بریده‌هایی از کتاب زنانی که بسیار نگران‌اند

از خود بپرسید: آیا درباره‌ی مسائل کوچک نگران می‌شوید؟ مثل دیر رسیدن به یک قرار ملاقات، کارهای خانه، تعمیرات کوچک خانه یا خودرو. آیا نگرانی شما اغلب منجر به شکست، احساس بیهودگی و‌ بی‌کفایتی می‌شود؟ آیا هنگام نگرانی با علایم دیگر اضطراب از قبیل دل درد، گرفتگی عضلات، تحریک پذیری و یا اختلالات خواب مواجه می‌شوید؟ آیا ممکن است نگرانی شما باعث شود کارهایتان را به تعویق اندازید و از انجام دادن آن‌ها طفره روید؟

اضطراب اغلب فرد را گوش به زنگ نگاه می‌دارد. یعنی فرد برای یافتن منبع تهدید، به جزییات کوچک توجه بسیار دارد.

با این‌که عجیب به نظر می‌رسد، اما باید گفت که گاهی قدری اضطراب، بسیار مفید خواهد بود. در عمل، کمی‌اضطراب به شما کمک می‌کند تا سریع‌تر فکر کنید و همواره گوش به زنگ باشید. تصور کنید که چقدر عجیب خواهد بود اگر یک مصاحبه یا اولین روز کاری خود را بدون کوچک‌ترین هیجان و انگیزشی بگذرانید. سعی کنید زمان‌هایی را در زندگی خود به یاد آورید که وجود اندکی اضطراب به‌راستی به نفعتان بوده است. فقط زمانی که بیش از حد به اضطراب دچار شوید، برای شما مخرب خواهد بود.

نگرانی همان ذهن شماست که به آینده می‌اندیشد تا تهدیدهای ممکن را پیش‌بینی کند. اما اضطراب واکنش جسم شما به پیش‌بینی‌های شما از تهدیدات آینده است

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند.

خودِ اضطراب می‌تواند افراد را برای پریشانی و اضطراب آسیب‌پذیر‌تر سازد. به‌ویژه زمانی که پیش‌بینی‌ناپذیر و خارج از کنترل احساس شود.

زنان بیش از مردان به ابراز احساسات چهره‌ای واکنش نشان می‌دهند. حساسیت بالای زنان به این امر، موجب می‌شود بیش از مردان ترسیدن را یاد بگیرند؛ زیرا تماشای فردی که از یک موقعیت می‌ترسد، خود روش متداولی برای یادگیری ترس است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که زنان بیش از مردان نگران می‌شوند، به فکر فرو می‌روند و درباره‌ی مسائل می‌اندیشند

اضطراب اغلب منجر به افسردگی می‌شود و از آن‌جا که میزان اضطراب در زنان بالاتر است، احتمال افسردگی آن‌ها بیش از مردان است.

در مواقع نگرانی، از خود بپرسید آیا می‌توانید کار مشخص و درستی را در آن لحظه انجام دهید تا موقعیت را کنترل کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا در صورت وجود مسأله‌ای مشخص و تحت کنترل، از حالت نگرانی خود را به حالت حل مسأله سوق دهید

دختران در ابتدای دو سالگی بیش از پسران از همه چیز منع می‌شدند و در نتیجه، حالات عاطفی بیشتری از خود بروز می‌دادند. این همان سنی است که جامعه‌پذیری (یعنی یادگیری کودک از دیگران درباره‌ی نحوه‌ی رفتار در محیط کودکی خود) نخستین بار برای آن‌ها مطرح می‌شود.

