر امریکا را هم کشف کرده باشید از بابت آن زگیل تحقیرتان می‌کنند.

در حقیقت، هیچ چیز تأسف‌بارتر از این نیست که انسان ثروتمند، اصیل، خوش‌تیپ، دارای تحصیلات کافی، باهوش و خوش‌اخلاق باشد اما در عین حال هیچ ذوقی، امتیاز مثبتی، یا ایدۀ خاصی نداشته باشد و از هر نظر شبیه همه مردم دیگر باشد.

«ابله است، اما خوب می‌داند که چاپلوسی بهترین روش برای رسیدن به هدف است رفتارش غریزی است.»

من پول می‌خواهم وقتی پول داشته باشم آن‌وقت یک آدم متشخص خواهم بود. همین پول کثیف و نفرت‌انگیز حتی استعدادهای انسان را شکوفا می‌کند و تا آخر دنیا هم این قاعده پابرجا خواهد بود.

انسان خیلی زود به تجملات عادت می‌کند و ترک آن بسیار دشوار است. تجملات به تدریج در زمره نیازهای ضروری انسان‌ها درمی‌آید.

آنچه اهمیت دارد تلاش بی‌پایان و خستگی‌ناپذیر برای کشف زندگی است نه کشف آن

همانگونه که یک مادر با دیدن اولین لبخند فرزندش شاد می‌شود خداوند نیز هر بار گناهکاری را می‌بیند که به درگاهش از صمیمم قلب دعا می‌خواند و طلب عفو می‌کند شادمان می‌گردد.

جنایت پناهگاه امنی برای آدمهای ضعیف و حقیر و حریص است.»

من لیستی از کتاب‌هائی که اول باید بخوانی را برایت می‌نویسم، موافقی؟