بریده‌هایی از کتاب مردی که می خندد

وقتی ‌‌جنبه‌های تاریک روح بشر را در نظر گیرند گاهی مواقع بشر بدتر از شیطان است

آیا هر خنده‌ای نشانه شادکامی است؟

ملت خون و ‌‌پول خود را می‌دهد تا او را رهبری کنند

دوستان از تعریف و تمجید خیلی زود خسته ‌‌می‌شوند، ولی دشمنان از دشنام دادن هرگز خسته نمی‌شوند.

با قبول احسان سند ‌‌بردگی خود را امضاء می‌کنید.

کسی که پس از طوفان شدید لبخند آنی دریا را ندیده است نمی‌تواند به تسکین خاطر وی ‌‌پی ببرد. چیزی جز طوفان سهمگین به سرعت آرام نمی‌گیرد دل انسان نیز غالباً چنین حالتی ‌‌دارد.

آیا بر زمین احسانی بالاتر از ایجاد فراموشی در تیره‌بختان سراغ دارید؟

تاج بر سر کسی گذاشته می‌شود که شایسته‌تر باشد.

از جانب لال‌ها سخن گفتن زیباست، ولی سخن گفتن با کرها غم‌انگیز است. این ‌‌قسمت دوم سرگذشت او بود.

شما می‌گوئید ملت می‌خواهد خودش خودش را ‌‌رهبری کند؟ چه اشتباهی! وجود راهنما ضروری‌است. ملت نادان و کور است. آیا کور احتیاج به ‌‌سگ راهنما ندارد؟ مردم را به جای سگ، شیری که همان زمامدار است رهبری می‌کند. چه ‌‌شیر عالیقدری! می‌پرسید چرا مردم جاهل‌اند؟ برای آن که باید جاهل باشند. جهالت نگهبان ‌‌تقوی است. هر قدر افق دید محدودتر باشد میل و شهوت کمتر است و جاهل در تاریکی ‌مفیدی به سر می‌برد. جایی را نمی‌بیند و از میل افراطی در امان است. عصمت و تقوی ناشی از ‌‌جهالت است. هر کس کتاب بخواند فکر می‌کند، و تفکر، تعقل را به دنبال دارد. عدم تعقل ‌‌وظیفه و در عین حال مایه خوشبختی است. این حقایق قابل انکار نیست.