بریده‌هایی از کتاب دکتر ژیواگو

خوشا به‌حال کسانی که فکرشان را ابداً در جبر به‌کار نبردند.

«تاریخ چیست؟ همان آشکار کردن کوشش‌ها و کارهایی است که برای روشن ساختن تدریجی راز مرگ و بالاخره مغلوب کردن آن، انجام می‌گیرد.

فردی که اجتماع را دوست دارد، روحش قریحه و استعداد ندارد، خواه این فرد به «سولوویوف» خواه به «کانت» یا «مارکس» وفادار باشد، هیچ فرق نمی‌کند. برای درک حقیقت باید تنها بود و از کسانی که انسان را چندان دوست ندارند، رشتۀ پیوند را گسست.

این بیماری قرن و دیوانگی عصر انقلاب بود، مردم به چیزی دیگر فکر می‌کردند و گفتار و رفتاری دیگر داشتند

اگر از دیگران بدتریم، چرا نباید تا جایی که توانایی داریم خود را اصلاح کنیم و معتدل سازیم.

فردی که اجتماع را دوست دارد، روحش قریحه و استعداد ندارد، خواه این فرد به «سولوویوف» خواه به «کانت» یا «مارکس» وفادار باشد، هیچ فرق نمی‌کند. برای درک حقیقت باید تنها بود و از کسانی که انسان را چندان دوست ندارند، رشتۀ پیوند را گسست.

آیا چیزی در دنیا یافت می‌شود که ارزش وفاداری را داشته باشد؟ بسیار اندک است. عقیده دارم که باید به ابدیت وفادار بود، ابدیت نام دیگر زندگی است که آن را اندکی بهتر بیان می‌کند. به ابدیت باید وفادار ماند،

انسان اگر خوشی و سعادتش را روی درد و رنج دیگری بنا کند، عزیزترین و مقدس‌ترین چیزها را لگدکوب کرده است.

انسان اگر خوشی و سعادتش را روی درد و رنج دیگری بنا کند، عزیزترین و مقدس‌ترین چیزها را لگدکوب کرده است.

انسان اگر خوشی و سعادتش را روی درد و رنج دیگری بنا کند، عزیزترین و مقدس‌ترین چیزها را لگدکوب کرده است.