بریده‌هایی از کتاب صدای شکستن

من چیزایی رو که دوستشون دارم، هرگز حاضر نیستم به قیمت ویران کردن فتحشون کنم.

من نفس می‌کشم برای این‌که نمی‌تونم نفس نکشم ولی این زندگی رو دوس ندارم برای این‌که می‌تونم دوستش نداشته باشم.

اقلیت شناخته‌شده رفت. ولی درواقع یک اقلیت تازه سرجاش نشسته که فعلاً نقاب اکثریت به صورت داره و چند صباحی‌یم باورش می‌کنن.

زن بودن مخصوصاً تو این خراب‌شده تنها سرمایۀ یک زنه.

من از زندگی یه چیز دیگه‌م می‌فهمم: نزدیکی! توتیا: تو همیشه نزدیکی می‌فهمی. رامین: ولی همیشه دوری نتیجه می‌گیرم. ولش کن.

به‌هرحال لحظه‌های بد هیچوقت باعث نمیشه که من غروب‌های خوب‌رو فراموش کنم.

شماها کدومتون، یه‌چیز جدی، که همه چیزای دیگه‌رو به‌خاطر اون ول کرده باشین، تو زندگی‌تون دارین؟

ساعت‌هاست که مسخّرِ حیرت و سکوتم. ولو شده‌م رو خاک و غرقِ نبودام.

فکر کردن خیلی سخته. عمل آسونه.

ما همه‌مون به هم معتاد شده‌ایم. از هم نفرت داریم ولی به هم احتیاج داریم.