بریده‌هایی از کتاب مردی که می خندد

وقتی احساس کرد که بیگناه است رضا به قضا داد. لب به شکایت نگشود، شخصی که خود ‌‌قابل ملامت نیست کسی را ملامت نمی‌کند.

ملت خون و ‌‌پول خود را می‌دهد تا او را رهبری کنند. شما می‌گوئید ملت می‌خواهد خودش خودش را ‌‌رهبری کند؟ چه اشتباهی! وجود راهنما ضروری‌است. ملت نادان و کور است. آیا کور احتیاج به ‌‌سگ راهنما ندارد؟

ایمان غیرمنطقی، چون پلکانی است که درون غار ‌‌تاریکی نهاده شده است. چند پله‌ای که پائین رفتند اسیر ظلمات می‌شوند.

این یکی نابیناست. آیا او فرد مستثنی است؟ البته خیر. همه ما نابینائیم. خسیس نابیناست، ‌زیرا طلا را می‌بیند، ولی از دیدن ثروت عاجز است. ولخرج نابیناست، اول کار را می‌بیند ولی از ‌‌دیدن پایان کار عاجز است. زن عشوه‌گر نابیناست، زیرا زشتی‌های خود را نمی‌بیند. دانشمند ‌‌نابیناست، زیرا از دیدن جهل خود عاجز است. مرد شرافتمند نابیناست، زیرا کلاه بردار را ‌‌نمی‌بیند. کلاه‌بردار نابیناست، زیرا خدا را نمی‌بیند. خدا نابیناست، زیرا روزی که جهان را ‌‌می‌آفرید شیطان را در میان آن ندید. من نابینا هستم، صحبت می‌کنم ولی نمی‌بینم که گوش‌هاش ‌‌شما کر است.

چرا این آداب و سنن حفظ نشود؟ ریا لازمه بی‌شرمی است.

لجاجت زیبنده مردان نیست

دهن فقط برای خوردن نیست، باید ‌‌حرف هم بزند.

ود دقیق رؤیاها خالی از مشکلات نیست. عیب کلمات این است که محدودتر از ‌‌تخیلات‌اند. افکار به یکدیگر منتهی می‌شوند ولی کلمات چنین خاصیتی ندارند، گوشه مبهمی ‌‌از روح هماره از دسترس کلمات خارج است. بیان دارای حد و مرز و افکار فاقد آن است.

تلاش نفرت باری او را چون خوره می‌خورد. خونی را که در بدن داشت سرکشیده و پوست ‌‌او را خورده و گوشت‌هایش را ربوده بودند. هر رهگذری چیزی از آن به یغما برده و یا چیزی به آن داده بود.

نعش کیسه‌ای ‌‌است که مرگ آن را وارونه کرده و محتویاتش را بیرون می‌ریزد