افراد نگران برای اجتناب از دیر رسیدن بر سر قرار ملاقات بسیار زودتر حرکت می‌کنند تا به‌موقع برسند. افرادی که نگران عملکرد خود در محیط کار هستند، اغلب بیش از آنچه که می‌توانند در هر زمان انجام دهند، مسؤولیت‌های کاری را بر عهده می‌گیرند. خانمی‌که نگران سلامتی و امنیت شوهرش است، ممکن است در طی روز بارها با او تماس بگیرد و حال او را بپرسد. به این نوع رفتارها که ممکن است به طور غیرعمد موجب دلخوری و از بین رفتن علاقه شود، رفتارهای اجتنابی می‌گویند. شما این رفتارها را برای داشتن احساس امنیت انجام می‌دهید، اما در واقع، آن‌ها شما را از مواجه شدن با ترس ناشی از نگرانی دور نگاه می‌دارند.

به محض رسیدن آن‌ها به سن نوجوانی، تعداد دخترانی که از اضطراب و نگرانی شدید در رنج بودند شش برابر پسران شد. افزون بر این، دخترانی که مضطرب هستند، وقتی به سن نوجوانی می‌رسند، بیشتر در معرض خطر اضطراب قرار می‌گیرند و همچنین دخترانی که در دوره‌ی نوجوانی دچار اضطراب هستند، اوایل بزرگسالی نیز بیشتر از آن رنج می‌برند. بنابراین، آسیب‌پذیری زنان از حیث اختلالات اضطرابی در دوره‌ی نوجوانی و جوانی بسیار زیاد است. البته احتمال رشد این اختلالات در زنان میانسال (چهل و پنج تا شصت و چهار سال) نیز همچنان وجود دارد. گرچه در زمینه‌ی بروز اختلالات اضطرابی بین زنان و مردان تفاوت وجود دارد، اما علت این تفاوت هنوز یک معماست. به هر حال، اضطراب اغلب منجر به افسردگی می‌شود و از آن‌جا که میزان اضطراب در زنان بالاتر است، احتمال افسردگی آن‌ها بیش از مردان است.

جالب است بدانید دختران در دوران کودکی مضطرب‌تر از پسران نیستند. اما به محض این‌که به بلوغ جنسی می‌رسند و به دوره‌ی نوجوانی پا می‌گذارند، بسیار بیشتر از پسران، در معرض اضطراب و نگرانی قرار می‌گیرند.

آیا می‌دانید احتمال رشد اختلالات اضطرابی در زنان دو برابر مردان است؟ با این‌که دلیل این تفاوت جنسیتی به‌درستی روشن نیست،

عده‌ای در تجربه کردن هیجانات منفی نظیر ترس، اضطراب و غمگینی، به طور ذاتی مستعدترند. به این ویژگی شخصیتی "عاطفه‌ی منفی" می‌گویند.

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند.

احساسات ناخوشایندی است که در اثر این حالات به افراد دست می‌دهد. به بیان دیگر، عده‌ای در تجربه کردن هیجانات منفی نظیر ترس، اضطراب و غمگینی، به طور ذاتی مستعدترند. به این ویژگی شخصیتی "عاطفه‌ی منفی" می‌گویند.

آنچه نگرانی را شکل می‌دهد، اغلب افکار کلامی است که در آن‌ها از کلمات استفاده می‌کنید. هر فرد مجموعه‌ای از مکالمات و بیانات را به صورت ناخودآگاه از ذهن خود می‌گذراند. اگر تفکر به‌صورت ناخودآگاه و خودکار صورت گیرد، قادر خواهد بود بر چگونگی احساس شما تأثیر بگذارد. آنچه شما به خود می‌گویید، می‌تواند در شما احساس شادی، غرور، افسردگی، اضطراب و یا طیف وسیعی از هیجانات دیگر را ایجاد کند. اما اگر از آنچه به خود می‌گویید آگاه باشید، می‌توانید به آن برهه از زمان فایق آیید که افکار مضطرب وارد ذهن شما می‌شوند.

چهار عنصر اصلی اضطراب عبارت‌اند از: افکار، احساسات انتزاعی، حواس جسمانی و رفتار

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند. در نهایت، خودِ اضطراب می‌تواند افراد را برای پریشانی و اضطراب آسیب‌پذیر‌تر سازد.