بریده‌هایی از کتاب آوازهای فرشته بی بال

کشتی‌هایم را جمع کرده‌ام منتظرم نوحم بیاید و وداع گویم شما را چه بود این که زندگیش نام کرده بودید باریکه آب بی‌ثمری که تاب کشتی کاغذیم را نداشت.

راه گفت: همه را به مقصدشان می‌رسانم خود، بی‌مقصد، بی‌راه زنجیری این زمینم. باد گفت: من که ندانستم به چه کار من می‌آئی.

از دستم ظهور می‌کند وقتی به باز کردن هیچ دری قادر نیست.

ای ماهی مگر که چشم‌پوشی و خود را نبینی عریانی عریان در خانه شیشه‌ئی، جاده شیشه‌ئی، خلوت شیشه‌ئی و کلامت انبوهی حباب است.

و آنچه مرا غرق می‌کند داستانی است که حکایت باران را نقل می‌کند بارانی که به در می‌کوبد به خوشامد گوئی او هیچکس نیست.