بریده‌هایی از کتاب دکتر ژیواگو

زمان کنونی، این ضرب‌المثل کهن را تحقق می‌داد: انسان برای انسان، چون گرگ است.

جنگ توقف مصنوعی زندگی است

فردای آن شب، او مرد دیگری بود و تقریباً تعجب می‌کرد که همیشه، همین نام را بر خود دارد.

پسربچه‌ها به مخوف‌ترین و برترین بازی‌ها می‌پرداختند و آن جنگ بود.

چهره‌اش با بینی برگشته، درهم فرو رفت. گردن برافراشت.

تنها آن بی‌حسی و سردرگمی که پس از دفن مجلل عموماً وجود تمام مردم را فرا می‌گیرد، می‌توانست درک و احساس این پسربچه را که می‌خواست بر سر قبر مادرش سخنرانی کند، توجیه کند.